7 stycznia – miasto uzyskuje prawo do organizacji cotygodniowego czwartkowego targu i królewski przywilej na dwa jarmarki (25 maja na św. Urbana i 21 października na święto 11 000 Dziewic)[2].
2 października – dzięki staraniom Andrzeja Noskowskiego starosty rożeńskiego i makowskskiego król Stefan Batory wydaje przywilej ustanawiający dwa jarmarki w łęcznej na św. Mikołaja i na Boże Ciało[4]
30 kwietnia – dzięki staraniom Adama Noskowskiego podkomorzego lubelskiego król Władysław IV nadaje miastu przywilej na organizowanie jarmarków zaczynających się na św. Marię Magdalenę (22 lipiec) św. Zygmunta (1 maja) i św. Marcina (11 listopada)[4]
1648 – podkomorzy lubelski i biskup krakowski wydaje miejscowym żydom zgodę aby sobie bożnicę murowaną wysoką na łokci 16 postawili[4]
1693 – w mieście wybuchła morowa zarazaw przeciągu dni dziewięciu wymarli wszyscy mieszkańcy miasta z wyjątkiem jakiegoś szczęśliwca, który został przy życiu[4]
24 czerwca – do marszałka Stanisława Ledóchochowskiego stacjonującego w Łęcznej przybyli posłowie turecki i tatarski. Z tej okazji w do miasta przyjechali wszyscy ichmość panowie marszałkowie, konsyliarze, rycerstwo, officyalistowie[4]
1745 – pożar miasta i ratusza. Dziedzic miasta Seweryn Rzewuski wydaje rozkaz aby rozprzestrzeniono ulice między klitkami dla większego w dalszy czas bezpieczeństwa i usunięto wszystkich klitek w równej linii będących w plac rynkowy na łokci trzy[4]
1766 – dziedzic Franciszek Ksawery Branicki wydaje dwa dekrety przeciwdziałające powstawaniu pożarów w mieście. Miasto miało według nich być murowane i zabroniono stawiania domów drewnianych[4].
1815 - 1830 – od wiosny do jesieni we wsiach pod Łęczną stacjonowała dywizja ułanów Królestwa Kongresowego. Pod Łęczną znajdował się plac musztry, miejsce corocznych musztr i rewii w których uczestniczył wielki książę Konstanty Pawłowicz Romanow. W mieście znajdowała się kwatera główna Tadeusza Suchorzewskiego[4].
1830 – powołanie drugiej placówki szkolnej – szkoła rzemieślniczo-handlowa[1].
1835 – rozpoczął się proces pomiędzy trzystu czterdziestoma mieszkańcami miasta, a właścicielką dóbr Anielą Pauliną z Łyszkiewiczów Popławską o prawa i obowiązki. Proces zakończył się w 1851 wyrokiem Senatu Rządzącego[4]
1840 – dziedziczka miasta funduję pierwszą studnię w Łęcznej. Kubełkowa studnia wybudowana została na Rynku II[4]
10 listopada – w mieście wybucha jeden z najtragiczniejszych w skutkach pożar. Spłonęły wszystkie zabudowania na Rynku II, wschodnia pierzeja Rynku III i zabudowania przy ul. Nowej i Bożniczej[1][4]
1858 – utworzono w mieście pierwszą straż ogniową[4]
1860 – wybudowano drugą studnię kubełkową w Rynku III[4]
1863 - 1864 – pierwsze wzmianki o istnieniu szpitala w mieście i we dworze na wzgórzu zamkowym na Podzamczu[4]
1866 – został wydany ukaz o zniesieniu stosunków dominalnych w miastach. Na własność miasta przeszły m.in. miejskie pastwisko, zabudowania należące do burmistrza, cegielnia, cmentarze, szkoła oraz trzy mosty[1]
1928 – Rada Miasta Łęczna pożycza od Banku Gospodarstwa Krajowego 80 tys. zł na brukowanie ulic i placów oraz spłacenie krótkoterminowych zobowiązań[4]
1929 – w mieście funkcjonuje młyn wodno-motorowy, browar, cegielnia, trzy olejarnie i 80 warsztatów drobnego przemysłu[4]
1933 – powstaje stanowisko lekarza miejskiego. Jako pierwszy funkcję pełnił Wacław Niechaj[4]
Łęczna otrzymuje tytuł Mistrza Gospodarności w województwie lubelskim oraz II nagrodę w ogólnopolskim konkursie "Mistrz Gospodarności" i kwotę 1 000 000 zł.[4]
1971 – sieć wodociągowa w mieście liczyła 9000 mb.[4]
1976 – Państwowa Rada Zagospodarowania Przestrzennego Kraju wytypowała Łęczną na centrum zespołu mieszkalnego dla Centralnego Rejonu Węglowego Lubelskiego Zagłębia Węglowego. Wielkość miasta określona została na 100 000 osób. Rozpoczęcie budowy osiedla mieszkalnego "Jednostka mieszkaniowa Świętoduska" po zakończeniu budowy uzyskało nazwę "Samsonowicza"[4]
1977
grudzień – uruchomienie przychodni dla górników zlokalizowanej w nieukończonym bloku hotelowym[4]
1978
uruchomienie stołówki górniczej wydającej 1200 śniadań, obiadów i kolacji[4]
