Justyna Steczkowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Justyna Steczkowska
Ilustracja
Justyna Steczkowska (2015)
Data i miejsce urodzenia 2 sierpnia 1972
Rzeszów
Instrumenty skrzypce
Gatunki pop[1][2], adult contemporary[1], folk, pop alternatywny, muzyka etniczna[2]
Zawód piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, skrzypaczka, aktorka, prezenter telewizyjna, osobowość medialna
Aktywność od 1992
Wydawnictwo EMI Music Poland
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Justyna Steczkowska (ur. 2 sierpnia 1972 w Rzeszowie[3]) – polska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, skrzypaczka, aktorka, prezenterka telewizyjna i osobowość medialna[1][2]. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV[4].

Laureatka finału pierwszej edycji programu TVP2 Szansa na sukces (1994). Zdobywczyni nagrody „Karolinki” na 31. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1994). Zwyciężczyni Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich (1995). Reprezentantka Polski w 40. Konkursie Piosenki Eurowizji (1995). Laureatka sześciu nagród „Fryderyków”[5][6].

Jej głos określany jest jako jeden z najsilniejszych w Polsce (osiąga cztery oktawy)[7].

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Jest czwartym z dziewięciorga dzieci Danuty i Stanisława Steczkowskich. Po matce ma pochodzenie tatarskie[8].

Uczęszczała do Państwowej Szkoły Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Stalowej Woli. W 1990 ukończyła naukę w liceum z wyróżnieniem, a w nagrodę zagrała z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Rzeszowskiej koncert d-moll Henryka Wieniawskiego[9]. W 1992 zrezygnowała ze studiów, by poświęcić się wokalistyce.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem ogólnopolskiej kariery muzycznej śpiewała w zespołach rockowych (Agressiva 69, Wańka Wstańka, Revolutio Cordis) i jazzowych (z własną grupą Shoco i Duet)[10].

W 1994 wzięła udział w przesłuchaniach do programu TVP2 Szansa na sukces. Jak wyjaśniła, udziałem w konkursie talentów chciała „zrobić niespodziankę matce ówczesnego narzeczonego, która bardzo lubiła ten program”[11]. Najpierw wystąpiła z piosenką „Nie przynoś mi kwiatów, dziewczyno” w odcinku z zespołem Trubadurzy, jednak bez powodzenia. W kolejnym odcinku za wykonanie utworu „Boskie Buenos” z repertuaru grupy Maanam zajęła pierwsze miejsce. Dzięki wygraniu odcinka wystąpiła w koncercie debiutów podczas Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, w którym zwyciężyła.

W 1995 z piosenką „Moja intymność” wygrała Festiwal Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn. W maju reprezentowała Polskę z utworem „Sama” w 40. Konkursie Piosenki Eurowizji w Dublinie. W finale zajęła 18. miejsce[12]. Również w 1995 wystąpiła na festiwalu sopockim, przedstawiając w konkursie piosenki „Dziewczyna Szamana” i „Wrogu mój”, a także nawiązała współpracę z Grzegorzem Ciechowskim, pod którego okiem nagrała debiutancki album studyjny, zatytułowany Dziewczyna Szamana. Tytułowy utwór z albumu uznany został przebojem 1996 w wielu plebiscytach. Sam album, wydany na początku 1996, zyskał miano platynowej płyty, rozchodząc się w ponad 200 tys. egzemplarzy. W tym samym roku Steczkowska została wyróżniona nagrodą muzyczną Fryderyk ’96 w pięciu kategoriach: „wokalistka roku”, „album roku” (za Dziewczynę Szamana), „piosenka roku” (za „Oko za oko, słowo za słowo”), „fonograficzny debiut roku” i „teledysk roku” (za „Oko za oko”). Otrzymała także statuetkę Wiktor ’96 w kategoriach: „najlepsza piosenkarka” i „artystka estrady”.

W 1997 wydała drugi album studyjny pt. Naga, który został wyprodukowany przez Grzegorza Ciechowskiego. Wydawnictwo zapewniło jej certyfikat złotej płyty za sprzedaż ponad 100 tys. egzemplarzy. Płytę promowała singlami: „Za dużo wiesz” i „Za karę” Również w 1997 pojawiła się gościnnie na kilku płytach innych wykonawców, m.in. zespołu Voo Voo (Flota zjednoczonych sił) i Grzegorza Turnaua (Tutaj jestem), a także została bohaterką filmu dokumentalnego Jacka Taszakowskiego i Leszka Molskiego Justyna, który opowiadał o drodze artystycznej piosenkarki[13]. W 1999 wraz z Antonim Łazarkiewiczem stworzyła ścieżkę dźwiękową do filmu Magdaleny Łazarkiewicz Na koniec świata, w którym zagrała główną rolę Teresy. Album został sprzedany w ponad 70 tys. egzemplarzach. Również w 1999 wzięła udział w koncercie z okazji jubileuszu pięciolecia programu Szansa na sukces organizowanym w Sali Kongresowej; w trakcie widowiska zaśpiewała piosenkę „Śpiewać każdy może” u boku Violetty Villas i laureatek programu.

