Kamienica Ligęzów w Krakowie
 nr rej. A-629 z dnia 2.12.1982
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′36,83″N 19°56′07,82″E/50,060231 19,935506
| |
Kamienica Ligęzów (znana także jako Kamienica Lupiego, Kamienica Szulcowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Gołębiej na krakowskim Starym Mieście.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica została wzniesiona w XIV lub XV wieku. W średniowieczu i czasach nowożytnych była własnością rodów szlacheckich i mieszczańskich. Na początku XIX wieku popadła w ruinę i została opuszczona. W latach 30. XIX wieku została wyremontowana i nadbudowana o drugie piętro przez A. Ziobrowskiego. Kamienica ucierpiała w znacznym stopniu podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Odbudowana została w latach 1857–1858 według projektu architekta Kajetana Szydłowskiego. Na początku XX wieku była siedzibą Drukarni Narodowej. W 1910 przeszła na własność Roberta Jahody, który prowadził w niej zakład introligatorski. Od 1982 do połowy lat 90. XX wieku w budynku mieścił się oddział "Oficyna Introligatorska Roberta Jahody" Muzeum Historycznego Miasta Krakowa[1].
2 grudnia 1982 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obecny wygląd kamienicy jest efektem odbudowy z lat 1857–1858. Ma ona trzy kondygnacje. Fasada jest czteroosiowa, o neoklasycystycznym wystroju. Parter, wsparty szkarpami, oddzielony jest od partii pięter szerokim gzymsem. Okna pierwszego piętra ozdobione są gzymsami nadokiennymi. Budynek wieńczy gzyms koronujący[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ryszard Burek, Encyklopedia Krakowa, Kraków: PWN, 2000, s. 366.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa