KZO
| ||
 Rheinmetall KZO zaprezentowany podczas ILA Berlin 2012 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Niemcy
| |
| Producent | Rheinmetall AG | |
| Typ | UAV | |
| Konstrukcja | kompozytowa | |
| Załoga | 0 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 x silnik dwusuwowy | |
| Moc | 24 kW | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 3,42 m | |
| Długość | 2,28 m | |
| Szerokość kadłuba | 0,36 m | |
| Wysokość | 0,91 m | |
| Masa | ||
| Startowa | 168 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 200 km/h | |
| Pułap | 3500 m | |
| Długotrwałość lotu | 3,5 h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Niemcy | ||
KZO – niemiecki bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez firmę STN ATLAS Elektronik GmbH z Bremy, której 51% akcji należy obecnie do Rheinmetall AG. Skrót KZO oznacza Kleinflugzeug für Zielortung (mały samolot wskazujący cele).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku Francja i Niemcy rozpoczęły wspólny program budowy nowego bezzałogowego aparatu latającego, mającego służyć rozpoznaniu i kierowaniu ogniem artylerii. W tym celu obydwa państwa powołały do życia spółkę Eurodrone, mającą zbudować taki samolot, który otrzymał nazwę Brevel. W 1998 roku rozpoczęto pierwsze testy nowego bezpilotowego aparatu, jednak na skutek cięć w wydatkach na obronę z projektu wycofała się Francja – w tej sytuacji Niemcy zostały zmuszone do dokończenia projektu samotnie i tak narodził się KZO.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Samolot jest dolnopłatem zaopatrzonym w silnik dwusuwowy napędzający dwułopatowe śmigło pchające. Podczas transportu skrzydła aparatu są składane. KZO zbudowany jest z materiałów pochłaniających fale elektromagnetyczne, dodatkowo pokryty specjalną powłoką polepszającą właściwości stealth aparatu. Głównym zadaniem KZO jest rozpoznanie, lokalizacja, wskazywanie i śledzenie potencjalnych celów. Aparat wyposażony jest w kamerę FLIR (Forward Looking Infra Red – obserwacja przedniej półsfery w podczerwieni) oraz kamerę światła dziennego. Obraz z kamery przekazywany jest w czasie rzeczywistym do stanowiska kontroli lotu na ziemi, może być również nagrywany na pokładowym nośniku danych. KZO startuje bezpośrednio z kontenera, w którym jest transportowany, przy użyciu przyspieszaczy startowych. Lądowanie odbywa się na spadochronie.
Służba[edytuj | edytuj kod]
W celu dokonania oceny systemu pierwszy KZO został dostarczony niemieckiej armii w 1998 roku. Operacyjny system KZO został dostarczony w 2005 roku. Od lutego 2006 roku Bundeswehra używa go w Afganistanie.