Juliusz Swoboda
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
1866 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Czeski Pułk Piechoty Nr 18, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Juliusz Swoboda[a] (ur. 1866, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Juliusz Swoboda urodził się w 1866[1]. Został oficerem C. K. Armii. Został mianowany podporucznikiem w piechocie z dniem 1 września 1888[2], później awansowany na stopień porucznika z dniem 1 maja 1892[3]. Jako oficer był żołnierzem czeskiego pułku piechoty nr 18 w Königgrätz[4], około 1889 pełnił funkcję adiutanta batalionu[5]. Od około 1899 był oficerem galicyjskiego pułku piechoty nr 90 w garnizonie w Rzeszowie[6][7], od około 1905 ze sztabem w Jarosławiu[8][9][10][11]. W tym czasie został awansowany na stopień kapitana 2 klasy z dniem 1 maja 1900[12], następnie około 1902 na stopień kapitana 1 klasy z dniem 1 maja 1900[13], a później na stopień majora z dniem 1 listopada 1911[14]. Oficerem 90 pułku pozostawał także podczas I wojny światowej[15].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został zweryfikowany w stopniu podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[16]. W 1923 oficerem rezerwowym 53 pułku piechoty garnizonującego w Stryju[17], a w 1924 w grupie pospolitego ruszenia oficerów piechoty[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce (Austro-Węgry, przed 1909)[9]
- Odznaka za Służbę Wojskową 3 klasy (Austro-Węgry, przed 1914)[11]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry, przed 1900)[6]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry, przed 1909)[9]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry, przed 1914)[11]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji wojskowej c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Julius Swoboda”. Witold Hupert wymienił tożsamość „J. K. Swoboda”, zob. Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 101. W niektórych źródłach (np. 1, 2) „Juliusz Swoboda” był przedstawiany jako organizator grupy i dowódca na przełomie 1918/1919 3 batalionu Strzelców Sanockich (w rzeczywistości faktycznie był nim ppłk Józef Swoboda). Z tego powodu w niniejszym haśle pierwotnie przypisano Juliuszowi Swobodzie dokonania Józefa Swobody z okresu 1918/1919. Zwrócili na to uwagę Andrzej Olejko i Bogusław Siwiec, zob. Olejko, Siwiec 2021 ↓, s. 35
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 253.
- ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 258.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 236.
- ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 309.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 327.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 341.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 344.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 354.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 364.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 340.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 358.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 400.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 402.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 404. - ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 566.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 574.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 580.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 576.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 580.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 588. - ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 596.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 612. - ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 630.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 636.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 642.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 646.
•Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 682. - ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 558.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 247.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 244.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 268.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 449.
•Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 601.
•Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 762. - ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 466.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 276.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- William W. Hagen: Anti-Jewish violence in Poland, 1914–1920. Cambridge: Cambridge University Press, 2018. ISBN 978-0-521-73818-7.
- Andrzej Olejko, Bogusław Siwiec: Niepodległość nad Strwiążem. Ustrzyki 1918. T. 1. Ustrzyki Dolne: Bieszczadzkie Centrum Turystyki i Promocji w Ustrzykach Dolnych, 2021, s. 1-79, seria: Biblioteczka Bitew Bieszczadzkich. ISBN 978-83-950624-3-8.
- Andrzej Olejko: Bieszczadzka niepodległość. Zapomniana wojna polsko-ukraińska w Bieszczadach 1918-1919. Krosno: Ruthenus, 2022, s. 1-336. ISBN 978-83-7530-852-5.
Kategorie:
- Ludzie związani z Hradcem Králové
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913
- Polacy odznaczeni Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Odznaką za Służbę Wojskową (Austria)
- Urodzeni w 1866
- Wojskowi związani z Jarosławiem (Polska)
- Wojskowi związani z Rzeszowem
- Zmarli w XX wieku