Köpenick
| Dzielnica Berlina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miasto | |||||
| Okręg administracyjny | |||||
| W granicach Berlina |
1 października 1920 | ||||
| Powierzchnia |
34,92 km² | ||||
| Populacja (31 sierpnia 2013) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
1730 os./km² | ||||
| Strefa numeracyjna |
030 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
B | ||||
Położenie na mapie okręgu
| |||||
| 52°26′N 13°34′E/52,433333 13,566667 | |||||
Portal  Niemcy
| |||||
_Flag.svg)
Köpenick, Berlin-Köpenick – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Treptow-Köpenick. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Od około 1232 do 30 września 1920 samodzielne miasto. Leży na południowym brzegu jeziora Müggelsee, na wyspie u ujścia rzeki Dahme do Sprewy.
Znajduje się tutaj ratusz, kościół św. Wawrzyńca oraz zamek Köpenick.
Toponimia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa dzielnicy jest pochodzenia słowiańskiego, rekonstruowane połabskie Kop'nik pochodzi z prasłow. kopa czyli pagórek bądź wzniesienie[1]. W języku polskim oddawana jako Kopnik[2], Kopanica lub Kopanik[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początkowo Kopnik był grodem słowiańskim znajdującym się na terytorium plemienia Sprewian. Badania archeologiczne stwierdziły, że gród wzniesiono na początku IX wieku, który po zniszczeniu został w końcu X wieku rozbudowany. W XII wieku był siedzibą władcy słowiańskiego księcia Jaksy z Kopanicy. W 1200 roku zdobyty przez margrabiów miśnieńskich Wettynów, a następnie przeszedł w ręce brandenburskie. Brandenburczycy w miejsce grodu słowiańskiego zbudowali niewielki gródek. Na początku XIII wieku na północ od niego rozwinęła się osada miejska. W roku 1906 miasto przeszło do historii za sprawą szewca Wilhelma Voigta, zwanego później Kapitanem z Köpenick. W 1920 Köpenick włączono do Berlina.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Dziedziniec ratusza w Köpenick
Zamek Köpenick
Pomnik Wilhelma Voigta przed ratuszem w Köpenick
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gerhard Schlimpert, Brandenburgisches Namenbuch, Teil III: Die Ortsnamen des Teltow, Weimar 1972, s. 111.
- ↑ Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni : z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 217. ISBN 83-04-02690-2.
- ↑ Wielka encyklopedia powszechna PWN, tom 6, Warszawa 1965, s. 28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Amt für Statistik Berlin-Brandenburg, Poczdam
