Josif Pashko
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 września 1963 |
| Minister kontroli państwowej | |
| Okres |
od 6 września 1951 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister budownictwa i komunikacji | |
| Okres |
od 20 lipca 1954 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
on sam jako minister budownictwa |
| Minister budownictwa | |
| Okres |
od 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
on sam jako minister budownictwa i komunikacji |
| Następca | |
.svg)
| |
Josif Pashko (ur. 25 maja 1918 w Vodicy, zm. 5 września 1963 w Tiranie) – minister kontroli państwowych w latach 1951–1952, minister budownictwa i komunikacji w latach 1954–1955, po przemianowaniu urzędu był ministrem budownictwa do śmierci w 1963 roku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1938–1941 był nauczycielem we wsiach Rehovë i Starje[1]. Został zwolniony za wspieranie Grecji podczas wojny grecko-włoskiej[2]. Według Zefa Kadarji, Josif Pashko był skrajnym zwolennikiem Grecji, który nawet zapisał się na kurs języka greckiego w Korczy[2]. Wraz z ojcem wstąpił w 1942 roku do Armii Narodowo-Wyzwoleńczej[3].
Po wyzwoleniu Albanii, Pashko w latach 1944–1946 pracował w wysokich strukturach Dyrektoriatu Bezpieczeństwa Państwa, następnie w latach 1946–1950 był zastępcą prokuratora generalnego[1], jako prokurator brał udział w sprawach dotyczących działaczy Balli Kombëtar, którzy byli przez władze komunistyczne oskarżeni o zdradę Albanii[4][5]. W latach 1952–1953 był członkiem Komitetu Centralnego Albańskiej Partii Pracy[6][7][8] i jednocześnie w latach 1952–1954 był jej sekretarzem[1]. Miał negatywny stosunek wobec Josipa Broza Tity, uważał jego zwolenników za wrogów Albanii[9]. Był również w zarządzie klubu sportowego Dinamo Tirana[10].
Pashko pełnił również funkcje ministerialne: dnia 6 września 1951 zastąpił Mehmeta Shehu na stanowisku ministra kontroli państwowej[11] i pełnił tę funkcję do 9 kwietnia 1952, następnie był ministrem budownictwa i komunikacjii od 20 lipca 1954 do 1955 roku; funkcję urząd zmieniono na urząd ministra budownictwa[1][6], pełniony przez Pashkę do śmierci w dniu 5 września 1963[12]. Jego następcą był Shinasi Dragoti[1], który zastąpił Pashkę również na stanowisku deputowanego do albańskiego parlamentu[13][6].
Upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]
Imieniem Josifa Pashki nazwano jeden z kombinatów cementowych[14].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Pashka Vodicy[15].
Żoną Josifa była Elena Pashko z domu Terezi[7], z którą miał syna Gramoza[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Dervishi 2012 ↓, s. 203.
- ↑ a b Dervishi 2016 ↓, s. 180.
- ↑ Brown 1961 ↓.
- ↑ Pearson 2006 ↓, s. 227.
- ↑ Kush ishte prokurori i ekzekutimeve. rd.al, 2017-10-10. (ang.).
- ↑ a b c LIST OF THE MEMBER OF LEADING ALBANIAN PARTY. osa.archivum.org. [dostęp 2014-03-28]. (ang.).
- ↑ a b Comrade Loulou and the Fun Factory. slackbastard.anarchobase.com, 2008-11-09. (ang.).
- ↑ The Albanian Communist Party From Its Foundation Up To Its Fourth Congress. osa.archivum.org. [dostęp 2010-11-21]. (ang.).
- ↑ FASCIST TITO CLIQUE IS SWORN ENEMY OF ALBANIAN PEOPLE. on-demand.eastview.com. (ang.).
- ↑ Historiku i Klubit Sportiv "Dinamo". ksdinamo.com. [dostęp 2008-10-04]. (alb.).
- ↑ Pearson 2006 ↓, s. 432.
- ↑ Pearson 2006 ↓, s. 482.
- ↑ Ligjvënësit shqiptarë. parlament.al, 2005. [dostęp 2011-05-14]. (alb.).
- ↑ TRANSITIONAL JUSTICE IN ALBANIA. kas.de. s. 155. (ang.).
- ↑ Çako 2012 ↓, s. 22.
- ↑ HISTORIA/ Berisha i zhvarrosi të atin në ’92-shin, Gramoz Pashko: S’më njoftuan. panorama.com.al, 2016-01-08. (alb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.F. Brown, Background Notes to Albania’s Party Congress – Special Report, 1961.
- Owen Pearson, Albania as dictatorship and democracy: from isolation to the Kosovo War 1946-1998, 2006, ISBN 1-84511-105-2.
- Kastriot Dervishi, Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet, 2012, ISBN 99943-56-22-4.
- Alfred Çako, 90-vjetori i autoqefalisë së Kishës Ortodokse, 2012, ISBN 978-9928-4125-2-2.
- Kastriot Dervishi, Lëvizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSH-së, 2016, ISBN 978-9928-106-38-4.