Kamil Durczok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kamil Durczok
KamilDurczok.jpg
Kamil Durczok (2010)
Data i miejsce urodzenia 6 marca 1968
Katowice
Rodzaj działalności dziennikarz
Redaktor naczelny Faktów TVN
Przynależność TVN
Okres urzędowania od 2006
do 2015
Poprzednik Adam Pieczyński[1]
Następca Adam Pieczyński[1]
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Kamil Sebastian Durczok (ur. 6 marca 1968 w Katowicach[2]) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny, w latach 1993–2006 dziennikarz Telewizji Polskiej[3], w latach 2006–2015 dziennikarz telewizji TVN, były redaktor naczelny i prowadzący Faktów, od 2016 wydawca i redaktor naczelny portalu Silesion.pl i gospodarz programu Brutalna prawda. Durczok ujawnia w Polsat News.

Kariera zawodowa[edytuj]

Aktywność od rozpoczęcia kariery zawodowej do 2015 r.[edytuj]

Pracę dziennikarską rozpoczął w 1991 w Radiu Katowice[4]. Wcześniej przez kilka lat współtworzył program Studenckiego Radia EGIDA działającego w domach studenta Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w dzielnicy Ligota. W wieku 24 lat został dyrektorem i redaktorem naczelnym katowickiego radia TOP FM[4], należącego do NSZZ Solidarność.

W latach 1993–2006 pracował w Telewizji Polskiej[3]. Swoją pracę w telewizji zaczął od współpracy z TVP Katowice, gdzie przeprowadzał wywiady z politykami w programie Obserwatorium. Później aż do 2002 był prowadzącym lokalny program informacyjny TVP Katowice – Aktualności[4]. W 1996 zadebiutował na antenie ogólnopolskiej , gdzie został prowadzącym programów publicystycznych w TV Polonia takich jak :Studio parlamentarne oraz Przegląd publicystyczny. We wrześniu 1998 został prowadzącym wtorkowego wydania programu publicystycznego W centrum uwagi, przekształconego w październiku 1999 w Monitor Wiadomości. Program ten prowadził do listopada 2000. Od 15 marca 2001 do 7 lutego 2006 był prezenterem głównego wydania Wiadomości w TVP1. W tym czasie prowadził także programy publicystyczne w TVP1 takie jak: Forum (z przerwami do listopada 2004), Gość Jedynki (do sierpnia 2004) oraz autorską Debatę (od września 2004 do 8 lutego 2006). Równolegle przez wiele lat był gospodarzem wszystkich wieczorów wyborczych i referendalnych w TVP1[4].

Od 29 lipca 2003 do 2 września 2005 współpracował z Radiową Trójką, gdzie na przemian z Jolantą Pieńkowską prowadził Salon polityczny Trójki. Od 5 września 2005 do 15 czerwca 2007 współpracował z RMF FM , gdzie na przemian z Konradem Piaseckim prowadził Kontrwywiad RMF FM[2].

Od 1 maja 2006 do 10 marca 2015 był redaktorem naczelnym i prowadzącym Faktów w TVN[5], ostatni raz występując w programie 5 lutego 2015. Od 5 maja 2008 do 12 lutego 2015 prowadził także rozmowy z politykami nadawane bezpośrednio po serwisie informacyjnym w programie Fakty po Faktach w TVN24.

Od marca do listopada 2012 był felietonistą tygodnika „Wprost”[6].

Artykuł we „Wprost”[edytuj]

W lutym 2015 artykuł w tygodniku „Wprost” pt. Ciemna strona Kamila Durczoka opowiada o apartamencie na warszawskim Mokotowie. W styczniu 2015 właściciel mieszkania, podczas próby uzyskania niezrealizowanych opłat za wynajem, zastał w nim Kamila Durczoka. Dziennikarz Faktów był zamknięty w apartamencie i nie chciał wpuścić właściciela[7]. Kilka tygodni po opisanym wydarzeniu dziennikarze „Wprost” w mieszkaniu znaleźli biały proszek[8].

We wcześniejszym artykule „Wprost” pt. Ukryta prawda poruszony został temat mobbingu i molestowania seksualnego „w jednej z dużych stacji telewizyjnych”, a internauci szybko powiązali ten tekst z osobą Durczoka[7]. W związku z tym 13 lutego 2015 powołano w TVN komisję zbadania zarzutów dotyczących mobbingu i molestowania, mającą na celu zbadanie sprawy. Poza tym 17 lutego kontrolę w TVN rozpoczęła Państwowa Inspekcja Pracy[9]. Durczok zaprzeczył oskarżeniom dotyczącym molestowania:

Quote-alpha.png
Nigdy nie molestowałem żadnej kobiety. Czym innym jest styl zarządzania. Ja jestem cholerykiem, czasem wybuchałem w pracy[9].

10 marca 2015[10] stacja TVN rozstała się z Kamilem Durczokiem za porozumieniem stron[11].

Aktywność od 2016 r.[edytuj]

Po odejściu z TVN do września 2016 Durczoka obowiązywał zakaz konkurencji[12]. Na początku kwietnia 2016 Durczok zarejestrował spółkę Coal Minders, która w sierpniu tego samego roku zaczęła poszukiwać dziennikarzy[11]. 3 października 2016[13] spółka uruchomiła regionalny górnośląski portal Silesion.pl[12]. Ponadto od 20 października rozpoczął współpracę z Polsat News, gdzie prowadzi program „Brutalna prawda, Durczok ujawnia”[14].

Życie prywatne[edytuj]

Syn Krystiana Durczoka (ur. 1946, zm. 2016). Jego żoną jest Marianna Dufek-Durczok, wydawczyni w TVP Katowice[3] z którą ma syna, Kamila. W 2003 Durczok przebył chorobę nowotworową[15]. Rodzina dziennikarza od strony ojca pochodzi z Radlina w powiecie wodzisławskim na Górnym Śląsku[16].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj]

  • 2000 – Grand Press (Dziennikarz Roku) miesięcznika Press
  • 2001 – Wiktor Publiczności za rok 2000
  • 2002
  • 2003
    • Telekamera w kategorii Publicystyka
    • nagroda Prezesa TVP "Gwiazda Telewizji Polskiej"
  • 2004
    • Wiktor Publiczności za rok 2003
    • nagroda Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich
  • 2005 – Wiktor Publiczności oraz Wiktor dla najwyżej cenionego dziennikarza, komentatora, publicysty roku 2004
  • 2006
  • 2007
  • 2008 – Złota Telekamera w kategorii Informacje
  • 2011 – Platynowy Laur Umiejętności i Kompetencji za 2010 rok w kategorii Pro Publico Bono

Publikacje[edytuj]

  • Wygrać życie – Kamil Durczok w rozmowie z Piotrem Mucharskim
  • Krótki kurs IV RP – we współpracy z Piotrem Mucharskim

Filmografia[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ a b Adam Pieczyński: Kim jest człowiek, który zastąpi Kamila Durczoka? (pol.). Newsweek. [dostęp 2015-03-25].
  2. ↑ a b Kamil Durczok (pol.). Ludzie Wprost. [dostęp 2015-03-04].
  3. ↑ a b c Kim jest Kamil Durczok? (pol.). pl.blastingnews.com. [dostęp 2015-08-30].
  4. ↑ a b c d Kamil Durczok (pol.). TVN. [dostęp 2015-03-04].
  5. ↑ Kamil Durczok. tvn24.pl. [dostęp 7 maja 2014]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)].
  6. ↑ Kamil Durczok nie pisze już dla „Wprost” (pol.). [dostęp 2016-04-17].
  7. ↑ a b „Ciemna strona Kamila Durczoka”? Dziwna historia szefa „Faktów TVN” z barykadą w apartamencie, białym proszkiem i zoofilską płytą w tle (pol.). W Polityce, 16.02.2015. [dostęp 2015-03-04].
  8. ↑ Kamil Durczok. Fakty po „Faktach” (pol.). Wprost. [dostęp 2015-03-04].
  9. ↑ a b TVN: komisja ds. zarzutów o mobbing prowadzi rozmowy z pracownikami (pol.). Gazeta Wyborcza, 24.02.2015. [dostęp 2015-03-04].
  10. ↑ TVN kończy współpracę z Durczokiem ze skutkiem natychmiastowym (pol.). Bankier.pl, 2015-03-10. [dostęp 2015-06-07].
  11. ↑ a b Kamil Durczok szykuje w Katowicach serwis internetowy, szuka do niego dziennikarzy, „Wirtualnemedia.pl”, 19 sierpnia 2016 [dostęp 2016-10-21].
  12. ↑ a b Portal Kamila Durczoka Silesion.pl wystartował. W redakcji Marek Czyż, osoby z „Dziennika Zachodniego” i blogerzy, „Wirtualnemedia.pl”, 3 października 2016 [dostęp 2016-10-21].
  13. ↑ Portal Kamila Durczoka startuje 3 października. „Zamierzamy stworzyć wiodące medium na Śląsku”, 7 września 2016 [dostęp 2016-10-21].
  14. ↑ „Brutalna prawda, Durczok ujawnia” – Kamil Durczok z własnym programem w Polsat News (wideo) (pol.). [dostęp 2016-10-16].
  15. ↑ Kamil Durczok: Wygrać życie. Piotr Mucharski. Kraków: Znak, 2005. ISBN 83-240-0514-5.
  16. ↑ Kamil Durczok w rodzinnych stronach. naszemiasto.pl, 12 czerwca 2002. [dostęp 16 lutego 2015].
  17. ↑ Ogłoszono dwukrotnie: M.P. z 2003 r. Nr 6, poz. 86 (pkt 2.) oraz M.P. z 2003 r. Nr 18, poz. 279 (pkt 2.)
  18. ↑ Kariera Nikosia Dyzmy, filmpolski.pl
  19. ↑ Kopciuszek, filmpolski.pl
  20. ↑ Blogersi(2011) wideo (pol.). Filmweb. [dostęp 2015-06-07].
p • d • e
Polscy Dziennikarze Roku w konkursie Grand Press
Jacek Żakowski (1997) • Monika Olejnik (1998) • Tomasz Lis (1999) • Kamil Durczok (2000) • Waldemar Milewicz (2001) • Janina Paradowska (2002) • Anna Marszałek (2003) • Marcin Pawłowski (2004, pośmiertnie) • Justyna Pochanke (2005) • Andrzej Morozowski i Tomasz Sekielski (2006) • Marcin Kącki i Tomasz Lis (2007) • Bogdan Rymanowski (2008) • Tomasz Lis (2009) • Artur Domosławski (2010) • Andrzej Poczobut (2011) • Jerzy Jurecki (2012) • Mariusz Szczygieł (2013) • Piotr Andrusieczko (2014) • Konrad Piasecki (2015) • Bianka Mikołajewska (2016)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Durczok&oldid=50047374”