Juliusz Mokry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Mokry
Data i miejsce urodzenia

4 października 1873
Tarnów

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1942
Kraków

Zawód, zajęcie

inżynier - technolog górnictwa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Juliusz Mokry (ur. 4 października 1873 w Tarnowie, zm. 17 lipca 1942 w Krakowie[1]) – polski inżynier górnictwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 października 1873 w Tarnowie, w rodzinie Stefana i Julii ze Stefańskich. Po ukończeniu gimnazjum w Jaśle wyjechał do Leoben, gdzie studiował w tamtejszej Akademii Górniczej. Po jej ukończeniu w 1899 przeprowadził się do Krakowa, gdzie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę kontynuował na Uniwersytecie Wiedeńskim, a następnie podjął na krótko pracę w kopalni węgla należącej do rodziny Larisch-Mönnichów w Karwinie, skąd wyjechał do Borysławia aby wykładać w szkole wiertniczej. W 1902 został pracownikiem urzędu górniczego, a od 1936 prezesem Wyższego Urzędu Górniczego we Lwowie. Był członkiem Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie oraz prezesem Funduszu Popierania Wiertnictwa Naftowego.

W 1903 ożenił się z Anną z Rybaków (1881–1947).

Zmarł 17 lipca 1942 w Krakowie. Spoczywa na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC7-10-49)[2].

Grób Juliusza Mokrego na Cmentarzu Salwatorskim

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nekrolog [online], Polona.
  2. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2021-08-17].
  3. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za wydatne przyczynienie się do rozwoju górnictwa”.
  4. M.P. z 1939 r. nr 43, poz. 70 „za zasługi w służbie państwowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]