Juliusz Szygowski

Juliusz Trzaska-Szygowski
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1896 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 2001 ; Chicago
	Kierownik Konsulatu RP w Winnipeg
Okres	od 1937; do 1939
Poprzednik	Michał Bieliński
Następca	Michał Krycuń
	Konsul Generalny RP w Chicago
Okres	od 1945; do 1945
Poprzednik	Aleksander Moc
Następca	Stefan Rogoziński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Trzaska-Szygowski (ur. 20 maja 1896 we Lwowie, zm. 12 sierpnia 2001 w Chicago) – doktor praw, urzędnik konsularny i dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Benedykty Dunin-Wąsowicz. Od 1914 był żołnierzem Legionu Wschodniego, po rozwiązaniu którego został wcielony do armii austriackiej i jako oficer walczył na froncie wschodnim. Przebywał w niewoli włoskiej (1916-1918). W 1918 wstąpił do tworzącej się we Francji Armii Polskiej z którą uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po jej zakończeniu studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie otrzymując tytuł doktora praw (1924), i rozpoczyna pracę w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie. W 1925 został przyjęty do polskiej służby zagranicznej, będąc zatrudniony m.in. w konsulacie w Koszycach (1925), jako attaché konsularny w Poselstwie w Meksyku (1931), w MSZ (1931-1933), attaché - kierownik Wydziału Konsularnego Poselstwa w Bernie (1933), wicekonsul w konsulacie generalnym w Chicago (1933-1936), konsul w konsulacie generalnym w Nowym Jorku (1936-1937), kierownik konsulatu w Winnipeg (1937-1939). Okres II wojny światowej spędził w Stanach Zjednoczonych, pod jej koniec, pełniąc obowiązki konsula generalnego w Chicago (1945). Po złożeniu rezygnacji został zwolniony ze stanowiska Przedstawiciela Prezydenta i Rządu RP na uchodźstwie 21 września 1979^[1]. Pochowany na Nowym Cmentarzu przy ulicy Nowotarskiej w Zakopanem (kw. L-2-10)^[2].

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1966, za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w długoletniej polskiej służbie zagranicznej)^[3]
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1 czerwca 1994, za wybitne zasługi w działalności polonijnej)^[4]
Krzyż Walecznych – dwukrotnie