W 2000 wydała kolejny album studyjny pt. Dzień i Noc, na którym znalazły się piosenki z tekstami autorstwa Edyty Bartosiewicz i Katarzyny Nosowskiej. Na pierwszej części albumu wykonała utwory taneczne, na drugiej zawarła utwory inspirowane muzyką filmową, nie zawierające słów, a tylko wokalizy. W 2001 wydała album pt. Mów do mnie jeszcze z utworami do tekstów Williama Szekspira, Cypriana Kamila Norwida, Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. W nagraniu krążka udział wziął Paweł Deląg. Kolejny album pt. Alkimja wydała w 2002 i nawiązała w nim do kultury żydowskiej, zawierając utwory śpiewane po hebrajsku, aramejsku oraz w językach ladino i jidysz. Premiera albumu została poprzedzona koncertem w Teatrze Muzycznym w Łodzi. Za sprzedaż albumu w 35 tys. egzemplarzy otrzymała złotą płytę[14] oraz Fryderyka ’02 w kategorii „etno-folkowy album roku”.

W 2004 wydała kolejny album studyjny pt. Femme Fatale, na którym umieściła własne interpretacje piosenek wykonywanych przez słynne piosenkarki polskie i zagraniczne. Wydanie krążka zostało poprzedzone spektaklem telewizyjnym, w którym wcielała się w postacie Kaliny Jędrusik, Anny German, Marilyn Monroe czy Édith Piaf. W 2006 wystąpiła po raz pierwszy na Przystanku Woodstock, a w grudniu wydała autorski singel „Świąteczna piosenka o miłości”.

Justyna Steczkowska podczas występu

W 2007 zaprezentowała album pt. Daj mi chwilę, która zdobył status złotej, a następnie platynowej za sprzedaż w ponad 15 tys. egzemplarzach. Materiał został wyprodukowany przez Bogdana Kondrackiego. Album promowała utworami: „To tylko złudzenie (To nie miłość)”, „Tu i tu”, „Daj mi chwilę” i „Wracam do domu”, do których zrealizowała teledyski. W 2008 nominowana do Telekamery w kategorii „muzyka”, zajmując czwarte miejsce. W tym samym roku wydała album studyjny pt. Puchowe kołysanki, który zawierał napisane przez nią piosenki oraz czytane przez nią bajki. Płyta, która była objęta patronatem Fundacji TVN „Nie jesteś sam”, uzyskała status złotej za sprzedaż ponad 15 tys. egzemplarzy.

W 2009 wydała dziesiąty w karierze album studyjny pt. To mój czas, który promowała tytułowym singlem. Producentem płyty został węgierski kompozytor i producent Victor Rakonczai[15]. Album zebrał mieszane recenzje ze strony krytyków[16]. W ramach promocji płyty, jako pierwsza artystka polskiej estrady, zagrała koncert promocyjny, który był transmitowany na żywo przez internet. Również w 2009 otrzymała Diamentowy Mikrofon. W 2010 wydała kolejne single z płyty To mój czas: erotyk „Tylko ty znasz te zaklęcia” i „Kim tu jestem”, do którego zrealizowała teledysk z udziałem m.in. Teresy Lipowskiej.

W 2011 wraz z Maciejem Maleńczukiem wydała album pt. Mezalianse. W 2012 zaprezentowała dwupłytowe wydawnictwo pt. XV. Zawarła na nim swoje najpopularniejsze hity z lat 90. i popularniejsze piosenki z poprzedniej dekady, nagrane w nowych aranżacjach. Umieściła na nim również premierowe utwory, m.in. piosenkę „Sanktuarium”, zadedykowaną jej rodzicom. W ramach promocji planowała wyruszyć w klubową trasę koncertową, która nie doszła do skutku z powodu choroby męża. W 2013 wydała album pt. Puchowe kołysanki 2.

Justyna Steczkowska podczas występu

W 2014 świętowała 20-lecie pracy artystycznej. Koncert jubileuszowy zagrała w Operze Leśnej, na którym wykonała swoje największe hity (m.in. „Dziewczyna Szamana”, „Oko za oko”, „Za karę”, „Daj mi chwilę” i „Boskie buenos”) oraz odebrała Bursztynowego Słowika. 20 lipca wystąpiła podczas koncertu Lato Zet i Dwójki w Zielonej Górze. 29 października zaprezentowała teledysk do piosenki „Kochankowie syreny”[17], która znalazła się na jej kolejnym albumie pt. Anima, wydanym 25 listopada[18]. Również w 2014 wyruszyła w wielką trasę koncertową po największych i najpiękniejszych teatrach i filharmoniach w Polsce. Trasa cieszyła się tak powodzeniem, a z powodu braku biletów postanowiono zorganizować kolejną trasę Nie jestem, tym kim byłam, która ruszyła w 2015.

