Justyna Steczkowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Justyna Steczkowska
Ilustracja
Justyna Steczkowska
Data i miejsce urodzenia 2 sierpnia 1972
Rzeszów
Instrumenty skrzypce
Gatunki pop, muzyka alternatywna, trip hop, world music
Zawód piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, skrzypaczka
Aktywność od 1994
Wydawnictwo EMI Music Poland
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Justyna Steczkowska (ur. 2 sierpnia 1972 w Rzeszowie) – polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów oraz skrzypaczka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV[1].

Życiorys[edytuj]

Dzieciństwo i edukacja[edytuj]

Justyna Steczkowska urodziła się 2 sierpnia 1972 roku w Rzeszowie[2] jako czwarte z dziewięciorga dzieci Danuty i Stanisława Steczkowskich. Po matce ma pochodzenie tatarskie[3].

Uczęszczała do Państwowej Szkoły Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Stalowej Woli. W 1990 roku ukończyła naukę w liceum z wyróżnieniem, zaś w nagrodę zagrała z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Rzeszowskiej koncert d-moll Henryka Wieniawskiego[4]. W 1992 roku zrezygnowała ze studiów, by poświęcić się wokalistyce.

Kariera[edytuj]

Początki kariery[edytuj]

Śpiewała w zespołach rockowych Agressiva 69, Wańka Wstańka, Revolutio Cordis, a także jazzowych z własną grupą Shoco i Duet[5].

1994–1996: Szansa na sukces, Konkurs Piosenki Eurowizji i Dziewczyna Szamana[edytuj]

W 1994 roku wzięła udział w przesłuchaniach do programu Szansa na sukces. Jak przyznała w czacie z czytelnikami serwisu Wirtualna Polska, udziałem w eliminacjach chciała „zrobić niespodziankę matce jej ówczesnego narzeczonego, która bardzo lubiła ten program”[6]. W pierwszym odcinku ze swoim udziałem wykonała utwór „Nie przynoś mi kwiatów, dziewczyno” zespołu Trubadurzy. W kolejnym odcinku wykonała utwór „Boskie Buenos” z repertuaru grupy Maanam i wygrała cały konkurs. W tym samym roku wygrała koncert debiutów podczas Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.

Justyna Steczkowska

W 1995 roku wygrała Festiwal Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn z utworem „Moja intymność”. W maju tego samego roku reprezentowała Polskę z utworem „Sama” w finale 40. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Dublinie, zajęła osiemnaste miejsce[7]. Wystąpiła także na festiwalu sopockim, przedstawiając w konkursie piosenki „Dziewczyna Szamana” i „Wrogu mój”. W tym samym roku nawiązała współpracę z Grzegorzem Ciechowskim, pod którego okiem nagrała debiutancką płytę studyjną zatytułowaną Dziewczyna Szamana. Tytułowy utwór z tego albumu uznany został przebojem 1996 roku w wielu plebiscytach,. Sam album, wydany na początku 1996 roku, zyskał miano platynowej płyty, rozchodząc się w ponad 350 tys. egzemplarzy. W tym samym roku Steczkowska została wyróżniona nagrodą muzyczną Fryderyk ’96 w pięciu kategoriach: „Wokalistka roku”, Album roku (za płytę pt. Dziewczyna Szamana), „Piosenka roku” (za utwór „Oko za oko, słowo za słowo”), „Fonograficzny debiut roku” i „Teledysk roku” (za klip do „Oko za oko”). Otrzymała także statuetkę Wiktor ’96 w kategorii „Najlepsza piosenkarka” i „Artystka estrady”.

1997–2003: Naga, Dzień i Noc, Mów do mnie jeszcze oraz Alkimja[edytuj]

W 1997 roku ukazała się druga płyta studyjna Steczkowskiej zatytułowana Naga, którą wyprodukował Grzegorz Ciechowski. Krążek osiągnął status złotej płyty za sprzedaż ponad 50 tys. sztuk. Pochodziły z niego przeboje: „Za dużo wiesz”, „Za karę” i „Kici kici maj”. W tym samym roku piosenkarka pojawiła się gościnnie na kilku płytach innych wykonawców, m.in. zespołu Voo Voo (Flota zjednoczonych sił) i Grzegorza Turnaua (Tutaj jestem). W 1999 roku zagrała główną rolę Teresy w filmie Na koniec świata w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz. Do filmu powstała ścieżka dźwiękowa, z muzyką napisaną przez Steczkowską oraz Antoniego Łazarkiewicza. Promowana była utworem o tym samym tytule, do którego słowa napisała Edyta Bartosiewicz. Z okazji jubileuszu pięciolecia programu Szansa na sukces, Steczkowska wzięła udział w specjalnym koncercie w Sali Kongresowej i zaśpiewała u boku Violetty Villas i laureatek programu piosenkę „Śpiewać każdy może”.

