Kamil Durczok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kamil Durczok
Ilustracja
Kamil Durczok (2010)
Data i miejsce urodzenia

6 marca 1968
Katowice

Data i miejsce śmierci

16 listopada 2021
Katowice

Miejsce spoczynku

Parafia Trójcy Przenajświętszej w Katowicach

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Śląski w Katowicach

Małżeństwo

Marianna Dufek
(1995–2017)

Dzieci

Kamil Dufek

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Kamil Sebastian Durczok (ur. 6 marca 1968 w Katowicach[1], zm. 16 listopada 2021 tamże[2]) – polski dziennikarz, prezenter telewizyjny i radiowy oraz publicysta.

W latach 1993–2006 dziennikarz Telewizji Polskiej[3] (za zasługi w jej rozwoju w 2002 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi), w latach 2006–2015 dziennikarz telewizji TVN; redaktor naczelny i prowadzący Faktów, w latach 2016–2017 gospodarz programu Brutalna prawda. Durczok ujawnia (później pod nazwą Durczokracja) w Polsat News.

Laureat wielu nagród branżowych, m.in. nagrody Grand Press dla dziennikarza roku (2000), Złotej Telekamery w kategorii Informacje (2008) oraz Wiktora dla najwyżej cenionego dziennikarza, komentatora i publicysty (2004).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia z zakresu komunikacji społecznej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach[4]. Studiował także prawo i filologię polską[4]. Podczas studiów odbywał praktyki robotnicze w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Tychach[5].

Początek kariery zawodowej[edytuj | edytuj kod]

Pracę dziennikarską rozpoczął w 1991 w Radiu Katowice[6]. Wcześniej przez kilka lat współtworzył program Studenckiego Radia Egida działającego w domach studenta Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w dzielnicy Ligota. W wieku 24 lat został dyrektorem i redaktorem naczelnym katowickiego radia TOP FM[6], należącego do NSZZ „Solidarność”.

Praca w TVP[edytuj | edytuj kod]

W latach 1993–2006 pracował w Telewizji Polskiej[3]. Swoją pracę w telewizji zaczął od współpracy z TVP Katowice, gdzie przeprowadzał wywiady z politykami w programie Obserwatorium. Później aż do 2002 był prowadzącym lokalny program informacyjny TVP Katowice – Aktualności[6]. W 1996 zadebiutował na antenie ogólnopolskiej, gdzie został prowadzącym programy publicystyczne w TV Polonia takich jak: Studio parlamentarne oraz Przegląd publicystyczny. We wrześniu 1998 został prowadzącym wtorkowego wydania programu publicystycznego W centrum uwagi, przekształconego w październiku 1999 w Monitor Wiadomości. Program ten prowadził do listopada 2000. Od 15 marca 2001 do 7 lutego 2006 był prezenterem głównego wydania Wiadomości w TVP1. W tym czasie prowadził także programy publicystyczne w TVP1 takie jak: Forum (z przerwami do listopada 2004), Gość Jedynki (do sierpnia 2004) oraz autorską Debatę (od września 2004 do 8 lutego 2006). Równolegle przez wiele lat był gospodarzem wszystkich wieczorów wyborczych i referendalnych w TVP1[6].

Od 29 lipca 2003 do 2 września 2005 współpracował z Radiową Trójką, gdzie na przemian z Jolantą Pieńkowską prowadził Salon polityczny Trójki. Od 5 września 2005 do 15 czerwca 2007 współpracował z RMF FM, gdzie na przemian z Konradem Piaseckim prowadził Kontrwywiad RMF FM[1].

Kamil Durczok (2007)

Praca w TVN[edytuj | edytuj kod]

Od 1 maja 2006 do 10 marca 2015 był redaktorem naczelnym i prowadzącym Faktów w TVN[7], ostatni raz występując w programie 5 lutego 2015. Od 5 maja 2008 do 12 lutego 2015 prowadził także rozmowy z politykami nadawane bezpośrednio po serwisie informacyjnym w programie Fakty po Faktach w TVN24. Prowadził programy informacyjne, wydania specjalne, autorskie wywiady, a także prezydenckie oraz parlamentarne debaty. Relacjonował wydarzenia z wielu krajów świata, m.in. z ogarniętego wojną Afganistanu[8].

