Julian Aleksandrowicz
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1908 Kraków | |
Data i miejsce śmierci | 18 października 1988 Kraków | |
Przyczyna śmierci | choroba nowotworowa | |
Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy w Krakowie | |
Zawód, zajęcie | lekarz | |
Tytuł naukowy | profesor n. med. | |
Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński | |
Stanowisko | kierownik Kliniki Hematologii AM w Krakowie | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |
Julian Aleksandrowicz, pseud. „Doktor Twardy” (ur. 20 sierpnia 1908 w Krakowie, zm. 18 października 1988 tamże)[1] – polski lekarz internista, profesor nauk medycznych, filozof medycyny i hematolog.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny żydowskiej.W 1933 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. Był więziony w getcie krakowskim, z którego uciekł i został aktywnym członkiem Armii Krajowej, odznaczony później orderem Virtuti Militari i innymi medalami. W ucieczce z getta pomógł mu dr Ludwik Żurowski, który znalazł mu schronienie z najbliższą rodziną w mieszkaniu profesora Andrzeja Stopki.
Autor wielu książek, m.in.: Nie ma nieuleczalnie chorych, Sumienie ekologiczne, Wszechstronna nadzieja, Kuchnia i medycyna (wspólnie z Ireną Gumowską), Wiedza stwarza nadzieję (1975, tom 278 serii wydawniczej Omega) oraz ostatniej, którą napisał: U progu medycyny jutra (wspólnie z Harrym Dudą). Wspomnienia z okresu okupacji zawarł w wydanej w 1962 roku książce Kartki z dziennika doktora Twardego.
Wieloletni kierownik Kliniki Hematologicznej Akademii Medycznej w Krakowie. Pisał także artykuły medyczne w „Przekroju”. W swoim mieszkaniu przy ul. Marii Curie-Skłodowskiej prowadził też praktykę prywatną.
Był przyjacielem i lekarzem poetki Haliny Poświatowskiej. Pomógł jej w organizacji wyjazdu na operację serca do Ameryki[2]. Bezinteresownie pomagał jej i wspierał w zmaganiach z chorobą.
Zmarł w Krakowie w 1988, po długich zmaganiach z chorobą nowotworową. Został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty[3].
Jego synem był Jerzy Aleksandrowicz[4].
Pamięć[edytuj | edytuj kod]
- Został uhonorowany przez miasto Kraków ulicą „Doktora Twardego”.
- Zespół Szkół Ogólnokształcących Integracyjnych Nr 3 w Krakowie nosi imię: „Profesora Juliana Aleksandrowicza”.
- Polskie Towarzystwo Magnezologiczne (PTMag) im. prof. Juliana Aleksandrowicza z siedzibą w Warszawie.[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ekologia.pl – Julian Aleksandrowicz (pol.) [dostęp 2011-11-04]
- ↑ Anna Grużewska: Ja już nie wrócę (Halina Poświatowska). [dostęp 2010-02-16].
- ↑ Cmentarz Wojenny przy ulicy Prandoty w Krakowie (pol.) [dostęp 2011-11-04]
- ↑ Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD) - biogram Jerzego Aleksandrowicza
- ↑ Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. prof. Juliana Aleksandrowicza
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Mieszkańcy getta krakowskiego
- Polscy interniści
- Polscy hematolodzy
- Polscy filozofowie medycyny
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Pochowani na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie
- Wykładowcy Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Żołnierze Armii Krajowej
- Polscy Żydzi
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Urodzeni w 1908
- Zmarli w 1988