W 2000 roku ukazał się kolejna płyta studyjna Steczkowskiej zatytułowana Dzień i Noc, z tekstami autorstwa Edyty Bartosiewicz i Katarzyny Nosowskiej. Na pierwszej części albumu piosenkarka wykonała utwory taneczne, na drugiej zawarła utwory inspirowane muzyką filmową, nie zawierające słów i ozdobione tylko wokalizami artystki. Album Mów do mnie jeszcze z 2001 roku zawierał utwory do tekstów Williama Szekspira, Cypriana Kamila Norwida, Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. W nagraniu krążka udział wziął Paweł Deląg. Kolejna, wydana w 2002 roku płyta Alkimja nawiązywała do kultury żydowskiej i zawierała utwory śpiewane po hebrajsku, aramejsku oraz w językach ladino i jidysz. Premiera albumu została poprzedzona koncertem w Teatrze Muzycznym w Łodzi. Za sprzedaż albumu w trzydziestu pięciu tysiącach egzemplarzy Steczkowska otrzymała złotą płytę[8] oraz Fryderyka ’02 w kategorii „Etno-folkowy album roku”.

2004–2008: Femme Fatale, Daj mi chwilę i Puchowe kołysanki[edytuj]

W 2004 roku Steczkowska wydała kolejny album studyjny zatytułowany Femme Fatale, na którym znalazły się covery piosenek, które w poprzednich dekadach wykonywały słynne piosenkarki polskie i zagraniczne. Wydanie krążka zostało poprzedzone spektaklem telewizyjnym, w którym artystka wcielała się w postacie Kaliny Jędrusik, Anny German, Marilyn Monroe czy Édith Piaf. W 2006 roku piosenkarka wystąpiła po raz pierwszy na Przystanku Woodstock, a w grudniu wydała singel zatytułowany „Świąteczna piosenka o miłości” z muzyką i tekstem własnego autorstwa.

Justyna Steczkowska

Kolejnym albumem w karierze Steczkowskiej był Daj mi chwilę z 2007 roku. Promowały go utwory „To tylko złudzenie (To nie miłość)”, „Tu i tu”, „Daj mi chwilę” i „Wracam do domu”, do których również nakręcono teledyski. Płyta została wyprodukowana przez Bogdana Kondrackiego i uzyskała status platynowej. W tym samym roku brała udział w szóstej edycji programu Taniec z gwiazdami. Jej partnerem tanecznym był Stefano Terrazzino, z którym zajęła drugie miejsce w finale. W tym samym roku wystąpiła w programie Po prostu taniec, w którym zajęła trzecie miejsce w parze z Maciejem Florkiem, zwycięzcą pierwszej edycji programu You Can Dance – Po prostu tańcz.

W 2008 roku piosenkarka wzięła udział w pierwszej polskiej edycji programu Fort Boyard i w pierwszej edycji programu Ranking gwiazd. Była też nominowana do Telekamery w kategorii „Muzyka”, zajmując czwarte miejsce. W tym samym roku ukazał się jej nowy album studyjny zatytułowany Puchowe kołysanki, który zawierał napisane przez nią piosenki oraz czytane przez nią bajki. Płyta, która była objęta patronatem Fundacji TVN „Nie jesteś sam”, uzyskała status złotej. Jesienią piosenkarka, razem z Maciejem Kurzajewskim, prowadziła trzecią edycję programu Gwiazdy tańczą na lodzie w TVP2.

