Kaetlyn Osmond

Kaetlyn Osmond
	; Kaetlyn Osmond na ze złotym medalem mistrzostw świata 2018
Reprezentacja	Kanada
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1995 ; Marystown
Wzrost	165 cm
Konkurencja	Solistki
Trener	Ravi Walia, Josee Picard, Jessica Gosse
Klub	Ice Palace FSC
Zakończenie kariery	2 maja 2019
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna	231,02; Igrzyska olimpijskie 2018
Program krótki	78,87; Igrzyska olimpijskie 2018
Program dowolny	152,15; Igrzyska olimpijskie 2018
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Kanada
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Finał Grand Prix
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kaetlyn Osmond (ur. 5 grudnia 1995 w Marystown) – kanadyjska łyżwiarka figurowa, startująca w konkurencji solistek. Mistrzyni olimpijska i brązowa medalistka olimpijska z Pjongczangu (2018, złoto drużynowo, brąz wśród solistek), wicemistrzyni olimpijska z Soczi (2014, drużynowo), mistrzyni świata (2018), medalistka finału Grand Prix oraz trzykrotna mistrzyni Kanady (2013, 2015, 2017). Zakończyła karierę amatorską 2 maja 2019 roku^[1]^[2].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Osmond sezon olimpijski rozpoczęła od zwycięstwa w Autumn Classic International 2017. Kolejnym sukcesem była wygrana w zawodach Skate Canada International 2017 oraz trzecie miejsce podczas Internationaux de France 2017. Dzięki osiągniętym rezultatom po raz drugi w karierze udało jej się awansować do finału cyklu Grand Prix w Nagoi, podczas którego po programie krótkim zajmowała pierwsze miejsc z notą 77,04 punktów. Ostatecznie całe zmagania zakończyła na trzecim miejsce za Rosjankami Aliną Zagitową i Mariją Sotskową^[3]^[4]. Podczas mistrzostw Kanady 2018 zdobyła srebrny medal przegrywając jedynie z Gabrielle Daleman.

Docelowymi zawodami były dla Osmond igrzyska olimpijskie 2018 w Pjongczangu. Podczas konkursu drużynowego Osmond zajęła trzecie miejsce w programie krótkim z notą 71,33 punktów. Ostatecznie Kanada zdobyła złoty medal i tytuł mistrzów olimpijskich^[5]. Podczas rywalizacji solistek Osmond uzyskała 78,87 punktów za program krótki i 152,15 punktów za program dowolny, co łącznie dało jej 231,02 punktów. Osmond zdobyła brązowy medal ustępując jedynie dwóm Rosjankom Alinie Zagitowej i Jewgieniji Miedwiediewej^[6].

Podczas mistrzostw świata 2018 Osmond wywalczyła tytuł mistrzyni świata^[7]. Po programie krótkim zajmowała czwarte miejsce z notą 72,73 punktów, jednak w programie dowolnym była bezkonkurencyjna, szczególnie że jej największa rywalka Zagitowa upadła trzykrotnie. Za program dowolny otrzymała 150,50 punkty, co łącznie dało 223,23 punktów i ponad dwunastopunktową przewagę nad drugą Japonką Wakabą Higuchi.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawody	08–09	09–10	10–11	11–12	12–13	13–14	14–15	15–16	16–17	17–18
Międzynarodowe^[8]
Igrzyska olimpijskie						13				3
Mistrzostwa świata					8	11			2	1
Mistrzostwa czterech kontynentów					7			6	4
GP Finał Grand Prix									4	3
GP Cup of China									2
GP NHK Trophy								6
GP Rostelecom Cup						WD
GP Skate Canada International					1	WD	WD	11	2	1
GP Internationaux de France							WD			3
CS Autumn Classic International										1
CS Finlandia Trophy									1
CS Nebelhorn Trophy					1			1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe^[8]
Mistrzostwa świata juniorów				10
JGP w Czechach			10
JGP w Japonii			9
Krajowe^[8]
Mistrzostwa Kanady	1 N	3 J	6 J	3	1	3	1		1	2
Zawody drużynowe^[8]
Igrzyska olimpijskie						2 T 5 P				1 T 3 P
World Team Trophy					2 T 1 P

Programy[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Program krótki (SP)	Program dowolny (FS)	Pokaz mistrzów
2017–18 ^[9]	Édith Piaf medley: Sous le ciel de Paris Milord choreografia: Lance Vipond Summertime – George Gershwin choreografia: Lance Vipond	Swan Lake – Piotr Czajkowski Andante Allegro No. 24 Scene: Allegro Czarny łabędź – Clint Mansell Stumbled Beginnings Nina’s Dream choreografia: Jeffrey Buttle	Hallelujah – Tori Kelly, oryg. Leonard Cohen I Love It – Icona Pop
2016–17 ^[10]	Édith Piaf medley: Sous le ciel de Paris Milord choreografia: Lance Vipond	La Bohème – Giacomo Puccini Mimi Tells Her Story – aranż. K. Hocking Sono Andati choreografia: Jeffrey Buttle	I Love It – Icona Pop Hallelujah – Tori Kelly, oryg. Leonard Cohen Wild Horses – Natasha Bedingfield choreografia: Jeffrey Buttle
2015–16 ^[11]	La Vie en Rose – Cyndi Lauper, oryg. Édith Piaf choreografia: Lance Vipond	Tango medley – Astor Piazzolla Danzarin Oblivion Tanguera choreografia: Pasquale Camerlengo	Wild Horses – Natasha Bedingfield choreografia: Jeffrey Buttle Lovefool – Haley Reinhart, oryg. Postmodern Jukebox choreografia: Lance Vipond Human – Christina Perri
2014–15 ^[12]	La Vie en Rose – Cyndi Lauper, oryg. Édith Piaf choreografia: Lance Vipond	Tango medley – Astor Piazzolla Danzarin Oblivion Tanguera choreografia: Pasquale Camerlengo
2013–14 ^[13]	Big Spender Rich Man’s Frug (z filmu Sweet Charity) choreografia: Lance Vipond	Asterix & Obelix: Mission Cleopatra – Philippe Chany Original theme Numerobis Theme La poursuite Cleopatra and Caesar – Claude-Michel Schönberg choreografia: Lance Vipond	Somewhere over the Rainbow – Jewel Mamma Knows Best – Jessie J
2012–13 ^[14]	Mambo N°8 – Perez Prado Gwendoline – Perez Prado choreografia: Lance Vipond	Carmen – Georges Bizet Scene Second Intermezzo Adagio choreografia: Lance Vipond	Candyman – Christina Aguilera Reach Hotel Nacional – Gloria Estefan
2011–12 ^[15]	Your Good Name – Mychael Danna Ganesh – A.R. Rahman choreografia: Lance Vipond	Introduction and Rondo Capriccioso in A minor – Camille Saint-Saëns choreografia: Lance Vipond
2010–11 ^[16]	A Day in the Life – Jeff Beck choreografia: Lance Vipond	Galicia Flamenca – Francisco Tarraga, Gino d’Auri Recuerdos de la Alhambra – Francisco Tarraga, Gino d’Auri choreografia: Lance Vipond

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kaetlyn Osmond kończy karierę. Łyżwiarka chce zobaczyć, co innego życie może jej zaoferować. dziennik.pl. [dostęp 2019-05-06]. (pol.).
↑ World & Olympic Champion Kaetlyn Osmond Retires from Competitive Skating. Skata Canada, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-26)]. (ang.).
↑ Kaetlyn Osmond leads after short program at Grand Prix Final. CBC Sports, 2017-12-08. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Osmond finishes third at skating Grand Prix Final. sportsnet.ca, 2017-12-09. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Daniel Squizzato: Team Canada’s best figure skating moments. olympic.ca, 2018-02-11. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Kaetlyn Osmond wins bronze in women’s figure skating. sportsnet.ca, 2018-02-22. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Canada’s Kaetlyn Osmond wins figure skating world championship in Milan. The Guardian, 2018-03-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Competition Results – Kaetlyn OSMOND. ISU. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2017/2018. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2016/2017. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2015/2016. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2014/2015. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2013/2014. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-19)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2012/2013. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-24)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2011/2012. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
↑ Kaetlyn OSMOND: 2010/2011. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-27)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

International Skating Union Biography – Kaetlyn Osmond. ISU. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
Skate Canada Biography – Kaetlyn Osmond. Skate Canada. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).

[1] Kaetlyn Osmond kończy karierę. Łyżwiarka chce zobaczyć, co innego życie może jej zaoferować. dziennik.pl. [dostęp 2019-05-06]. (pol.).

[2] World & Olympic Champion Kaetlyn Osmond Retires from Competitive Skating. Skata Canada, 2019-05-02. [dostęp 2019-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-26)]. (ang.).

[3] Kaetlyn Osmond leads after short program at Grand Prix Final. CBC Sports, 2017-12-08. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[4] Canada’s Osmond finishes third at skating Grand Prix Final. sportsnet.ca, 2017-12-09. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[5] Daniel Squizzato: Team Canada’s best figure skating moments. olympic.ca, 2018-02-11. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[6] Canada’s Kaetlyn Osmond wins bronze in women’s figure skating. sportsnet.ca, 2018-02-22. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[7] Canada’s Kaetlyn Osmond wins figure skating world championship in Milan. The Guardian, 2018-03-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[ISUresults-8] Competition Results – Kaetlyn OSMOND. ISU. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)]. (ang.).

[9] Kaetlyn OSMOND: 2017/2018. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-04)]. (ang.).

[10] Kaetlyn OSMOND: 2016/2017. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)]. (ang.).

[11] Kaetlyn OSMOND: 2015/2016. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ang.).

[12] Kaetlyn OSMOND: 2014/2015. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-09)]. (ang.).

[13] Kaetlyn OSMOND: 2013/2014. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-19)]. (ang.).

[14] Kaetlyn OSMOND: 2012/2013. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-24)]. (ang.).

[15] Kaetlyn OSMOND: 2011/2012. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).

[16] Kaetlyn OSMOND: 2010/2011. ISU. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-27)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]