Kamienica Długoszowa w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Długoszowa
Symbol zabytku nr rej. 479 z 1.07.1965[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

Rynek Starego Miasta 9

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Długoszowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Długoszowa”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Długoszowa”
Ziemia52°14′57,548″N 21°00′45,450″E/52,249319 21,012625

Kamienica Długoszowa, Długoszowska, Długoszewska, dom Hermanowskikamienica wzniesiona w pierwszej połowie XV wieku, znajdująca się przy Rynku Starego Miasta nr 9 w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Fundatorem i pierwszym właścicielem kamienicy był Herman. Posiadała ona wówczas cechy gotyckie. W latach 1579–1655 właścicielami kamienicy była rodzina Długoszów, m.in. Paweł Długosz, który był burmistrzem Starej Warszawy. On był również zleceniodawcą przebudowy, która miała miejsce w pierwszej połowie XVII wieku. Kolejnymi właścicielami byli m.in. Aleksander Giza (rajca) oraz rodzina Flaczkiewiczów.

W 1578 i 1607 kamienica uległa spaleniu. Posiadała ona sklepione piwnice, w których handlowano m.in. pieczywem, kaszą i opałem. Wejście do nich prowadziło stromymi schodami.

W 1928 ozdobiono ją polichromią autorstwa K. Ścińskiego. W 1944 ponownie spalona i zburzona. Po II wojnie światowej odbudowana według projektu M. Kuzmy i J. Chodaczka oraz ozdobiona polichromią autorstwa J. i K. Studnickich. Nadano jej wygląd taki, jaki miała po przebudowie w XVIII wieku. Znajduje się w niej bar i kawiarnia Bazyliszek.

W 1965 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 września 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 53. [dostęp 2022-12-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]