Kłóbka (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kłóbka
gromada
1954–1972
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

bydgoskie

Powiat

włocławski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1972

Siedziba

Kłóbka

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

9

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

23

brak współrzędnych

Kłóbka – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Kłóbka z siedzibą GRN w Kłóbce utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie włocławskim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/17 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Kłóbka, Chojny, Rzegocin, Chwalibogowo, Lutobórz, Rzeżewo Parcele i Błędowo, ponadto wieś Wiktorowo, folwark Wiktorowo i osada Ciecielewo z dotychczasowej gromady Wiktorowo oraz kolonie Orpiszewo, Krzewie i Necin z dotychczasowej gromady Necin, ze zniesionej gminy Kłóbka w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1959 do gromady Kłóbka włączono wsie Bilno, Modlibórz, Unisławice, Kaliska i Szatkowizna oraz miejscowości Bilno Młyn, Łukomszczyzna, Nagroda Bilno, Bilińskie Rumunki, Modlibórz Folwark, Modliborek Kolonia, Modlibórz Parcele i Unisławice Kolonia ze zniesionej gromady Bilno w tymże powiecie[8].

1 stycznia 1969 do gromady Kłóbka włączono sołectwo Szewo-Grabina ze zniesionej gromady Kanibród w tymże powiecie[9].

Gromadę zniesiono 1 stycznia 1972, a jej obszar włączono do gromad Choceń (sołectwo Lutobórz), Lubień Kujawski (sołectwa Chojny, Wiktorowo, Szewo-Grabina, Rzeżewo, Modlibórz, Kłóbka, Krzewie, Błędowo i Bilno) i Kowal (sołectwo Unisławice) w tymże powiecie[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/17 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu włocławskiego; w ramach Zarządzenia Nr 9 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 18 listopada 1954 w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 5 października 1954 dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63)
  7. Ogłoszenie uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Włocławku z 1. X. 1954, ustalającej liczbę członków gromadzkich rad narodowych powiatu włocławskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 1954 r., Nr. 10, Poz. 51)
  8. Uchwała Nr 24/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 2 września 1959 r. w sprawie utworzenia i zniesienia niektórych gromad w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 1959 r., Nr. 8, Poz. 93)
  9. Uchwała Nr XVI/87/88 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 28 czerwca 1968 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w wojew. bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 20 lipca 1968 r., Nr. 12, Poz. 95)
  10. Uchwała Nr XII/61/71 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 września 1971 r. w sprawie łączenia, zniesienia oraz utworzenia niektórych nowych gromad w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 11 listopada 1971 r., Nr. 19, Poz. 188)