Julia (księżyc)
 Zdjęcie Julii, wykonane przez sondę Voyager 2 | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca |
Stephen Synnott, Voyager Imaging Team |
| Data odkrycia |
3 stycznia 1986 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/1986 U2 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
64 400 km[1] |
| Mimośród |
0,0007[1] |
| Okres obiegu |
0,493 d[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,065°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
200,155°[1] |
| Argument perycentrum |
223,819°[1] |
| Anomalia średnia |
244,696°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Wymiary |
150 × 74 × 74 km |
| Powierzchnia |
~35 000 km² |
| Objętość |
~632 000 km³ |
| Masa |
8,2 × 1017 kg |
| Średnia gęstość |
1,3 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,016 m/s² |
| Prędkość ucieczki |
40 m/s |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
synchroniczny |
| Albedo |
0,08 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
20,6m |
| Temperatura powierzchni |
64 K |
Julia (Uran XI) – jeden z wewnętrznych księżyców Urana. Został odkryty 3 stycznia 1986 roku na zdjęciach przesłanych przez sondę Voyager 2. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, oprócz parametrów orbity i rozmiaru.
Nazwa pochodzi od imienia bohaterki sztuki Romeo i Julia Williama Shakespeare’a.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Juliet. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
| wewnętrzne (13) | |
|---|---|
| główne (5) | |
| nieregularne (9) |
- Lista jest posortowana według odległości od Urana. Największe księżyce mają nazwy pogrubione.
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na