W 2015 otrzymała Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz „Superjedynkę” podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w kategorii „Super Artystka”. 23 października wydała album pt. I na co mi to było?, który nagrała w duecie z serbskim muzykiem Bobanem Markovicem. Płyta została utrzymana w klimacie cygańskim, a materiał wykonywany był przez nią podczas trasy koncertowej, trwającej do 2017. W grudniu 2015 uświetniła występem koncert sylwestrowy organizowany przez stację TVN w Krakowie. 5 czerwca 2016 wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie podczas koncertu „Złote Opole” wykonała utwór „Dziewczyna Szamana”. W tym samym roku odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. W sierpniu zagrała w Operze Leśnej urodzinowy koncert z José Carrerasem. Równolegle koncertowała z trasą Justyna Steczkowska akustycznie oraz z Royal Concert. Z okazji 15-lecia od wydania płyty pt. Alkimja wyruszyła w minitrasę koncertową, na której zagrała utwory z tej płyty oraz popularne covery.

W 2019 wydała album pt. Maria Magdalena. All is One.

Pozostałe przedsięwzięcia[edytuj | edytuj kod]

Wcieliła się w postać Teresy, jednej z głównych bohaterek filmu Na koniec świata (1999). Zagrała również w filmach: Billboard (1997), Kanadyjskie sukienki (2012) i Jak poślubić milionera (2019), a także niewielkie role w serialach Zaklęta (1997) i Niania (2006).

Była finalistką szóstej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2007)[19], a także uczestniczką programów Po prostu taniec (2007) i Fort Boyard (2008) oraz jedną z bohaterek pierwszej edycji programu Polsatu Ranking gwiazd. Współprowadziła trzecią edycję programu TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie (2008) i autorski program fotograficzny dla Polsat Café W obiektywie Justyny Steczkowskiej (2009). Była trenerką w trzech edycjach konkursu talentów TVP2 The Voice of Poland (2013–2014)[20].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2000 poślubiła architekta i modela Macieja Myszkowskiego. Mają troje dzieci, synów Leona (ur. 2000) i Stanisława (ur. 2005)[21] oraz córkę Helenę (ur. 13 sierpnia 2013). 27 kwietnia 2017 piosenkarka oznajmiła, że wraz z mężem zdecydowali się na separację.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Dyskografia Justyny Steczkowskiej.

Ścieżki dźwiękowe[edytuj | edytuj kod]

Albumy kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

  • Anima Live (2017)

Trasy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy
  • 1997: Justyna – bohaterka filmu
  • 1998: Bilboard – jako Anita, pracownica agencji
  • 1999: Na koniec świata – jako Teresa
  • 2012: Kanadyjskie sukienki – jako Bożenka
  • 2019: Jak poślubić milionera

Steczkowska zaśpiewała ponadto w filmach: Egzekutor, Na koniec świata, Prawo ojca, Szop, szop, szop, szopę... (1999), Evening, Jutro idziemy do kina (2007), Senność (2008) i Królowa Śniegu (2009).

Seriale

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji
  • 1997: Księga raju – jako Perełe Wariatka
  • 1997: Ludzie ognia – jako Wiesztyca

Programy rozrywkowe[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Rezultat
1995 Fryderyki 1995 Piosenka roku („Dziewczyna Szamana”) Nominacja[23]
Wideoklip roku („Dziewczyna Szamana”)
1996 Fryderyki 1996 Album roku pop (Dziewczyna Szamana) Wygrana[5]
Piosenka roku („Oko za oko, słowo za słowo”)
Wokalistka roku
Fonograficzny debiut roku
Teledysk roku („Oko za oko, słowo za słowo”)
V Yach Film Festiwal Najlepsze zdjęcia (dla Jarosława Szody za klipy „Tatuuj mnie” i „Niekochani”) Wygrana
Najlepsza reżyseria (dla Bolesława Pawnicy za klip „Oko za oko”)
1997 Fryderyki 1997 Album roku pop (Naga) Nominacja[24]
Wokalistka roku
Wiktory 1996 Najlepsza piosenkarka Wygrana
Artystka roku
1997 Le Prix Decouverte Est ’97 Nagroda w konkursie Radia France Internationale Decouverte Est ’97 (Odkrycie Wschodu) Wygrana
2002 Fryderyki 2002 Album roku etno/folk (Alkimja) Wygrana[6]
2007 Telekamery Muzyka IV miejsce
2009 Złoty krzyż zasługi Wygrana
2009 Diamentowy Mikrofon Nagroda Zarządu Polskiego Radia dla wybitnych twórców radiowych Wygrana
2010 Wiktory 2009 Gwiazda piosenki estrady Nominacja
2011 OGAE Video Contest 2010 Teledysk roku („Kim tu jestem”) Wygrana[25]
2012 Róża Gali Róża Gali 2012 – Album XV Wygrana
2013 OGAE Video Contest 2012 Teledysk roku („Sanktuarium”) II miejsce
2013 Burtszynowa Róża Honorowe wyróżnienie za działalność charytatywną Wygrana
2014 Polsat Sopot Festival Bursztynowy Słowik Wygrana[26]
2015 SuperJedynki SuperArtystka Wygrana[27]
2015 Brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Wygrana
2016 Odciśnięcie dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach podczas 21. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach Wygrana

