Julian Aleksandrowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Julian Aleksandrowicz
Doktor Twardy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 20 sierpnia 1908
Kraków
Data i miejsce śmierci 18 października 1988
Kraków
Przyczyna śmierci choroba nowotworowa
Miejsce spoczynku Cmentarz Wojskowy
w Krakowie
Zawód, zajęcie lekarz
Tytuł naukowy profesor n. med.
Alma Mater Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko kierownik Kliniki Hematologii AM
w Krakowie
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Julian Aleksandrowicz, pseud. „Doktor Twardy” (ur. 20 sierpnia 1908 w Krakowie, zm. 18 października 1988 tamże)[1] – polski lekarz internista, profesor nauk medycznych, filozof medycyny i hematolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny żydowskiej.W 1933 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. Był więziony w getcie krakowskim, z którego uciekł i został aktywnym członkiem Armii Krajowej, odznaczony później orderem Virtuti Militari i innymi medalami. W ucieczce z getta pomógł mu dr Ludwik Żurowski, który znalazł mu schronienie z najbliższą rodziną w mieszkaniu profesora Andrzeja Stopki.

Autor wielu książek, m.in.: Nie ma nieuleczalnie chorych, Sumienie ekologiczne, Wszechstronna nadzieja, Kuchnia i medycyna (wspólnie z Ireną Gumowską), Wiedza stwarza nadzieję (1975, tom 278 serii wydawniczej Omega) oraz ostatniej, którą napisał: U progu medycyny jutra (wspólnie z Harrym Dudą). Wspomnienia z okresu okupacji zawarł w wydanej w 1962 roku książce Kartki z dziennika doktora Twardego.

Wieloletni kierownik Kliniki Hematologicznej Akademii Medycznej w Krakowie. Pisał także artykuły medyczne w „Przekroju”. W swoim mieszkaniu przy ul. Marii Curie-Skłodowskiej prowadził też praktykę prywatną.

Był przyjacielem i lekarzem poetki Haliny Poświatowskiej. Pomógł jej w organizacji wyjazdu na operację serca do Ameryki[2]. Bezinteresownie pomagał jej i wspierał w zmaganiach z chorobą.

Zmarł w Krakowie w 1988, po długich zmaganiach z chorobą nowotworową. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty[3].

Jego synem był Jerzy Aleksandrowicz[4].

Pamięć[edytuj | edytuj kod]

  • Został uhonorowany przez miasto Kraków ulicą „Doktora Twardego”.
  • Zespół Szkół Ogólnokształcących Integracyjnych Nr 3 w Krakowie nosi imię: „Profesora Juliana Aleksandrowicza”.
  • Polskie Towarzystwo Magnezologiczne (PTMag) im. prof. Juliana Aleksandrowicza z siedzibą w Warszawie.[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ekologia.pl – Julian Aleksandrowicz (pol.) [dostęp 2011-11-04]
  2. ↑ Anna Grużewska: Ja już nie wrócę (Halina Poświatowska). [dostęp 2010-02-16].
  3. ↑ Cmentarz Wojenny przy ulicy Prandoty w Krakowie (pol.) [dostęp 2011-11-04]
  4. ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD) - biogram Jerzego Aleksandrowicza
  5. ↑ Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. prof. Juliana Aleksandrowicza

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Aleksandrowicz&oldid=55526125”