Od marca do listopada 2012 był felietonistą tygodnika „Wprost”[9].

Artykuł „Wprost” i zakończenie współpracy[edytuj | edytuj kod]

Opublikowany w lutym 2015 artykuł w tygodniku „Wprost” pt. Ciemna strona Kamila Durczoka opowiada o apartamencie na warszawskim Mokotowie. W styczniu 2015 właściciel mieszkania, podczas próby uzyskania niezrealizowanych opłat za wynajem, zastał w nim Kamila Durczoka. Dziennikarz Faktów był zamknięty w apartamencie i nie chciał wpuścić właściciela[10]. Kilka tygodni po opisanym wydarzeniu dziennikarze „Wprost” w mieszkaniu znaleźli biały proszek[11].

We wcześniejszym artykule „Wprost” pt. Ukryta prawda poruszony został temat mobbingu i molestowania seksualnego „w jednej z dużych stacji telewizyjnych”, który szybko powiązano z osobą Durczoka[12]. W związku z tym 13 lutego 2015 powołano w TVN komisję w celu zbadania zarzutów dotyczących mobbingu i molestowania. Poza tym 17 lutego kontrolę w TVN rozpoczęła Państwowa Inspekcja Pracy[13]. Oskarżenia dotyczące mobbingu i wykorzystania seksualnego ostatecznie potwierdził raport wewnętrznej komisji[14]. Durczok zaprzeczył oskarżeniom dotyczącym molestowania mówiąc: „Nigdy nie molestowałem żadnej kobiety. Czym innym jest styl zarządzania. Ja jestem cholerykiem, czasem wybuchałem w pracy”[13].

10 marca 2015[15] stacja TVN rozwiązała kontrakt z Kamilem Durczokiem za porozumieniem stron[16].

W reakcji na artykuły Durczok pozwał wydawcę tygodnika i autorów za naruszenie dóbr osobistych i prywatności, ostatecznie wygrywając prawomocnie trzy procesy przeciwko gazecie[17]. Domagał się publikacji przeprosin na okładce tygodnika i trzech kolejnych stronach „Wprost” oraz 7 mln zł zadośćuczynienia. W maju 2016 Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł, że mają zostać zamieszczone przeprosiny we wskazanej formie oraz wypłacone 500 tys. zł. Wydawca tygodnika złożył apelację, a sąd drugiej instancji w kwietniu 2018 utrzymał wyrok w zakresie przeprosin, a kwotę zadośćuczynienia obniżył do 150 tys. zł. Jak podano w oświadczeniu gazety, wydawca i dziennikarze tygodnika uszanowali wyrok sądu publikując określone wyrokiem przeprosiny, natomiast podkreślili, iż Kamil Durczok w swoim pozwie nie powoływał się „na zarzut nieprawdziwości przedstawionych w artykule informacji”, natomiast uznał, że dziennikarze „nie mieli prawa wchodzić do prywatnej sfery jego życia”[18].

Lata 2016–2021[edytuj | edytuj kod]

Po odejściu z TVN do września 2016 Durczoka obowiązywał zakaz konkurencji[19]. Na początku kwietnia 2016 zarejestrował spółkę Coal Minders, która w sierpniu tego samego roku zaczęła poszukiwać dziennikarzy[16]. 3 października 2016[20] spółka uruchomiła górnośląski portal informacyjny Silesion.pl[19]. Serwis zniknął z sieci pod koniec kwietnia 2019 po informacjach o problemach z regulowaniem zobowiązań[21]. Po zamknięciu serwisu zajmował się prowadzeniem szkoleń z zakresu działań w sytuacji kryzysu wizerunkowego[22].

20 października 2016 rozpoczął współpracę z Polsat News, gdzie prowadził program Brutalna prawda, Durczok ujawnia[23], który jesienią 2017 zmienił nazwę na Durczokracja[24]. Ostatni program wyemitowano 14 grudnia 2017[25], nie wrócił na antenę wiosną 2018[26].

W kolejnych latach Kamil Durczok był aktywny w mediach społecznościowych, na bieżąco komentując życie polityczne w Polsce oraz angażował się w działalność społeczną[27]. Był wolontariuszem fundacji „Wolne Miejsce”, rokrocznie pomagając w organizacji wigilii dla potrzebujących[28]. W 2020 brał udział w protestach przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji[29].

W 2021 uruchomił aplikację mobilną Durczokracja, w której publikował treści swojego autorstwa[17]. Ze względu na przebieg jego kariery dziennikarskiej, po śmierci, wielu dziennikarzy określiło go mianem Ikara polskich mediów[30].

Popularność[edytuj | edytuj kod]

Był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 421,5 tys. zł w 2006 (10. miejsce)[31], 642 tys. zł w 2007 (3. miejsce)[32], 541 tys. zł w 2008 (7. miejsce)[33], 537,5 tys. zł w 2010 (17. miejsce)[34], 543 tys. zł w 2012 (17. miejsce)[35] i 271 429 zł w 2014 (50. miejsce)[36].

Konflikty z prawem[edytuj | edytuj kod]

Wypadek drogowy[edytuj | edytuj kod]

26 lipca 2019, kierując pod wpływem alkoholu[37] pojazdem BMW X6, spowodował kolizję na autostradzie A1 w okolicach Piotrkowa Trybunalskiego[38]. Usłyszał w związku z tym zarzuty: prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości oraz spowodowania niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym, zagrożone łączną karą pozbawienia wolności do lat 12[39]. Durczok przyznał się tylko do pierwszego zarzutu. Sąd nie przychylił się do wniosku prokuratury o jego tymczasowe aresztowanie, stosując w zamian dozór policyjny i zakaz opuszczania kraju[40]. 30 marca 2021 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim skazał Durczoka na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata, wpłatę 3000 złotych grzywny i 30 000 złotych na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym, a także zakaz prowadzenia pojazdów przez pięć lat, uznając go winnym prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości[41].

Zarzuty fałszerstwa[edytuj | edytuj kod]

W 2021 przedstawiono mu zarzuty podrobienia podpisu byłej żony, Marianny Dufek, na wekslu i oświadczeniach w ramach procedury kredytowej oraz przedłożenie tych dokumentów w banku oraz wyłudzenia kredytu na ponad 3,2 mln zł i pożyczki hipotecznej, zagrożone karą od 5 do 25 lat więzienia. Kamil Durczok przyznał się do podrobienia podpisów żony na dokumentacji bankowej, natomiast nie przyznał się do wyłudzenia kredytu i pożyczki. Na początku grudnia 2019 został zatrzymany i doprowadzony przez Centralne Biuro Śledcze Policji do siedziby katowickiej prokuratury, w celu złożenia wyjaśnień. Sąd nie zgodził się na aresztowanie dziennikarza, natomiast zastosowano wobec niego poświadczenie majątkowe, dozór policyjny oraz zakaz kontaktowania się z byłą żoną i byłymi pracownikami banku[42].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Krystiana (1946–2016) i Haliny Durczoków. Rodzina dziennikarza od strony ojca pochodzi z Radlina w powiecie wodzisławskim[43]. Miał brata Dominika (ur. 1972)[44]. Jego ojciec był mechanikiem samochodowym, a po zmianach ustrojowych w Polsce, otworzył własną sieć salonów samochodowych[45]. Wielokrotnie deklarował przywiązanie do Śląska[46]. Był kibicem Ruchu Chorzów[47][48]. W 2004 w wywiadzie dla „Tygodnika Prudnickiego” wyznał, że w młodości najpierw chciał zostać księdzem, a następnie ginekologiem. Ostatecznie postanowił studiować prawo[49]. Był wielbicielem motoryzacji[50]. W 2010 wystartował w 48. Rajdzie Barbórka[51]. Jeździł motocyklem, był posiadaczem patentu żeglarskiego oraz licencji pilota, rekreacyjnie uprawiał sporty zimowe[52]. W 2014 wystąpił jako kapitan drużyny TVN w charytatywnym meczu gwiazd TVN i TVP, rozegranym na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie[53].

W latach 1995–2017 jego żoną była Marianna Dufek, dziennikarka w TVP3 Katowice[3], z którą miał syna, Kamila (ur. 1997, przyjął nazwisko rodowe matki[54]). W latach 2017–2019 jego partnerką życiową była blogerka Julia Oleś, która była także zastępczynią Durczoka w redakcji jego serwisu internetowego Silesion.pl (2016–2018).

