Jolanta Róża Kozłowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jolanta Róża Kozłowska
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1957
Zawichost

Konsul Generalna RP w Monachium
Okres

od 1998
do 2002

Poprzednik

Andrzej Kaczorowski

Następca

Wacław Oleksy

Konsul Generalna RP w Kolonii
Okres

od 2009
do 2013

Poprzednik

Andrzej Kaczorowski

Następca

Jan Sobczak

Ambasador RP w Austrii
Okres

od 2017
do 2022

Poprzednik

Artur Lorkowski

Odznaczenia
Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Jolanta Róża Kozłowska (ur. 21 kwietnia 1957 w Zawichoście) – polska dyplomatka, urzędniczka, działaczka społeczna, a w okresie PRL opozycyjna. Ambasador RP w Austrii (2017–2022), konsul generalna w Monachium (1998–2002) i Kolonii (2009–2013).

Wykształcenie i pobyt w Niemczech[edytuj | edytuj kod]

Uczyła się w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Działała w opozycji, kolportując prasę. Była za to dwukrotnie relegowana z uczelni i w 1978 straciła prawo do studiowania w PRL. Przywrócono jej to prawo dopiero w 1980 r., kiedy mogła podjąć studia na KUL. Ostatecznie ukończyła kierunek muzyczny na UMCS (1983). W 1980 r. była dwukrotnie aresztowana w związku z procesem ojca Jana Kozłowskiego. Była członkinią komitetu strajkowego NZS UMCS w 1981 r. W stanie wojennym była zaangażowana w prace Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności przy arcybiskupie lubelskim. Lata 1984–1992 spędziła w Niemczech. Uzyskała tytuł magistra na Uniwersytecie we Fryburgu. Inicjowała również działania na rzecz polsko-niemieckiego porozumienia i wymiany młodzieży. Należała do grupy założycielskiej Stowarzyszenia Wspierania Pobytów Naukowych Studentów Polskich (GFPS e.V.) w Niemczech. Odbyła także kurs języka angielskiego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[1][2].

Zna języki: niemiecki, angielski i rosyjski.

Służba dyplomatyczna[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do Polski, przez rok pracowała w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1994 w służbie zagranicznej, najpierw jako wicekonsul, później jako konsul ds. kultury w Konsulacie Generalnych RP w Monachium. W 1998 została konsul generalną urzędu, którą to funkcję pełniła do 2002 r. W latach 2003–2009 była dyrektorką biura festiwalowego Kraków 2000 i Festiwalu Wielkanocnego Ludwiga van Beethovena w Krakowie i Warszawie. Współpracowała z Instytutem Adama Mickiewicza. W 2009 objęła Konsulat Generalny w Kolonii. Po półtorarocznym okresie służby na placówce została wybrana dziekanką korpusu konsularnego w Nadrenii Północnej-Westfalii i Düsseldorfie. Odwołana dyscyplinarnie po proteście przeciwko podjętej przez MSZ decyzji o sprzedaży zabytkowej willi w dzielnicy Kolonii Marienburgu, w której znajdował się konsulat[3][4]. Po zakończeniu służby, w 2013 została doradczynią ds. współpracy zagranicznej marszałka województwa podkarpackiego w Rzeszowie. W 2017 została ambasadorem RP w Austrii[1][2][5], listy uwierzytelniające składając 5 grudnia 2017[6]. Odwołana początkowo z dniem 31 maja 2021[7], następnie 31 maja 2022[8]. Ostatecznie zakończyła funkcję 30 września 2022[9].

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Od 2015 była prezeską zarządu Fundacji Uniwersyteckiej w Stalowej Woli (KRS 123002). Jest współzałożycielką i członkinią Stowarzyszenia im. Ludwiga van Beethovena, Instytutu Chrześcijańsko-Demokratycznego im. Ignacego Paderewskiego w Warszawie, rady programowej Fundacji im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego oraz rady nadzorczej Fundacji im. Hieronima Dekutowskiego-Zapory w Tarnobrzegu (KRS 572340)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Komisja Łączności z Polakami za Granicą /nr 42/, Biuletyn nr 2474/VI [online], sejm.gov.pl, 1 lipca 2009 [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-11].
  2. ↑ a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 70/ [online], sejm.gov.pl, 5 lipca 2017 [dostęp 2018-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-11].
  3. ↑ Konsul zbuntowała się przeciwko Sikorskiemu [online], Wprost, 30 grudnia 2012 [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-26].
  4. ↑ Stefan Laurin, Polens rebellische Generalkonsulin, „DIE WELT”, 30 grudnia 2012 [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-05] (niem.).
  5. ↑ Ambasador [online], wieden.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-02].
  6. ↑ Überreichung von Beglaubigungsschreiben an Bundespräsident Dr. Alexander Van der Bellen [online], OTS.at, 5 grudnia 2017 [dostęp 2021-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-19] (niem.).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 lutego 2021 r. nr 110.4.2021 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2021 r. poz. 305).
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 maja 2021 r. nr 110.12.2021 o zmianie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2021 r. poz. 597).
  9. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 maja 2022 r. nr 110.28.2022 o zmianie postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2022 r. poz. 677).
  10. ↑ Wręczenie odznaczenia ambasador Jolancie Róży Kozłowskiej [online], Polska w Austrii - Portal Gov.pl, 28 września 2022 [dostęp 2022-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2022-10-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jolanta_Róża_Kozłowska&oldid=72711582”