Kacper Warcab
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1559 |
|---|---|
| Data śmierci |
1625 |
| Członek Collegium Maius Akademii Krakowskiej | |
| Okres sprawowania |
1578–1614 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
20 grudnia 1603 |
Kacper Warcab (łac. Caspar Warcab Radomiensis alias Cylindrinus; ur. 10 stycznia 1559 w Radomiu, zm. 1625) – polski duchowny katolicki, wykładowca wydziału filozoficznego Akademii Krakowskiej.
Pochodził z rodziny mieszczan radomskich. Był synem Wojciecha Warcaba z Radomia oraz bratem Jakuba Warcaba (Jakub zapisał się na Akademię Krakowską w 1586 roku).
Kacper Warcab zwany Cylindrynusem zapisał się na Akademię Krakowską w roku 1573, w 1575 uzyskał stopień bakałarza sztuk wyzwolonych. W 1577 roku uzyskał tytuł magistra[1]. W latach 1578–1614 był członkiem Kolegium Większego Akademii Krakowskiej. W tym czasie uzyskał święcenia subdiakona (25 marca 1595 r.), diakona (24 maja 1603 r.), a następnie prezbitera (20 grudnia 1603 r.) Kościoła Katolickiego[2]. Został plebanem we wsi Łętkowice, był również prowizorem księdza Jana Strusia, tamtejszego wikarego[3], a następnie, od 1602 roku, proboszczem parafii w Starym Korczynie (senat Akademii Krakowskiej miał w tym czasie prawo obsady probostwa w parafii Św. Mikołaja w Starym Korczynie, nadane przez króla Zygmunta Augusta).
Jako członek Kolegium Większego Akademii Krakowskiej w 1599 Kacper Warcab był posiadaczem 2. kanonii Collegium Maius (kanonii pw. Piotra i Pawła Apostołów, zwanej „fundi Szefler”) z patronatem Kolegium Większego Akademii Krakowskiej[4]. Natomiast jako altarysta Ołtarza Św. Bartłomieja w Kaplicy Szafrańców Katedry Krakowskiej na Wawelu, która to altaria stanowiła uposażenie katedry astrologii (łac. Professio Astrologica) w ramach wydziału filozoficznego (łac. Facultatis Philosophicae), sprzedał w 1602 roku dochody z tej altarii i uzyskane środki lokował na dwóch kamienicach krakowskich[5][6]. Darczyńca inkunabułów na rzecz Akademii Krakowskiej[7].
Kacpra Cylindrynusa (wraz z jego pracą Mathematicae et historiae cognitione clarus) wymienia Bartosz Paprocki wśród „ludzi znacznych”, którzy z Akademii Krakowskiej „roztropnie rzeczpospolitą opatrywali”[8]. Inkunabuły z pracami Cylindynusa przechowywane są w zbiorach krakowskich[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biogram Kacpra Cylindrinusa w Consortium of European Research Libraries, 15 października 2009.
- ↑ Zdzisław Pietrzyk, Księgi egzaminów do święceń w diecezji krakowskiej z lat 1573–1614, Kraków 1991, s. 154.
- ↑ Zdzisław Pietrzyk, Wykształceni synowie chłopscy w Małopolsce w okresie późnego Odrodzenia, Uniwersytet Jagielloński, 1993, s. 93.
- ↑ Bogumił Szady, Prałatury i kanonie Kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie w II połowie XVIII wieku, Lublin 2006, s. 340.
- ↑ Jan Leniek, Ks. Hugona Kołłątaja Raport z wizytacji akademii krakowskiej, odbytej w r. 1777”, [w:] Archiwum do dziejów literatury i oświaty w Polsce, Tom 13, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1914, s. 220.
- ↑ Codex diplomaticus Universitatis studii generalis cracoviensis: continet privilegia et documenta quae res gestas academiae eiusque beneficia illustrant, Tom 5.
- ↑ Sprawozdanie z posiedzenia Wydziału historyczno-Filozoficznego z dnia 17 czerwca 1895, [w:] Sprawozdania z Posiedzeń, Wydział historyczno-filozoficzny. Rok 1895, Akademia Umiejętności, Kraków 1896, s. 15.
- ↑ Bartosz Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858, s. 767.
- ↑ Władysław Wisłocki, Incunabula typographica bibliothecae Universitatis Jagellonicae Cracoviensis inde ab inventa arte imprimendi usque ad a. 1500, Kraków 1900, s. 457.