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Evan C. Gutierrez, Justyna Steczkowska Biography, AllMusic [dostęp 2018-07-14], Cytat: Genre: Pop/Rock, International
    Styles: Contemporary Singer/Songwriter
    (ang.).
  2. ↑ a b c Justyna Steczkowska, RMF FM [dostęp 2018-07-14], Cytat: gatunek: pop, rock, folk, alternatywny pop, etniczna (pol.).
  3. ↑ Justyna Steczkowska – Biografia – Muzyka – WP.PL (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2010-12-22].
  4. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  5. ↑ a b Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  6. ↑ a b Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  7. ↑ Polscy artyści popowi z największą skalą głosu, onet.pl, 19 listopada 2013 [dostęp 2019-10-06] (pol.).
  8. ↑ Rozmowa z Justyną Steczkowską, piosenkarką. www.wisla.naszemiasto.pl, 2006-03-25. [dostęp 2017-04-23].
  9. ↑ Bio (pol.). www.justynasteczkowska.pl. [dostęp 2016-01-21].
  10. ↑ Justyna Steczkowska :: Biografia :: RMF FM (pol.). rmf.fm. [dostęp 2010-12-22].
  11. ↑ Justyna Steczkowska > Wspólny Czat Sekretów Kobiet i Wirtualnej Polski Spotkanie odbyło się: 2002-05-27 (20:00) (pol.). W: Wirtualna Polska [on-line]. czat.wp.pl, 2002-05-27. [dostęp 2016-01-22].
  12. ↑ Eurowizja.Info – 1995 – Justyna Steczkowska – Sama (pol.). eurowizja.info. [dostęp 2010-12-22].
  13. ↑ FilmPolski.pl - JUSTYNA, www.filmpolski.pl [dostęp 2019-08-11] (pol.).
  14. ↑ Listy bestsellerów, wyróżnienia :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-06-17].
  15. ↑ Polka – Węgier... Rakonczai producentem nowej Steczkowskiej (pol.). www.piosenkarze.pl. [dostęp 2010-12-22].
  16. ↑ Recenzja: Justyna Steczkowska – To mój czas Muzyka – Gery.pl (pol.). muzyka.gery.pl. [dostęp 2010-12-22].
  17. ↑ Justyna Steczkowska i „Kochankowie Syreny” (zobacz teledysk) (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2014-11-30].
  18. ↑ Justyna Steczkowska – Anima (2014), recenzja Łukasza Jankowskiego (pol.). allaboutmusic.pl. [dostęp 2014-11-30].
  19. ↑ Taniec z gwiazdami VI – Uczestnicy – Para nr XIII: Justyna i Stefano (pol.). tanieczgwiazdami.onet.pl. [dostęp 2019-04-22].
  20. ↑ Znamy trenerów 2. edycji „The Voice of Poland. Najlepszy głos” (pol.). tvp.pl. [dostęp 2013-01-24].
  21. ↑ Justyna Steczkowska – strona oficjalna (pol.). justynasteczkowska.pl. [dostęp 2010-12-22].
  22. ↑ Trasa promująca 20-lecie pracy (pol.). justynasteczkowska.pl. [dostęp 2014-12-04].
  23. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  24. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  25. ↑ Justyna Steczkowska wygrywa OGAE Video Contest!. [dostęp 2011-10-30].
  26. ↑ Polsat Sopot Festival 2014. Bursztynowy Słowik dla Justyny Steczkowskiej i Ewy Farny (pol.). www.dziennikbaltycki.pl, 2014-08-24. [dostęp 2014-08-24].
  27. ↑ SuperJedynki 2015 dla Steczkowskiej, Brzozowskiego, Kuszyńskiej, Perfectu i Enej (pol.). media2.pl. [dostęp 2015-06-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Justyna_Steczkowska&oldid=57677914”