Kamienica przy ulicy Kościuszki 2 w Katowicach
50°15′23″N 19°01′13″E/50,256450 19,020417 Widok od strony skrzyżowania ul. T. Kościuszki z ul. T. Kochanowskiego (2014) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. T. Kościuszki 2, |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Edmund Trossin |
| Kondygnacje |
5+1 |
| Ukończenie budowy |
1898 |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
| 50°15′23″N 19°01′13″E/50,256450 19,020417
| |
Kamienica przy ulicy T. Kościuszki 2 w Katowicach – kamienica mieszkalno-usługowa, znajdująca się w Śródmieściu Katowic, przy ulicy Tadeusza Kościuszki 2, róg z ulicą Jana Kochanowskiego. Została ona oddana do użytku 1898 roku, a powstała ona według projektu pochodzącego z Katowic Edmunda Trossina.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze w latach 70. XIX wieku mniej więcej w tym miejscu stał samotny, cofnięty w stosunku do ówczesnej Beatestrasse, dom Johanna Zaianza (lub Zaionca)[1]. Obecny obiekt pochodzi z 1898 roku. Został wzniesiony według projektu architekta Edmunda Trossina z Katowic. Początkowo na parterze znajdowała się restauracja Bristol (od strony ul. J. Kochanowskiego) oraz sklepy (od strony ul. T. Kościuszki). Od 1911 roku właścicielem restauracji był Johann Karl Schössler. W 1914 roku w lokalu obok restauracji Johann Wyk uruchomił sklep optyczny, który później przeniósł się na ul. św. Jana[2] pod nr 13[3].
W latach międzywojennych na I piętrze pod nr 2 mieściła się kancelaria adwokacka, którą prowadzili Edmund Kaźmierczak i A. Dzięcioł[4]. Na wyższych kondygnacjach znajdowały się mieszkania, a na poddaszu i w piwnicy pomieszczenia składowe i gospodarcze. W latach 30. XX wieku mieszkał tu m.in. śląski działacz niepodległościowy Jan Józef Ludyga-Laskowski[4]. W latach międzywojennych w miejscu restauracji Maks Buchband otworzył kawiarnię "Esplanada", w której w godzinach od 17.00 do 24.00 odbywały się koncerty „salonowe”[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek zbudowany jest w stylu historyzmu, posiada cztery kondygnacje nadziemne, podpiwniczenie oraz poddasze. Frontowa elewacja (od strony ul. T. Kościuszki) jest siedmioosiowa, symetryczna, ozdobiona płaskimi ryzalitami: środkowym i dwoma skrajnymi. Od strony ul. J. Kochanowskiego elewacja sześcioosiowa, z dwoma płaskimi ryzalitami. Narożnik kamienicy jest ścięty, jednoosiowy. Obydwie elewacje są wykonane z cegły, parter jest tynkowany. Na parterze znajdują się prostokątne witryny. Budynek posiada bogaty detal architektoniczny. Prostokątne okna ujęte są w opaski z uszakami, zwieńczone są zróżnicowanymi naczółkami: trójkątnymi, odcinkowymi lub prostymi odcinkami gzymsów nadokiennych. Dodatkową ozdobą elewacji są gzymsy podokienne, mocno wysunięty gzyms wieńczący oraz w partii dachu – szczyty i lukarny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Wojcik: "Z Katowic do Brwinowa droga prosta", czyli o początkach ulicy Kościuszki, w: "Kronika Katowicka", czerwiec 2017, s. 16
- ↑ a b Lipońska-Sajdak Jadwiga, Szota Zofia: Gruss aus Kattowitz. Pozdrowienia z Katowic. Katowice 2004, s. 125-126, ISBN 83-87727-07-5;
- ↑ "Księga adresowa miasta Wielkich Katowic 1935/1936 r., wyd. dr. E. Kwaśnik, Katowice, s. XXVI oraz 40 [1]
- ↑ a b „Księga adresowa miasta Wielkich Katowic 1935/36 r.”, wyd. dr. E. Kwaśnik, Katowice, s. 55 [2]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Archiwum Urzędu Miasta w Katowicach, sygn. akt 1/823, 1/824
