Kamienica Pod Złotym Słońcem we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Pod Złotym Słońcem
Symbol zabytku nr rej. 107 z 5.12.1949 i A/3135/146 z 15.02.1962
Ilustracja
kamienica Pod Złotym Słońcem po remoncie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Rynek 6

Ukończenie budowy

XIII wiek

Ważniejsze przebudowy

1694-1695
1727 i 1740

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotym Słońcem”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotym Słońcem”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotym Słońcem”
Ziemia51°06′36,75″N 17°01′49,41″E/51,110208 17,030392

Kamienica Pod Złotym Słońcem (niem.: Haus Zur Goldenen Sonne)[1]) – kamienica na wrocławskim Rynku, wybudowana w stylu barokowym.

Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]

Kamienica powstała na miejscu dwóch domów z XIII wieku, z których zachowały się wnęki okienne z tego okresu. Następnie była wielokrotnie przebudowywana i powiększana, ostateczny wygląd uzyskała po przebudowie i nadaniu jej stylu barokowego w latach 1694-1695 oraz remontach w latach 1727 i 1740.

Zamieszkiwana przez bogatą rodzinę Bonerów, którzy posiadali w niej zamontowany w XV wieku sejf – odkryty potem przez archeologów[2].

Kamienica była miejscem kwaterowania najważniejszych gości, razem z kamienicami Pod Błękitnym Słońcem i Pod Siedmioma Elektorami, z którymi była połączona przejściami, stanowiła rezydencję dla króla Czech Władysława Jagiellończyka, cesarza Rudolfa II oraz Ferdynanda II.

Po 1945[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej zachodnia pierzeja rynku, przy której znajduje się kamienica została uszkodzona w niewielkim stopniu. Od roku 1965 do grudnia 2004 w Kamienicy Pod Złotym Słońcem mieściły się sale ekspozycyjne Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu.

Od 2010 roku, po zakończeniu remontu generalnego, kamienica zaczęła ona pełnić funkcję Muzeum „Pana Tadeusza”: miejsca przechowywania i ekspozycji rękopisu Pana Tadeusza; w jego strukturze znalazły się też gabinety Jana i Jadwigi Nowak-Jeziorańskich oraz Władysława i Zofii Bartoszewskich.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pocztówka z XIX wieku
  2. Beata Maciejewska: Miasto na jedną noc. Wrocław - nieprzyzwoicie bogaty i fascynująco różnorodny. wroclaw.wyborcza.pl. [dostęp 2021-06-25]. Cytat: W domu Pod Złotym Słońcem (Rynek nr 6), które mieści muzeum „Pana Tadeusza", archeolodzy odkryli murowany sejf z XV w. pozostawiony przez rodzinę Bonerów, […] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]