José Maria de Eça de Queirós

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
José Maria de Eça de Queirós

José Maria de Eça de Queirós (ur. 25 listopada 1845 r., zm. 16 sierpnia 1900 r.) – portugalski pisarz, jeden z najważniejszych przedstawicieli realizmu.

Z wykształcenia był prawnikiem. Większość życia poświęcił służbie dyplomatycznej. Od 1873 r. przebywał na placówkach konsularnych na Kubie, w Anglii i Francji. Podróżował po Egipcie, Palestynie i obu Amerykach. Był publicystą, czołowym przedstawicielem realizmu i naturalizmu w literaturze portugalskiej. Jest autorem powieści społeczno-obyczajowych, w których ostro krytykował różne klasy XIX-wiecznego społeczeństwa portugalskiego.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Dziwactwa pewnej blondynki (Singularidades duma Rapariga Loira) - opowiadanie (1873, wydanie polskie 1978)
  • Zbrodnia księdza Amaro (O Crime do Padre Amaro) (1875, wydanie polskie 1951 oraz 2010)
  • Kuzyn Bazyli (O Primo Basílio) (1878, wydanie polskie 1978)
  • Mandaryn (O Mandarim) (1880, wydanie polskie 2001)
  • Relíquia (1887)
  • Ród Maia (Os Maias) (1888, wydanie polskie 1988)
  • A Ilustre Casa de Ramires (1900)

Dzieła wydane pośmiertnie[edytuj | edytuj kod]

  • As Cidades e as Serras (1901)
  • A Capital (1925)
  • O Conde de Abranhos (1925)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janina Klave: Historia literatury portugalskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1985, s. 247-253.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=José_Maria_de_Eça_de_Queirós&oldid=72747103”