Kaczka pstrodzioba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kaczka pstrodzioba
Anas poecilorhyncha[1]
J. R. Forster, 1781
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Podrodzina

kaczki

Plemię

Anatini

Rodzaj

Anas

Gatunek

kaczka pstrodzioba

Podgatunki
  • A. p. poecilorhyncha J. R. Forster, 1781
  • A. p. haringtoni (Oates, 1907)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Kaczka pstrodzioba[3] (Anas poecilorhyncha) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W dwóch podgatunkach zamieszkuje południową i południowo-wschodnią Azję. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy gatunek opisał Johann Reinhold Forster w 1781 na podstawie holotypu ze Sri Lanki. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Anas poecilorhyncha[4]. Jest ona obecnie (2020) podtrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC)[5]. Niegdyś kaczka chińska (Anas zonorhyncha) i kaczka pstrodzioba uznawane były za jeden gatunek[4]. IOC wyróżnia obecnie tylko dwa podgatunki kaczki pstrodziobej[5].

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

IOC wyróżnia następujące podgatunki[5]:

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi 58–63 cm, rozpiętość skrzydeł 83–94 cm, masa ciała samców 1230–1500 g, samic 790–1360 g[4]. W upierzeniu dymorfizm płciowy prawie nie występuje. Ptaki podgatunku A. p. haringtoni wyróżniają się białymi krawędziami piór, które nadają im łuskowany wygląd. Ciemię czarne, u samic bardziej paskowane. Od dzioba przez oko biegnie biały pas. Policzki jasnokremowe, niemal białe, upstrzone licznymi ciemnymi kropkami Broda i gardło brudnobiałe. Większość pozostałego upierzenia ciemnoszara. Pióra w dolnej części szyi, piersi, górnej części grzbietu i po bokach ciała oraz barkówki mają grube obrzeżenia barwy kremowej do brudnobiałej. Tył i boki szyi jasnoszare, paskowane. Dolna część grzbietu niemal czarna, szczególnie u samców. Lotki III rzędu mają białe chorągiewki zewnętrzne. Sterówki czarnobrązowe z jaśniejszymi krawędziami. Spód ciała jasny, mniej paskowany i kropkowany od wierzchnich części ciała. Okolice kloaki i pokrywy podogonowe mają barwę od brązowej po czarną. Dziób czarny z nasadą koloru od pomarańczowego do czerwonego i z żółtą końcówką[6].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Kaczki pstrodziobe zamieszkują płytkie słodkowodne jeziora i mokradła, rzadziej spotykane bywają także na rzekach[6]. Żywią się głównie materią roślinną: nasionami i źdźbłami traw, cibor i roślinności wodnej. Okazjonalnie zjadają owady wodne i ich larwy. Pora lęgów zmienna w zależności od miejsca występowania; w północnych Indiach okres lęgowy trwa od czerwca do października, w południowych Indiach od listopada do grudnia[4]. Gniazdo najczęściej ulokowane jest na ziemi. Zniesienie liczy od 3 do 14 jaj. Wymiary średnie dla 127 jaj: 49–61 na 37–44 mm. Inkubacja trwa 24–28 dni (zależnie od źródła)[6].

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje kaczkę pstrodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 2011 roku (stan w 2017)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anas poecilorhyncha, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Anas poecilorhyncha, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Anatini Leach, 1820 (wersja: 2020-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-25].
  4. a b c d e f Carboneras, C. & Kirwan, G.M.: Indian Spot-billed Duck (Anas poecilorhyncha). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2017. [dostęp 2017-03-02].
  5. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  6. a b c Janet Kear (red.): Ducks, Geese and Swans: Species accounts. Oxford University Press, 2005, s. 538–540. ISBN 978-0-19-854645-0.
  7. Indian Spot-billed Duck Anas poecilorhyncha. BirdLife International. [dostęp 2017-03-02].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]