Jonasz Hohoł

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1595
Konsekrator	Michał Rahoza

Jonasz
Jonasz Hohoł-Boguszewicz
	Biskup turowsko-piński
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	ok. 1505
Data śmierci	1603
	Prawosławny biskup pińsko-turowski
Okres sprawowania	1594–1596
	Greckokatolicki biskup pińsko-turowski
Okres sprawowania	1596–1603
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	greckokatolicki
Nominacja biskupia	1594
Sakra biskupia	1595

Jonasz Hohoł (także Hohol, Gogol, właśc. Jonasz Hohoł-Boguszewicz; zm. 1603) – prawosławny, a następnie unicki biskup pińsko-turowski.

Przed 1594 był przełożonym monasteru Przemienienia Pańskiego w Kobryniu z godnością archimandryty oraz nominatem na biskupstwo pińsko-turowskie z prawem sukcesji po urzędującym biskupie Leoncjuszu. Urząd biskupa pińsko-turowskiego objął z nominacji Zygmunta III Wazy w roku następnym, gdy Leoncjusz zginął w wypadku^[1].

Zdecydowany zwolennik zawarcia unii kościelnej od momentu otrzymania nominacji na biskupstwo. Był sygnatariuszem aktu unii brzeskiej w 1596 roku^[2], stając się ordynariuszem greckokatolickim. Chociaż został z tego powodu ekskomunikowany przez sobór przeciwników unii, obradujący w Brześciu równolegle z synodem unijnym, de facto administrował eparchią do śmierci^[1]. Akt unijny podpisał mimo zdecydowanej opozycji wobec niego ze strony podległego mu duchowieństwa. W rezultacie biskupowi wypowiedziała posłuszeństwo nie tylko większość białego duchowieństwa eparchii, ale i największe klasztory z Monasterem Leszczyńskim k. Pińska na czele^[3].

Pochodził z wywodzącego się z Rusi Koronnej uszlachconego rodu Hohoł (Chochoł) herbu Jastrzębiec, do którego należeli później również hetman kozacki Ostap Hohol (zm. 1679) oraz poeta rosyjski Nikołaj Gogol^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 219. ISBN 978-83-61209-55-3.
↑ В.А. Теплова, З.И.Зуева,Уния в документах, Mińsk 1997, s. 139.
↑ Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 277-278. ISBN 978-83-61209-55-3.
↑ „Hohol, starodawny ród ruski, osiedlony na Ukrainie, w XVII w. uszlachcony. Do rodu tego należeli: Hohol (Jonasz), władyka piński i turowski, † 1602; gorliwy stronnik powrócenia do unji florenckiej; w tym celu znajdował się na synodzie w Brześciu 1595 r. Wkrótce potem mianowany przez Zygmunta III biskupem pińskim. Hohol (Ostap), starszyna wojsk zaporoskich, odznaczył się wielokrotnie w wojnie Jana III z Turkami na Podolu i Ukrainie a w nagrodę tych zasług otrzymał od niego naczelne dowództwo nad wszystkimi Kozakami, którzy w r. 1675 stali jeszcze przy Polsce, czyli mianowany został hetmanem nakaźnym Rusi przeddnieprskiej. † 1679 i pochowany w Kijowie w monastenie Międzygórskim. Z tegoż rodu pochodzi podobno i znakomity pisarz rosyjski Gogol”. (Encyklopedja Powszechna S. Orgelbranda. T. V, str. 296, Warszawa 1873)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

E. Likowski, Unia brzeska (r. 1596), Warszawa 1907, s.80.
Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 308.
W. Walczak, Powstanie i funkcjonowanie prawosławnej eparchii turowsko-pińskiej, s.305.

[mir219-1] Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 219. ISBN 978-83-61209-55-3.

[2] В.А. Теплова, З.И.Зуева,Уния в документах, Mińsk 1997, s. 139.

[3] Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 277-278. ISBN 978-83-61209-55-3.

[4] „Hohol, starodawny ród ruski, osiedlony na Ukrainie, w XVII w. uszlachcony. Do rodu tego należeli: Hohol (Jonasz), władyka piński i turowski, † 1602; gorliwy stronnik powrócenia do unji florenckiej; w tym celu znajdował się na synodzie w Brześciu 1595 r. Wkrótce potem mianowany przez Zygmunta III biskupem pińskim. Hohol (Ostap), starszyna wojsk zaporoskich, odznaczył się wielokrotnie w wojnie Jana III z Turkami na Podolu i Ukrainie a w nagrodę tych zasług otrzymał od niego naczelne dowództwo nad wszystkimi Kozakami, którzy w r. 1675 stali jeszcze przy Polsce, czyli mianowany został hetmanem nakaźnym Rusi przeddnieprskiej. † 1679 i pochowany w Kijowie w monastenie Międzygórskim. Z tegoż rodu pochodzi podobno i znakomity pisarz rosyjski Gogol”. (Encyklopedja Powszechna S. Orgelbranda. T. V, str. 296, Warszawa 1873)

[1]

[2]

[3]

[4]