Jung Idysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jung Idysz (Jung Jidysz) – grupa twórców awangardowej literatury i sztuki żydowskiej w Polsce założona w Łodzi w roku 1919 przez Mojżesza Brodersona. Grupa istniała do roku 1921.

Do grona założycieli należeli Jankiel Adler, Marek Szwarc i Wincenty Brauner. Z grupą związani byli m.in. Henryk Barczyński, Henryk Berlewi, Ida Braunerówna, Samuel Cygler, Zofia Gutentag, Icchak Kacenelson, Henoch Kon, Pola Lindfeldówna, Dina Matus, Mojżesz Neuman, Natan Szpigel i Władysław Wajntraub.

Większość z nich była członkami istniejącego od 1916 roku łódzkiego „Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych”. Grupa pozostawała pod wpływem ekspresjonizmu niemieckiego oraz twórczości Marka Chagalla. W roku 1919 grupa wydała trzy numery czasopisma Jung Idysz, redagowanego przez Chaima Lejba Fuksa.

Niektórzy członkowie grupy utworzyli w roku 1927 łódzki kabaret Ararat.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Członkowie Jung Idysz.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Irmina Gadowska i inni, Yung-Idish = Jung-Idisz = Yung-Yidish 1919, Łódź: Muzeum Miasta Łodzi, 2019 [dostęp 2021-05-10]
  • Dorota Jarecka. Polacy, Żydzi, awangardziści. „Gazeta Wyborcza”, s. 16, 21 października 2009. 
  • Jerzy Malinowski: Grupa „Jung Idysz” i żydowskie środowisko „Nowej Sztuki” w Polsce: 1918–1923. Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki., 1987.
  • Joanna Podolska: Międzywojenna żydowska Łódź artystyczna. gazeta.pl, 2009-08-18. [dostęp 2012-04-13].
  • Magdalena Wróblewska: Jung Jidysz. culture.pl, listopad 2010. [dostęp 2012-04-13].