José Peseiro

José Peseiro

Pełne imię i nazwisko	José Vítor dos Santos Peseiro
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1960 Coruche
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1977–1979 Coruchense
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1979–1980 Cartaxo 1980–1982 Coruchense 1982–1983 Oriental 1983–1984 Amora FC 1984–1987 Oriental 1987–1988 Samora Correia 1988–1989 Torreense 1989–1991 União Santarém 1991–1992 Alcanenense 1992–1994 União Santarém
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1992–1994 União Santarém 1994–1996 União Montemor 1996–1999 Oriental 1999–2003 CD Nacional 2003–2004 Real Madryt (asystent) 2004–2005 Sporting CP 2006–2007 Al-Hilal 2007–2008 Panathinaikos AO 2008–2009 Rapid Bukareszt 2009–2011 Arabia Saudyjska 2012–2013 SC Braga 2013–2015 Al-Wahda 2015–2016 Al-Ahly 2016 FC Porto 2016 SC Braga 2017 Nadi asz-Szarika 2018 Vitória SC 2018 Sporting CP 2020–2021 Wenezuela 2022–2024 Nigeria

José Vítor dos Santos Peseiro (ur. 4 kwietnia 1960 w Coruche) – portugalski trener i piłkarz. Od 2022 r. do 2024 był selekcjonerem Nigerii.

Życiorys

Nigdy nie grał zawodowo w piłkę nożną. Na początku lat 90. rozpoczął pracę szkoleniową w klubach z niższych lig. W 1999 roku został trenerem trzecioligowego CD Nacional, z którym jeszcze w tym samym sezonie awansował do drugiej ligi, a dwa lata później – do ekstraklasy. Młodego, ambitnego szkoleniowca dostrzegł Carlos Queiróz, który zaproponował mu stanowisko asystenta w Realu Madryt. Jednak portugalski duet pracował w stolicy Hiszpanii tylko rok; po słabym sezonie, zakończonym na trzecim miejscu w Primera División Queiroz został zdymisjonowany. Peseiro złożył wymówienie i powrócił do Portugalii, gdzie otrzymał propozycję prowadzenia Sportingu.

Drużyna, w której grali m.in. reprezentanci Portugalii Ricardo, Beto i Ricardo Sá Pinto oraz młodzi, zaczynający kariery João Moutinho i Hugo Viana, po wyeliminowaniu Feyenoordu, Middlesbrough, Newcastle United oraz AZ Alkmaar dotarła do finału Pucharu UEFA, w którym następnie uległa 1:3 CSKA Moskwa. Podopieczni Peseiro w lidze zajęli trzecie miejsce. Jednak słaby początek następnego sezonu (porażka w eliminacjach do Ligi Mistrzów z Udinese Calcio, odpadnięcie z Pucharu UEFA po przegranej z Halmstads BK) oraz konflikt z kilkoma zawodnikami (m.in. z Fábiem Rochembackiem, który publicznie zarzucił trenerowi brak kompetencji) sprawiły, że w październiku 2005 roku szkoleniowiec złożył dymisję.

Pozostawał bez pracy ponad półtora roku. Na początku czerwca 2007 roku został opiekunem piłkarzy Panathinaikosu Ateny. Po zakończeniu sezonu 2007-2008, w którym jego podopieczni zajęli dopiero trzecie miejsce w lidze, złożył wymówienie.

Od czerwca 2008 do stycznia 2009 był trenerem Rapidu Bukareszt. Został zwolniony już w październiku 2008 roku, zaraz po tym, jak Rapid przegrał dwumecz z VfL Wolfsburg i odpadł z rozgrywek Pucharu UEFA. Jednak kilka dni później został ponownie zatrudniony na tym samym stanowisku. Ostatecznie wyjechał z Rumunii na początku 2009 roku, kiedy otrzymał korzystniejszą finansowo ofertę pracy w Arabii Saudyjskiej. Stanowisko trenera reprezentacji Arabii Saudyjskiej piastował do 9 stycznia 2011 roku.

Sukcesy szkoleniowe

• awans do II ligi w sezonie 1999–2000 oraz do ekstraklasy w sezonie 2001–2002 z CD Nacional
• finał Pucharu UEFA 2005 ze Sportingiem CP
• zdobycie pucharu ligi portugalskiej w sezonie 2012–2013 z SC Braga