Julius Pelikán

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julius Pelikán
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1887
Nové Veselí

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1969
Ołomuniec

Narodowość

czeska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Pradze

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo, medalierstwo

Julius Pelikán (ur. 23 lutego 1887 w Nových Veselích, zm. 17 lutego 1969 w Ołomuńcu) – czeski rzeźbiarz i medalier; ojciec Jiříego Pelikána.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szewca. Ukończył szkołę kamieniarską w Hořicach i w 1905 wyjechał na praktykę do Niemiec. Wrócił w 1908 i znalazł zatrudnienie przy pracach związanych z przebudową katedry w Brnie. W latach 1909–1913 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, będąc uczniem Josefa Václava Myslbeka i Jana Štursy.

W 1913 osiedlił się na stałe w Ołomuńcu. W 1915 powołany do wojska, znalazł się w oddziale przeznaczonym do dekoracji cmentarzy wojennych na terenie dzisiejszej Polski. Działali w nim m.in. architekt Dušan Jurkovič i malarz Adolf Kašpar, z którym pod koniec wojny pracował przy restauracji fresków w kościele Matki Boskiej Śnieżnej w Ołomuńcu.

W latach 1942–1945 był z żoną i najstarszym synem więziony w obozach internowania w Svatobořicach i w Brnie. Te doświadczenia sprawiły, iż ważnym tematem jego twórczości stał się ruch oporu. Był autorem dziesiątków pomników, tworzył też rzeźbiarskie wykończenia budynków. Najwięcej jego dzieł znajduje się w Ołomuńcu.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]