Kaarel Eenpalu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kaarel Eenpalu, do 1935 Karl Einbund[1] (ur. 28 maja 1888, zm. 27 stycznia 1942) – estoński polityk i prawnik.

Studiował prawo na Uniwersytecie Tartuskim oraz na Uniwersytecie Moskiewskim. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, w czasie wojny estońsko-bolszewickiej był oficerem artylerii. W 1919 wybrany do Zgromadzenia Konstytucyjnego, następnie wybierany do Zgromadzenia Państwowego (Riigikogu) I-V kadencji. Jako minister spraw wewnętrznych (1920, 1921-1924, 1924-1926, 1934-1938) doprowadził do utworzenia policji[2]. Był także wicepremierem (1934-1938), w latach 1926-1934 pełnił funkcję przewodniczącego parlamentu (z przerwami), wchodził też w skład Riigivolikogu (izba niższa parlamentu; 1938-1940). Dwukrotnie stał na czele rządu (19 lipca-7 listopada 1932, 9 maja 1938-12 października 1939)[3], za pierwszym razem pełniąc również funkcję starszego państwa[4]. Obok Konstantina Pätsa i Johana Laidonera czołowy polityk estoński tzw. epoki milczenia (po zamachu stanu z 12 marca 1934)[5]. W lipcu 1940 został aresztowany przez władze sowieckie, zmarł w obozie w Wiatce[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eenpalu, Kaarel. Estonica.org. [dostęp 2012-06-14]. (ang.).
  2. Kaarel Eenpalu (until 1935 Karl August Einbund). President.ee. [dostęp 2012-06-13]. (ang.).
  3. Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 268. ISBN 83-88542-04-4.
  4. Countries E. Rulers.org. [dostęp 2012-06-14]. (ang.).
  5. Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 105. ISBN 83-88542-04-4.
  6. Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 281. ISBN 83-88542-04-4.
  7. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-23]. (est.).