Kabassu jednopaskowy
Cabassous unicinctus[1] | |||||
(Linnaeus, 1758) | |||||
![]() | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Plemię | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
kabassu jednopaskowy | ||||
| |||||
Podgatunki | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[13] | |||||
![]() | |||||
Zasięg występowania | |||||
![]() |
Kabassu jednopaskowy[14], kabassu[15] (Cabassous unicinctus) – gatunek ssaka z podrodziny bolit (Tolypeutinae) w obrębie rodziny Chlamyphoridae. Występuje na terenie Ameryki Środkowej i Południowej. W polskiej literaturze zoologicznej dla określenia gatunku Cabassous unicinctus używana była również nazwa zwyczajowa „kabassu”[15]; w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” zaproponowano nazewnictwo dwuczłonowe i dla C. unicinctus zaproponowano nazwę kabassu jednopaskowy. Nazwa rodzajowa „kabassu” została w publikacji PAN zarezerwowana dla rodzaju Cabassous[14].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kabassu jednopaskowy występuje w zależności od podgatunku[16]:
- C. unicinctus unicinctus – Kolumbia, Wenezuela, Gujana, północna Brazylia, Ekwador i północno-wschodnie Peru, na wschód od Andów i na północ od Amazonki.
- C. unicinctus squamicaudis – wschodnie Peru, północna i wschodnia Boliwia, wschodni Paragwaj (departamenty Amambay i San Pedro) oraz Brazylia, na południe od Amazonki.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Dasypus unicinctus[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Linneusz wskazał błędnie Afrykę (w oryg. łac. Habitat in Africa), ograniczone do Surinamu[2][17].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[16].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Cabassous: fr. nazwa Cabassou lub Kabassou dla pancerników, od karib. nazwy capacou dla pancerników[18].
- unicinctus: nowołac. unicinctus „jednopasmowy”, od łac. uni- „jeden-”, od unus „jeden”; cinctus „w paski”, od cingere „otaczać”[19].
- squamicaudis: łac. squama „łuska”[20]; cauda „ogon”[21].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 350–440 mm, długość ogona 160–220 mm, długość ucha 32–39 mm, długość tylnej stopy 75–84 mm; masa ciała 2,5–3,6 kg dla podgatunku unicinctus; długość ciała (bez ogona) 290–340 mm, długość ogona 90–140 mm, długość ucha 25–30 mm, długość tylnej stopy 65–76 mm; masa ciała 1,6–1,8 kg dla podgatunku squamicaudis[22]. Ubarwienie ciemnoszare lub ciemnobrązowe, ciało jest okryte pancerzem.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Kabassu jednopaskowy porusza się na pazurach kończyn przednich i na podeszwach kończyn tylnych. Prowadzi nocny tryb, odżywia się termitami i mrówkami[23].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cabassous unicinctus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 50. (łac.).
- ↑ J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1778, s. ryc. lxxv. (niem.).
- ↑ J.Ch.P. Erxleben: Systema regni animalis per classes, ordines, genera, species, varietates: cvm synonymia et historia animalivm: Classis I. Mammalia. Lipsiae: Impensis Weygandianis, 1777, s. 113-114. (łac.).
- ↑ J.K.W. Illiger. Ueberblick der Säugethiere nach ihrer Verbreitung über die Welth. „Abhandlungen der physikalischen Klasse der Königlich-Preussischen Akademie der Wissenschaften”. 1804–1811, s. 108, 1815. (niem.).
- ↑ C.P. Thunberg. Tekning ef en ny art Myr-Ätare eller Balta ifran Brasilien. „Kungl. Svenska vetenskapsakademiens handlingar”. For år 1818, s. 68, 1818. (szw.).
- ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 4: Die Nager (zweiter Abschnitt), Bahnlücker, Einhufer, Dickhäuter und Wiederkäuer. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1844, s. 171. (niem.).
- ↑ P.W. Lund. Conspectum dasypodum. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter. Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 4 (11), s. lxxxiv–Ixxxv, 1845. (ang.).
- ↑ H. Burmeister: Systematische Uebersicht der Thiere Brasiliens: welche während einer Reise durch die Provinzen von Rio de Janeiro und Minas geraës gesammlt oder beobachtet Wurden. T. 1. Berlin: G. Reimer, 1854, s. 287. (niem.).
- ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 5: Die Affen, Bahnlücker, Beutelthiere, Susthiere, Tusettenfresser und Sandflüger. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1855, s. 174. (niem.).
- ↑ Gray 1873 ↓, s. 22.
- ↑ Gray 1873 ↓, s. 23.
- ↑ Cabassous unicinctus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 25. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 122, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 124. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cabassous unicinctus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-07-06].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 149, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 219.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 43.
- ↑ M. Superina & A. Abba: Family Chlamyphoridae (Chlamyphorid Armadillos). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 79. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ Genus Cabassous. Armadillo Online, 5 sierpnia 2014. [dostęp 2014-09-09]. (licencja CC BY-NC-SA)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.E. Gray: Hand-list of the edentate, thick-skinned and ruminant mammals in the British Museum. London: The Trustees, 1873, s. 1–177. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.).