José Martínez Ruiz
|
||
![]() José Martínez Ruiz (Azorín) |
||
Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1873 Monavar, Hiszpania |
|
Data i miejsce śmierci | 2 marca 1967 Madryt, Hiszpania |
|
Narodowość | hiszpańska | |
Dziedzina sztuki | literatura | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |
José Augusto Trinidad Martínez Ruíz pseud. Azorín (ur. 8 czerwca 1873 w Monavar (prowincja Alicante, Walencja) zm. 2 marca 1967 w Madrycie) - hiszpański pisarz, eseista i krytyk literacki[1].
Spis treści
Lata młodości[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec urodził się w Yecla, Murcia i działał w Partii Konserwatywnej (został burmistrzem, kongresmenem i zwolennikiem Francisco Romero Robledo). Praktykował prawo w Monóvar i posiadał wielki majątek. Jego matka urodziła się w Petrer. Pochodził z tradycyjnej zamożnej rodziny mieszczańskiej. Azorin był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Wewnętrzne Liceum przez osiem lat w ukończył w kolegium Escolapios Yecla. Jest to pierwszy etap, który odzwierciedla w swojej pierwszej powieści, z silnymi treści autobiograficznymi, opisując w niej lata nauki i młodości. Od 1888 do 1896 studiował prawo w Walencji, gdzie był zainteresowany anarchizmem. W młodości związany z republikanami, później konserwatystami. Okres wojny domowej spędził we Francji.
Był przedstawicielem Pokolenia 1898, a zarazem twórcą tego terminu. Było to pokolenie młodych artystów poszukujących dróg moralnego odrodzenia ojczyzny po klęsce w wojnie ze Stanami Zjednoczonymi. Od 1924 członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W twórczości Ruiza są widoczne wspólne dla całej tej generacji niepokoje, takie jak świadomość przemijania, uczucie rozczarowania i sceptycyzm. Debiutował w 1895 publikując krytyki literackie i radykalne artykuły społeczno-polityczne. Wczesna twórczość tego pisarza wykazuje silny wpływ dwóch niemieckich filozofów: Artura Schopenchauera i Fryderyka Nietzschego. Ruitz był autorem powieści La voluntad (1902), Antonio Azorín (1903), Confesiones de un pequeño filósofo (1904) oraz esejów (m.in. Castilla z 1912). Pseudonim Azorin przyjął od nazwiska swego literackiego bohatera, który był sceptycznym marzycielem.
Przyczynił się do odnowy prozy hiszpańskiej, tworząc nowy styl narracji.
Autor mistrzowskich opisów Kastylii, wydał m.in.: "Don Juan" (1922), "Una hora de Espania" (1924), "Doña Inés" (1927), "Lo Invisible" (1929), "Angelita" (1930); Pisma zbiorowe "Obras completas" ukazały się w (1929).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pedro Ignacio López García: Azorín, poeta puro. Alicante: Instituto Alicantino de Cultura Juan Gil-Albert, 2005. ISBN 84-7784-490-9.
- ISNI: 0000 0001 1039 6422, 0000 0001 2117 8789
- VIAF: 2479761, 13542852, 266193293
- LCCN: n79063429, n00048730
- GND: 11865134X
- NDL: 00431976
- SELIBR: 175567, 289259
- BnF: 11996407p
- SUDOC: 027386929
- SBN: IT\ICCU\CFIV\088578
- NLA: 35263690
- NKC: jn19981000177
- BNE: XX825215
- NTA: 070250944
- Open Library: OL4280630A
- WorldCat