2009–2012: To mój czas, XV i Puchowe kołysanki 2[edytuj]

Justyna Steczkowska

W 2009 roku został wydany dziesiąty album studyjny Steczkowskiej zatytułowany To mój czas, promowany piosenką o tym samym tytule. Producentem muzycznym płyty został węgierski kompozytor i producent Victor Rakonczai[9]. Album nie sprzedał się tak dobrze jak poprzedni i zebrał mieszane recenzje ze strony krytyków[10]. Steczkowska, jako pierwsza artystka polskiej estrady, zagrała koncert promujący nową płytę, który był transmitowany na żywo przez internet. W 2009 roku rozpoczęła prowadzenie programu fotograficznego W obiektywie Justyny Steczkowskiej w Polsat Café. W tym samym roku otrzymała Diamentowy Mikrofon. W 2010 roku wydała kolejne single z płyty To mój czas: erotyk „Tylko ty znasz te zaklęcia” oraz „Kim tu jestem”.

W 2011 roku wraz z Maciejem Maleńczukiem wydała płytę studyjną zatytułowaną Mezalianse. W 2012 roku został wydany jej nowy, dwupłytowy album zatytułowany XV. Rok później ukazała się jej kolejna płyta pt. Puchowe kołysanki 2.

2013–2014: The Voice of Poland i Anima[edytuj]

W latach 2013–2014 Steczkowska była jednym z trenerów w programie The Voice of Poland, emitowanego na antenie stacji telewizyjnej TVP2[11].

29 października 2014 roku swoją premierę miał teledysk do piosenki „Kochankowie syreny”[12]. 25 listopada tego samego roku ukazał się nowy album studyjny artystki zatytułowany Anima[13].

Od 2015: I na co mi to było?[edytuj]

W 2015 roku ukazał się kolejny album artystki zatytułowany I na co mi to było?, nagrany w duecie z serbskim muzykiem Bobanem Markovicem. Płyta została utrzymana w klimacie cygańskim. Jeszcze w tym samym roku Steczkowska otrzymała Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

5 czerwca 2016 roku wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie podczas koncertu „Złote Opole” wykonała utwór „Dziewczyna Szamana”. W tym samym roku odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.

Życie prywatne[edytuj]

W 2000 roku wzięła ślub z architektem i modelem Maciejem Myszkowskim. Jesienią tego samego roku urodziła syna, Leona. Drugie dziecko artystki, syn Stanisław, przyszło na świat w 2005 roku[14]. 13 sierpnia 2013 roku po raz trzeci została matką rodząc córeczkę, Helenę. 27 kwietnia 2017 piosenkarka na swoim facebookowym profilu oznajmiła, że wraz z mężem zdecydowali się na separację.

Dyskografia[edytuj]

 Osobny artykuł: Dyskografia Justyny Steczkowskiej.

Ścieżki dźwiękowe[edytuj]

Albumy kompilacyjne[edytuj]

Albumy koncertowe[edytuj]

  • Anima Live (2017)

Trasy koncertowe[edytuj]

Filmografia[edytuj]

Filmy
  • 1997: Justyna – bohaterka filmu
  • 1998: Bilboard – jako Anita, pracownica agencji
  • 1999: Na koniec świata – jako Teresa
  • 2012: Kanadyjskie sukienki – jako Bożenka

Steczkowska zaśpiewała ponadto w filmach: Egzekutor, Na koniec świata, Prawo ojca, Szop, szop, szop, szopę... (1999), Evening, Jutro idziemy do kina (2007), Senność (2008) i Królowa Śniegu (2009).

Seriale

Teatr[edytuj]

Teatr Telewizji
  • 1997: Księga raju – jako Perełe Wariatka
  • 1997: Ludzie ognia – jako Wiesztyca

Programy rozrywkowe[edytuj]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj]

Rok Nagroda Kategoria Rezultat
1995 Fryderyki 1995 Piosenka roku („Dziewczyna Szamana”) Nominacja[16]
Wideoklip roku („Dziewczyna Szamana”)
1996 Fryderyki 1996 Album roku pop (Dziewczyna Szamana) Wygrana[17]
Piosenka roku („Oko za oko, słowo za słowo”)
Wokalistka roku
Fonograficzny debiut roku
Teledysk roku („Oko za oko, słowo za słowo”)
V Yach Film Festiwal Najlepsze zdjęcia (dla Jarosława Szody za klipy „Tatuuj mnie” i „Niekochani”) Wygrana
Najlepsza reżyseria (dla Bolesława Pawnicy za klip „Oko za oko”)
1997 Fryderyki 1997 Album roku pop (Naga) Nominacja[18]
Wokalistka roku
Wiktory 1996 Najlepsza piosenkarka Wygrana
Artystka roku
1997 Le Prix Decouverte Est ’97 Nagroda w konkursie Radia France Internationale Decouverte Est ’97 (Odkrycie Wschodu) Wygrana
2002 Fryderyki 2002 Album roku etno/folk (Alkimja) Wygrana[19]
2007 Telekamery Muzyka IV miejsce
2009 Złoty krzyż zasługi Wygrana
2009 Diamentowy Mikrofon Nagroda Zarządu Polskiego Radia dla wybitnych twórców radiowych Wygrana
2010 Wiktory 2009 Gwiazda piosenki estrady Nominacja
2011 OGAE Video Contest 2010 Teledysk roku („Kim tu jestem”) Wygrana[20]
2012 Róża Gali Róża Gali 2012 – Album XV Wygrana
2013 OGAE Video Contest 2012 Teledysk roku („Sanktuarium”) II miejsce
2013 Burtszynowa Róża Honorowe wyróżnienie za działalność charytatywną Wygrana
2014 Polsat Sopot Festival Bursztynowy Słowik Wygrana[21]
2015 SuperJedynki SuperArtystka Wygrana[22]
2015 Brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Wygrana
2016 Odciśnięcie dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach podczas 21. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach Wygrana

Przypisy

  1. ↑ ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  2. ↑ Justyna Steczkowska – Biografia – Muzyka – WP.PL (pol.). muzyka.wp.pl. [dostęp 2010-12-22].
  3. ↑ Rozmowa z Justyną Steczkowską, piosenkarką. www.wisla.naszemiasto.pl, 2006-03-25. [dostęp 2017-04-23].
  4. ↑ Bio (pol.). www.justynasteczkowska.pl. [dostęp 2016-01-21].
  5. ↑ Justyna Steczkowska :: Biografia :: RMF FM (pol.). rmf.fm. [dostęp 2010-12-22].
  6. ↑ Justyna Steczkowska > Wspólny Czat Sekretów Kobiet i Wirtualnej Polski Spotkanie odbyło się: 2002-05-27 (20:00) (pol.). W: Wirtualna Polska [on-line]. czat.wp.pl, 2002-05-27. [dostęp 2016-01-22].
  7. ↑ Eurowizja.Info – 1995 – Justyna Steczkowska – Sama (pol.). eurowizja.info. [dostęp 2010-12-22].
  8. ↑ Listy bestsellerów, wyróżnienia :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-06-17].
  9. ↑ Polka – Węgier... Rakonczai producentem nowej Steczkowskiej (pol.). www.piosenkarze.pl. [dostęp 2010-12-22].
  10. ↑ Recenzja: Justyna Steczkowska – To mój czas Muzyka – Gery.pl (pol.). muzyka.gery.pl. [dostęp 2010-12-22].
  11. ↑ Znamy trenerów 2. edycji „The Voice of Poland. Najlepszy głos” (pol.). tvp.pl. [dostęp 2013-01-24].
  12. ↑ Justyna Steczkowska i „Kochankowie Syreny” (zobacz teledysk) (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2014-11-30].
  13. ↑ Justyna Steczkowska – Anima (2014), recenzja Łukasza Jankowskiego (pol.). allaboutmusic.pl. [dostęp 2014-11-30].
  14. ↑ Justyna Steczkowska – strona oficjalna (pol.). justynasteczkowska.pl. [dostęp 2010-12-22].
  15. ↑ Trasa promująca 20-lecie pracy (pol.). justynasteczkowska.pl. [dostęp 2014-12-04].
  16. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  17. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  18. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  19. ↑ Nominowani i laureaci :: Nagroda muzyczna – Fryderyk :: Związek Producentów Audio-Video (pol.). www.zpav.pl. [dostęp 2010-12-22].
  20. ↑ Justyna Steczkowska wygrywa OGAE Video Contest!. [dostęp 2011-10-30].
  21. ↑ Polsat Sopot Festival 2014. Bursztynowy Słowik dla Justyny Steczkowskiej i Ewy Farny (pol.). www.dziennikbaltycki.pl, 2014-08-24. [dostęp 2014-08-24].
  22. ↑ SuperJedynki 2015 dla Steczkowskiej, Brzozowskiego, Kuszyńskiej, Perfectu i Enej (pol.). media2.pl. [dostęp 2015-06-15].

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Justyna_Steczkowska&oldid=50013579”