Kamilla Baar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kamila Baar)
Kamilla Baar
Ilustracja
Kamilla Baar (2018)
Imię i nazwisko

Kamilla Krystyna Baar

Data i miejsce urodzenia

6 października 1979
Człuchów

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Wojciech Solarz (2005–2009)
Piotr Kochański (2015–2021)

Lata aktywności

od 2001

Zespół artystyczny
Teatr Narodowy
Baar (2019)

Kamilla Krystyna Baar (ur. 6 października 1979 w Człuchowie) – polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką oficera Wojska Polskiego[1] i nauczycielki. Ma dwóch młodszych braci[1] – Błażeja, producenta filmowego i Damiana, programistę. Jej babcią była Maria Baar, regionalistka i polonistka zasłużona dla miasta Wągrowca.

Dzieciństwo spędziła w Poznaniu, a następnie w Tychach, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej i średniej. Podczas nauki w tej ostatniej uczyła się też w studium aktorskim w Katowicach prowadzonym przez aktorkę Dorotę Pomykałę[2]. W 2002 ukończyła Akademię Teatralną w Warszawie, do której przyjęto ją za pierwszym podejściem. Na egzaminy do szkoły teatralnej przygotowała 28 tekstów[3]. Wśród nich znalazły się m.in. monolog Hamleta oraz monolog Nataszy ze Skrzywdzonych i poniżonych Dostojewskiego[4].

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Akademię Teatralną ukończyła przedstawieniem dyplomowym Sen nocy letniej, w reżyserii Jana Englerta (premiera 19 listopada 2001)[5]. Oficjalny debiut teatralny to rola Julii, w przedstawieniu Norway today, w reżyserii Macieja Sobocińskiego, na scenie Fundacji Starego Teatru w Krakowie (premiera 18 stycznia 2003). Od 2005 jest aktorką Teatru Narodowego w Warszawie. Współpracuje też z innymi teatrami.

Współpracowała między innymi z Janem Englertem, Jerzym Jarockim, Iwanem Wyrypajewem, Arturem Urbańskim, Mają Kleczewską. Występuje w repertuarze klasycznym i współczesnym. Sama preferuje role dramatyczne[4]. Pozytywnie oceniono jej rolę w Fedrze (choć sam spektakl niezbyt podobał się krytykom) oraz w Ślubach panieńskich[6], a kreację w Pierwszym razie uznano za wyjątkowo udaną[7].

Film[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy przed kamerą stanęła w 2002 na planie telewizyjnego spektaklu Oszuści. Debiutem serialowym była rola Ewy[8] w serialu Na dobre i na złe w 2003. W 2004 debiutowała w filmie fabularnym rolą Magdy w komedii sensacyjnej Vinci Juliusza Machulskiego[9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2005 wyszła za aktora Wojciecha Solarza[4], z którym rozwiodła się w 2009[10]. Z aktorem Wojciechem Błachem ma syna Brunona (ur. 2011)[10]. W 2015 w Lizbonie poślubiła adwokata Piotra Kochańskiego[11][12], z którym rozwiodła się w marcu 2021[13].

Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Akademia Teatralna w Warszawie
Studio Teatralne KOŁO w Warszawie
Scena Fundacji Starego Teatru w Krakowie
  • 2003: Norway.today – Julia (reż. M. Sobociński)
Teatr Narodowy w Warszawie
  • 2003, 2005: Piaskownica (w piaskownicy) – Ona (gościnnie; reż. T. Bradecki)
  • 2004: Błądzenie – Modelka, Rena, Zosia (reż. J. Jarocki)
  • 2005: Kosmos – Lulusia (reż. J. Jarocki)
  • 2006: Pierwszy raz – Ona (reż. T. Bradecki)
  • 2006: Fedra – Panope (reż. Maja Kleczewska)
  • 2007: Śluby panieńskieKlara (reż. J. Englert)
  • 2008: Opowiadania dla dzieci Singera (reż. Piotr Cieplak)
  • 2008: Mrok – Marta (reż. Artur Tyszkiewicz)
  • 2009: Tango – Ala (reż. J. Jarocki)
  • 2014: Dowód na istnienie drugiego – Rita Labrosse (reż. M. Wojtyszko)
  • 2015: Kordian – Wioletta (reż. J.Englert)
  • 2016: Matka Courage i jej dzieci – Kapral, Żołnierz (reż. Michał Zadara)
Teatr Polski w Warszawie
  • 2005: Makbet – