Juan de Borja (1446–1503)
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1446 |
| Data i miejsce śmierci |
1 sierpnia 1503 |
| Wicekanclerz Kościoła Rzymskiego | |
| Okres sprawowania |
1500–1503 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
31 sierpnia 1492 |
| Kościół tytularny | |
Juan de Borja (ur. w 1446 w Walencji, zm. 1 sierpnia 1503 w Rzymie) – hiszpański kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1446 roku w Walencji, jako syn Galcerána de Borjy y Moncady i Tecli Navarro de Alpicat[1]. Był kanonikiem kapituły katedralnej w rodzinnym mieście, a następnie protonotariuszem apostolskim[1]. W młodości został ojcem nieślubnego syna, Galcerána[1]. 13 września 1483 roku został wybrany arcybiskupem Monreale[2]. Funkcję tę sprawował dożywotnio, jednak nigdy nie odwiedził swojej diecezji[1]. 31 sierpnia 1492 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Susanna[2]. W latach 1493–1497 pełnił funkcję administratora apostolskiego Ołomuńca[2]. W 1494 roku został legatem w Neapolu i, w imieniu papieża, 8 maja koronował Alfonsa II na króla[1]. W latach 90. XV wieku pełnił także funkcje biskupa Melfi i Ferrary[2]. Pod koniec 1494 roku został wysłany, by negocjować pokój z francuskim władcą Karolem VIII Walezjuszem[1]. Na początku następnego roku, wraz z Aleksandrem VI, schronił się w Zamku Świętego Anioła, gdyż obawiał się schwytania przez wojska Francji[1]. Następnie udali się do Orvieto, jednak w czerwcu powrócili do Rzymu[1]. Po ucieczce Ascania Sforzy został w 1500 roku wicekanclerzem Kościoła Rzymskiego[1]. Trzy lata później mianowano go łacińskim patriarchą Konstantynopola[2]. Zmarł 1 sierpnia 1503 roku w Rzymie[1].