Kąt pozycyjny
Wygląd

Kąt pozycyjny – kąt używany w astronomii najczęściej przy opisie gwiazd wizualnie podwójnych. Definiuje się go jako kąt pomiędzy łukiem koła godzinnego przechodzącym przez jaśniejszy składnik układu (1) i północny biegun niebieski a łukiem koła wielkiego na sferze niebieskiej łączącym ten składnik ze składnikiem słabszym (2).
Znając rektascensję i deklinację obu składników kąt pozycyjny P i odległość kątową składników d można znaleźć z zależności:
Kąt pozycyjny wyznaczano początkowo przy pomocy mikrometru pozycyjnego, obecnie mierzy się go na kliszach fotograficznych lub ramkach CCD.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Astronomical Algorithms 2nd edition, Jean Meeus, str.116, ISBN 0-943396-61-1
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eugeniusz Rybka, Astronomia ogólna, PWN, Warszawa, 1975
- Wiesław Opalski, Ludosław Cichowicz, Astronomia geodezyjna, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictwa Kartograficznych, Warszawa 1970