José Martínez Ruiz

José Martínez Ruiz (Azorín)
Azorín, Ramon Casas (MNAC)
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1873 Monavar, Hiszpania
Data i miejsce śmierci	2 marca 1967 Madryt, Hiszpania
Narodowość	hiszpańska
Dziedzina sztuki	literatura
Odznaczenia

José Augusto Trinidad Martínez Ruíz pseud. Azorín (ur. 8 czerwca 1873 w Monavar (prowincja Alicante, Walencja) zm. 2 marca 1967 w Madrycie) - hiszpański pisarz, eseista i krytyk literacki.

Lata młodości

Jego ojciec urodził się w Yecla, Murcia i działał w Partii Konserwatywnej (został burmistrzem, kongresmenem i zwolennikiem Francisco Romero Robledo). Praktykował prawo w Monóvar i posiadał wielki majątek. Jego matka urodziła się w Petrer. Pochodził z tradycyjnej zamożnej rodziny mieszczańskiej. Azorin był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Wewnętrzne Liceum przez osiem lat w ukończył w kolegium Escolapios Yecla. Jest to pierwszy etap, który odzwierciedla w swojej pierwszej powieści, z silnymi treści autobiograficznymi, opisując w niej lata nauki i młodości. Od 1888 do 1896 studiował prawo w Walencji, gdzie był zainteresowany anarchizmem. W młodości związany z republikanami, później konserwatystami. Okres wojny domowej spędził we Francji.

Był przedstawicielem Pokolenia 1898, a zarazem twórcą tego terminu. Było to pokolenie młodych artystów poszukujących dróg moralnego odrodzenia ojczyzny po klęsce w wojnie ze Stanami Zjednoczonymi. Od 1924 członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.

Twórczość

W twórczości Ruiza są widoczne wspólne dla całej tej generacji niepokoje, takie jak świadomość przemijania, uczucie rozczarowania i sceptycyzm. Debiutował w 1895 publikując krytyki literackie i radykalne artykuły społeczno-polityczne. Wczesna twórczość tego pisarza wykazuje silny wpływ dwóch niemieckich filozofów: Artura Schopenchauera i Fryderyka Nietzschego. Ruitz był autorem powieści La voluntad (1902), Antonio Azorín (1903), Confesiones de un pequeño filósofo (1904) oraz esejów (m.in. Castilla z 1912). Pseudonim Azorin przyjął od nazwiska swego literackiego bohatera, który był sceptycznym marzycielem.

Przyczynił się do odnowy prozy hiszpańskiej, tworząc nowy styl narracji.

Autor mistrzowskich opisów Kastylii, wydał m.in.: "Don Juan" (1922), "Una hora de Espania" (1924), "Doña Inés" (1927), "Lo Invisible" (1929), "Angelita" (1930); Pisma zbiorowe "Obras completas" ukazały się w (1929).

Bibliografia

• Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999