W 2003 przeszedł białaczkę[55]. W 2020 przyznał, że cierpiał na chorobę alkoholową i depresję[56].

Śmierć i pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 16 listopada 2021 w Centralnym Szpitalu Klinicznym im. prof. Kornela Gibińskiego w Katowicach w wyniku zaostrzenia przewlekłej choroby i zatrzymania krążenia[2]. 19 listopada 2021 po nabożeństwie w Kościele Trójcy Przenajświętszej w Katowicach, został pochowany w grobie rodzinnym na miejscowym cmentarzu[57].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 2000 – Grand Press (Dziennikarz Roku) miesięcznika Press
  • 2001 – Wiktor Publiczności za rok 2000
  • 2002 – Telekamera w kategorii Informacje wspólnie z Tomaszem Lisem
  • 2002 – Złoty Krzyż Zasługi[58]
  • 2003 – Telekamera w kategorii Publicystyka
  • 2003 – nagroda Prezesa TVP „Gwiazda Telewizji Polskiej”
  • 2004 – Wiktor Publiczności za rok 2003
  • 2004 – nagroda Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich
  • 2005 – Wiktor Publiczności oraz Wiktor dla najwyżej cenionego dziennikarza, komentatora, publicysty roku 2004
  • 2006 – Telekamera w kategorii Informacje
  • 2006 – Wiktor Publiczności za rok 2005
  • 2007 – Telekamera w kategorii Informacje
  • 2007 – MediaTor w kategorii AuTORytet
  • 2008 – Złota Telekamera w kategorii Informacje
  • 2011 – Platynowy Laur Umiejętności i Kompetencji za 2010 rok w kategorii Pro Publico Bono
  • 2013 – odcisk dłoni w alei gwiazd Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wygrać życie – Kamil Durczok w rozmowie z Piotrem Mucharskim
  • Krótki kurs IV RP – we współpracy z Piotrem Mucharskim
  • Kamil Durczok, Przerwa w emisji, Wydawnictwo Edipresse Polska 2016

