Kalcyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kalcyt
Ilustracja
Kalcyt z Brazylii
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

CaCO3

Twardość w skali Mohsa

3,0

Przełam

muszlowy[1][2]

Łupliwość

doskonała trójkierunkowa[1][2]

Pokrój kryształu

słupkowy bądź tabliczkowy (2000 postaci)

Układ krystalograficzny

trygonalny

Gęstość minerału

2,6–2,8 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny lub różne barwy (biały, szary)

Rysa

biała

Połysk

szklisty, oleisty lub matowy

Współczynnik załamania

no=1,658; ne=1,486

Inne

wykazuje silną dwójłomność

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

aragonit i heksagonalny vateryt

Klasyfikacja Strunza

05.AB.05

Kalcyt – minerał z gromady węglanów, węglan wapnia. Bardzo rozpowszechniony minerał skałotwórczy.

Nazwa pochodzi od gr. χάλιξ chalix = wapno oraz łac. calx (calcis) = wapno i nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału.

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy izomeryczne, tabliczkowe, słupkowe, igiełkowe. Często wykształca bliźniaki oraz zrosty wielokrotne. Odznacza się bogactwem postaci – znanych jest ponad 2000 form jego kryształów i kombinacji. Najczęściej przyjmuje postać romboedrów i skalenoedrów. Pospolity minerał utworów hydrotermalnych. Często tworzy naskorupienia, naloty, żyły. Jest izostrukturalny z magnezytem, rodochrozytem, syderytem. Jest kruchy, przezroczysty, często zawiera domieszki: manganu – manganokalcyt; żelaza i magnezu – kalcyt magnezowy; strontu – stroncjokalcyt; baru i kobaltu – kobaltokalcyt; ołowiu – plumbokalcyt.

W czystych kryształach kalcytu (szpat islandzki) można zaobserwować zjawisko podwójnego załamania światła.

Szereg izomorficzny kalcytu: magnezyt MgCO3, sferokobaltyn CoCO3, smithsonit ZnCO3, syderyt FeCO3, rodochrozyt MnCO3 i kalcyt.

Tworzy trzy polimorfy: kalcyt, aragonit (rombowy) i vateryt (heksagonalny).

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Kalcyt stanowi powszechny składnik skałotwórczy.

Kryształy kalcytu przybierają bardzo różne postacie i są elementem wielu różnych skałwapienie, marmury, nacieki jaskiniowe (stalaktyty, stalagmity i stalagnaty), oolity, dolomitów, margli, zieleńców, fyllitów, skarnów, erlanów. Może występować jako spoiwo w piaskowcach i zlepieńcach. Tworzy wypełnienie żyłek w najrozmaitszych skałach osadowych i metamorficznych.

Miejsca występowania to głównie: Wielka Brytania (Kumbria, Kornwalia), Islandia, Niemcy, USA, Czechy.

W Polsce – występuje na Wyżynie Śląskiej i Krakowsko-Częstochowskiej, w Górach Świętokrzyskich[3], Pieninach, Tatrach, na Górnym i Dolnym Śląsku.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Kalcyt stosowany jest w

Jest też ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów[potrzebny przypis].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Calcite. Mindat.org. [dostęp 2016-11-14].
  2. a b Calcite. Webmineral.com. [dostęp 2016-11-14].
  3. Kopaliny mineralne regionu świętokrzyskiego, Państwowy Instytut Geologiczny - PIB [dostęp 2020-07-22] (pol.).