Kamienica przy ulicy Bałuckiego 2 we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Bałuckiego 2 we Wrocławiu
Symbol zabytku nr rej. A/6176/ z dnia 21.04.2020
Ilustracja
Fasada kamienicy
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Michała Bałuckiego 2

Typ budynku

Kamienica czynszowa, dawniej biurowiec

Styl architektoniczny

Ekspresjonizm

Architekt

Carl Meinecke (1862-63)
Fritz i Ernst Wegener (1907)
Moritz Hadda i Wilhelm Ludwig Schlesinger (1922)

Inwestor

Karlsruher Lebensversicherung

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

1862-63

Ważniejsze przebudowy

1907, 1922

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Bałuckiego 2”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Bałuckiego 2”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Bałuckiego 2”
Ziemia51°06′10,4278″N 17°01′41,8801″E/51,102897 17,028300

Kamienica przy ulicy Michała Bałuckiego 2kamienica mieszkalna pełniąca dawniej funkcję biurowca. Jej fasada stanowi jeden z najbardziej oryginalnych realizacji w duchu architektury ekspresjonizmu we Wrocławiu.

Kamienica we wschodniej pierzei ulicy Bałuckiego (dawniej Agnesstraße) na Przedmieściu Świdnickim powstała w latach 1862-63. Autorem projektu był architekt Carl Meinecke. Była wówczas kamienicą czynszową, jej fasada posiadała neorenesansowe dekoracje. W roku 1907 przebudowano jej wnętrza według projektu Ernsta i Fritza Wegenerów. W roku 1922 nowy właściciel budynku spółka Karlsruher Lebensversicherung (Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie z Karlsruhe) zaadaptował dany dom mieszkalny na swój własny biurowiec. Projekt w stylu ekspresjonizmu wykonała spółka architektów - Moritz Hadda i Wilhelm Ludwig Schlesinger.

Projekt fasady kamienicy wykonany przez Haddę i Schlesingera nawiązuje do realizacji czołowych niemieckich twórców architektury ekspresjonizmu skupionych w grupie Gläserne Kette, a także czeskich twórców nurtu architektury kubistycznej. Osie okienne fasady oddzielone są pryzmatycznie ukształtowanymi ściankami, każda z sześciu osi zwieńczona jest trójkątnym daszkiem. Oprócz funkcji czysto estetycznych takie rozwiązanie miało też praktyczne zastosowanie zwiększając ilość światła wpływającego do wnętrza przez otwory okienne, których z przyczyn technicznych nie można było w czasie przebudowy powiększyć.

Budynek obecnie użytkowany jest ponownie jako kamienica mieszkalna. Jako obiekt o charakterze zabytkowym podlega ochronie, figuruje w wykazie Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu[1]. W marcu 2016 złożony został wniosek o wpisanie budynku do rejestru zabytków[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz zabytków we Wrocławiu, stan grudzień 2016. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków we Wrocławiu. [dostęp 2016-12-22]. (pol.).
  2. Wniosek o wpisanie do rejestru zabytków budynku przy ul. Michała Bałuckiego 2. www.hipermiasto.com. [dostęp 2016-12-22]. (pol.).

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.