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kamil Durczok. Ludzie Wprost. [dostęp 2015-03-04].
  2. ↑ a b Kamil Durczok nie żyje. Dziennikarz miał 53 lata. Interia.pl. [dostęp 2021-11-16].
  3. ↑ a b c Kim jest Kamil Durczok?. pl.blastingnews.com. [dostęp 2015-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-02)].
  4. ↑ a b Kamil Durczok: kariera, praca w telewizji, rodzina, związki, sąd, plejada.pl, 4 grudnia 2019 [dostęp 2021-04-04] (pol.).
  5. ↑ To jest ten cyrk i te moje małpy – sylwetka Kamila Durczoka, Press.pl [dostęp 2021-04-04] (pol.).
  6. ↑ a b c d Kamil Durczok. TVN. [dostęp 2015-03-04].
  7. ↑ Kamil Durczok. tvn24.pl. [dostęp 2014-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)].
  8. ↑ „Fakty” TVN krytykowane za pożegnanie Durczoka. „Udało wam się przebić TVP”, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  9. ↑ Kamil Durczok nie pisze już dla „Wprost”. [dostęp 2016-04-17].
  10. ↑ „Ciemna strona Kamila Durczoka”? Dziwna historia szefa „Faktów TVN” z barykadą w apartamencie, białym proszkiem i zoofilską płytą w tle. W Polityce, 2015-02-16. [dostęp 2015-03-04].
  11. ↑ Kamil Durczok. Fakty po „Faktach”. Wprost. [dostęp 2015-03-04].
  12. ↑ „Ciemna strona Kamila Durczoka”? Dziwna historia szefa „Faktów TVN” z barykadą w apartamencie, białym proszkiem i zoofilską płytą w tle, wpolityce.pl [dostęp 2021-11-18].
  13. ↑ a b TVN: komisja ds. zarzutów o mobbing prowadzi rozmowy z pracownikami, Wyborcza.pl, 24 lutego 2015 [dostęp 2015-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-05].
  14. ↑ „Fakty” TVN pożegnały Kamila Durczoka. Nie zabrakło wątku oskarżeń o mobbing, plejadapl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-17] (pol.).
  15. ↑ TVN kończy współpracę z Durczokiem ze skutkiem natychmiastowym. Bankier.pl, 2015-03-10. [dostęp 2015-06-07].
  16. ↑ a b Kamil Durczok szykuje w Katowicach serwis internetowy, szuka do niego dziennikarzy, „Wirtualnemedia.pl”, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2016-10-21].
  17. ↑ a b Kamil Durczok niedługo przed śmiercią opowiedział o Kaczyńskim, żalu do TVN i sprawie molestowania. Mocne słowa, Fakt24.pl, 17 listopada 2021 [dostęp 2021-11-17] (pol.).
  18. ↑ „Wprost” na pierwszej stronie przeprasza Kamila Durczoka, pyta o jego przeprosiny za molestowanie, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-11-17] (pol.).
  19. ↑ a b Portal Kamila Durczoka Silesion.pl wystartował. W redakcji Marek Czyż, osoby z „Dziennika Zachodniego” i blogerzy, „Wirtualnemedia.pl”, 3 października 2016 [dostęp 2016-10-21].
  20. ↑ Portal Kamila Durczoka startuje 3 października. „Zamierzamy stworzyć wiodące medium na Śląsku”, 7 września 2016 [dostęp 2016-10-21].
  21. ↑ W czwartek z sieci zniknął serwis Kamila Durczoka Silesion.pl, wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-07-27] (pol.).
  22. ↑ Bartosz Świderski, Kamil Durczok ma nowe zajęcie. Będziecie bardzo zaskoczeni, czym się zajmuje, naTemat.pl, 30 sierpnia 2020.
  23. ↑ „Brutalna prawda, Durczok ujawnia” – Kamil Durczok z własnym programem w Polsat News (wideo). [dostęp 2016-10-16].
  24. ↑ 76 tys. widzów nowego programu Kamila Durczoka w Polsat News. Oglądalność spada z odcinka na odcinek [dostęp 2018-05-15] (pol.).
  25. ↑ Durczokracja, polsatnews.pl [dostęp 2018-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-16] (pol.).
  26. ↑ Kamil Durczok nie wróci do Polsat News. Wiosną o 21.00 serwisy informacyjne zamiast publicystyki [dostęp 2018-05-15] (pol.).
  27. ↑ Znani wspominają i żegnają Kamila Durczoka. „Walczył do końca”, plejadapl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-17] (pol.).
  28. ↑ Kacper Jurkiewicz, Kamil Durczok na zawsze w naszej pamięci. Bliscy wspominają Kamila Durczoka. Dziennikarz zmarł w Katowicach. Miał 53 lata, Dziennik Zachodni, 17 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  29. ↑ Dziwaczne zdjęcie Durczoka na strajku kobiet. Co on robi tej dziewczynie?!, www.se.pl [dostęp 2021-11-17].
  30. ↑ "Byłeś jak Ikar polskich mediów". Monika Olejnik pożegnała Kamila Durczoka na wizji, plejadapl, 17 listopada 2021 [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  31. ↑ Tomasz Lis wart 516 500 zł. wirtualnemedia.pl, 2006-07-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  32. ↑ Tomasz Lis za udział w reklamie zarobi 700 tys. zł. wirtualnemedia.pl, 2007-08-31. [dostęp 2019-09-19]. (pol.).
