Języki urzędowe Indii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Indie zamieszkiwane są przez różne ludy, które posługują się w sumie 415 językami[1].

Konstytucja Indii przyznała specjalny status dwóm językom: hindi i angielskiemu jako oficjalnym językom komunikacji w rządzie centralnym Indii. Ponadto wyróżniono 21 języków dodatkowych, które mogą być przyjmowane przez poszczególne stany federacji jako regionalne języki urzędowe. Języki te należą do różnych rodzin i grup językowych: indoeuropejskich, drawidyjskich, munda i innych.

Od 1965 r. rząd indyjski przymierzał się do stopniowego wycofania języka angielskiego i zastępowania go przez hindi. Angielski miał być jedynie językiem pomocniczym administracji (np. w sądownictwie), i to tylko do momentu, gdy będzie można wprowadzić hindi w całej administracji. Wywołało to jednak protesty pozostałych grup językowych nie posługujących się hindi (hindi posługuje się tylko 180 mln (1991 r.)[1] spośród miliarda mieszkańców subkontynentu). Jednocześnie na skutek postępującej modernizacji i industrializacji kraju, angielski jest coraz częściej używany, zwłaszcza przez kręgi biznesowe.

Języki urzędowe (administracja centralna)[edytuj | edytuj kod]

Pozostałe języki urzędowe (wyznaczone do użytku urzędowego na poziomie stanowym)[edytuj | edytuj kod]

Inne popularne języki Indii[edytuj | edytuj kod]

(bez oficjalnego statusu, ale którymi posługuje się ponad 5 milionów osób)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]