Julian Aleksandrowicz

Julian Aleksandrowicz
Doktor Twardy
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1908 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	18 października 1988 ; Kraków
Przyczyna śmierci	choroba nowotworowa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy; w Krakowie
Zawód, zajęcie	lekarz
Tytuł naukowy	profesor n. med.
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Stanowisko	kierownik Kliniki Hematologii AM; w Krakowie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Julian Aleksandrowicz, ps. „Doktor Twardy” (ur. 20 sierpnia 1908 w Krakowie, zm. 18 października 1988 tamże)^[1] – polski lekarz internista, profesor nauk medycznych, filozof medycyny i hematolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny żydowskiej. W 1933 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. Był więziony w getcie krakowskim, z którego uciekł i został aktywnym członkiem Armii Krajowej, odznaczony później orderem Virtuti Militari i innymi medalami. W ucieczce z getta pomógł mu dr Ludwik Żurowski, który znalazł mu schronienie z najbliższą rodziną w mieszkaniu profesora Andrzeja Stopki. W latach 1947–1949 był lekarzem uzdrowiskowym w Kudowie-Zdroju^{[potrzebny przypis]}.

Autor wielu książek, m.in.: Nie ma nieuleczalnie chorych, Sumienie ekologiczne, Wszechstronna nadzieja, Kuchnia i medycyna (wspólnie z Ireną Gumowską), Wiedza stwarza nadzieję (1975, tom 278 serii wydawniczej Omega) oraz ostatniej, którą napisał: U progu medycyny jutra (wspólnie z Harrym Dudą). Wspomnienia z okresu okupacji zawarł w wydanej w 1962 roku książce Kartki z dziennika doktora Twardego^[2].

Wieloletni kierownik Kliniki Hematologicznej Akademii Medycznej w Krakowie. Pisał także artykuły medyczne w „Przekroju”. W swoim mieszkaniu przy ul. Marii Curie-Skłodowskiej prowadził też praktykę prywatną.

Był przyjacielem i lekarzem poetki Haliny Poświatowskiej. Pomógł jej w organizacji wyjazdu na operację serca do Ameryki^[3]. Bezinteresownie pomagał jej i wspierał w zmaganiach z chorobą.

Zmarł w Krakowie w 1988, po długich zmaganiach z chorobą nowotworową. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty^[4].

W 1986 został laureatem Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 1985 przyznawaną przez Towarzystwo Naukowe KUL^[5].

Jego synem był Jerzy Aleksandrowicz^[6].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Został uhonorowany przez miasto Kraków ulicą „Doktora Twardego”.
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 158 w Krakowie nosi imię: „Profesora Juliana Aleksandrowicza”.
Polskie Towarzystwo Magnezologiczne (PTMag) im. prof. Juliana Aleksandrowicza z siedzibą w Warszawie^[7].
Pod koniec lat 80. został wybity medal upamiętniający Juliana Aleksandrowicza o treści Nie odbieraj nadziei bliźniemu swemu umieszczonej na rewersie, zaprojektowany przez W. Kota^[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ekologia.pl – Julian Aleksandrowicz (pol.) [dostęp 2011-11-04].
↑ Kartki z dziennika doktora Twardego - Wydawnictwo Literackie, wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2023-01-29] (pol.).
↑ Anna Grużewska: Ja już nie wrócę (Halina Poświatowska). [dostęp 2010-02-16].
↑ Cmentarz Wojenny przy ulicy Prandoty w Krakowie (pol.) [dostęp 2011-11-04].
↑ KUL – Uniwersytet – Nagroda im. Księdza Idziego Radziszewskiego, www.kul.pl [dostęp 2020-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-07] .
↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD) – biogram Jerzego Aleksandrowicza.
↑ Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. prof. Juliana Aleksandrowicza. [dostęp 2016-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-31)].
↑ Andrzej Romaniak: Medale, medaliony, plakiety. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2005, s. 102. ISBN 83-919305-8-0.
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945, Koszalin 1997, s. 374 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

ekologia.pl – Julian Aleksandrowicz

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[EPL-1] .pl – Julian Aleksandrowicz (pol.) [dostęp 2011-11-04].

[2] Kartki z dziennika doktora Twardego - Wydawnictwo Literackie, wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2023-01-29] (pol.).

[3] Anna Grużewska: Ja już nie wrócę (Halina Poświatowska). [dostęp 2010-02-16].

[CWK-4] Cmentarz Wojenny przy ulicy Prandoty w Krakowie (pol.) [dostęp 2011-11-04].

[5] KUL – Uniwersytet – Nagroda im. Księdza Idziego Radziszewskiego, www.kul.pl [dostęp 2020-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-07] .

[who-6] Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD) – biogram Jerzego Aleksandrowicza.

[7] Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. prof. Juliana Aleksandrowicza. [dostęp 2016-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-31)].

[8] Andrzej Romaniak: Medale, medaliony, plakiety. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2005, s. 102. ISBN 83-919305-8-0.

[9] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945, Koszalin 1997, s. 374 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]