  33. ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazd show biznesu. wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2019-09-20]. (pol.).
  34. ↑ tw: Tomasz Lis i Monika Olejnik mniej cenni reklamowo. wirtualnemedia.pl, 2010-07-30. [dostęp 2020-09-12]. (pol.).
  35. ↑ tw: Najcenniejsze polskie gwiazdy: na czele Radwańska – Durczok, Majewski i Wojewódzki w dół. wirtualnemedia.pl, 2012-07-27. [dostęp 2020-09-12]. (pol.).
  36. ↑ Tomasz Wojtas: Lewandowski najcenniejszy reklamowo, skok Stocha – w dół Wojewódzki, Rubik, Janowicz i Boniek (TOP 100). wirtualnemedia.pl, 2014-08-01. [dostęp 2020-09-12]. (pol.).
  37. ↑ Kamil D. nie został przesłuchany po kolizji. Najpierw musi wytrzeźwieć, tvp.info [dostęp 2019-07-27] (pol.).
  38. ↑ Spowodował kolizję na A1, miał 2,6 promila. Media: to dziennikarz Kamil D. – Polsat News, polsatnews.pl [dostęp 2019-07-27] (pol.).
  39. ↑ Kamil D. usłyszał zarzuty. Grozi mu do 12 lat więzienia, wniosek o areszt, wirtualnemedia.pl, 28 lipca 2019 [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  40. ↑ Kamil Durczok przeprasza, nie pójdzie do aresztu. 'To, co się wydarzyło, jest karygodne’, wirtualnemedia.pl, 29 lipca 2019 [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  41. ↑ Polsat News, Sąd wydał wyrok ws. Kamila Durczoka – Polsat News, polsatnews.pl [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  42. ↑ Kamil Durczok oskarżony o podrobienie podpisu i wyłudzenie 3,2 mln zł kredytu, grozi mu do 25 lat więzienia, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-11-16] (pol.).
  43. ↑ Kamil Durczok w rodzinnych stronach. naszemiasto.pl, 12 czerwca 2002. [dostęp 2015-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2015)].
  44. ↑ Kamil Durczok: Przerwa w emisji. Edipresse Polska, 2016, s. 88. ISBN 978-83-7945-446-4.
  45. ↑ Kim był ojciec Kamila Durczoka? Jak syn pożegnał go w dniu śmierci?, Fakt24.pl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-16] (pol.).
  46. ↑ Kamil Durczok nie żyje. Zadeklarowany Ślązak i głos Śląska powrócił do „jedynego domu”. Zmarł w rodzinnych Katowicach, Fakt24.pl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-16] (pol.).
  47. ↑ Kamil Durczok: Mój ukochany Ruch leży i kwiczy. Jest w… czterech literach, sport.dziennik.pl [dostęp 2019-01-12].
  48. ↑ Kamil Durczok, Durczok: Czas na konkretny RUCH, Silesion.pl [dostęp 2019-01-12] (pol.).
  49. ↑ Damian Wicher, Chciałem być księdzem i ginekologiem, „Tygodnik Prudnicki”, 45 (728), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 10 listopada 2004, s. 5, ISSN 1231-904.
  50. ↑ 1, motoryzacja.interia.pl [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  51. ↑ „Dorosłych Kamilów było dwóch”. Tego nie wiedzieliście o Kamilu Durczoku, Onet Kultura, 18 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  52. ↑ Jeździł motocyklem, pływał motorówką i zrobił licencję pilota. Kamil Durczok ekstremalnymi pasjami radził sobie z depresją, Fakt24.pl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  53. ↑ Agata Młynarska kolejny raz wspomina Kamila Durczoka. „Nic nie jest nam dane na zawsze”, plejadapl, 18 listopada 2021 [dostęp 2021-11-18] (pol.).
  54. ↑ Syn Kamila Durczoka zmienił nazwisko: Nie jest mu łatwo, rozrywka.dziennik.pl, 17 października 2019 [dostęp 2021-07-07] (pol.).
  55. ↑ Kamil Durczok: Wygrać życie. Piotr Mucharski. Kraków: Znak, 2005. ISBN 83-240-0514-5.
  56. ↑ „Jestem skończonym idiotą”. Kamil Durczok wziął na siebie odpowiedzialność za wypadek, naTemat.pl [dostęp 2021-04-04] (pol.).
  57. ↑ Kamil Durczok nie żyje. Rodzina podała datę i miejsce pogrzebu dziennikarza, Gazeta.pl [dostęp 2021-11-17] (pol.).
  58. ↑ Ogłoszono dwukrotnie: M.P. z 2003 r. nr 6, poz. 86 (pkt 2.) oraz M.P. z 2003 r. nr 18, poz. 279 (pkt 2.).
  59. ↑ Kariera Nikosia Dyzmy, filmpolski.pl.
  60. ↑ Kopciuszek, filmpolski.pl.
  61. ↑ Blogersi(2011) wideo. Filmweb. [dostęp 2015-06-07].
  62. ↑ Bangistan. [dostęp 2021-11-18].
Polscy Dziennikarze Roku w konkursie Grand Press
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Durczok&oldid=68800828”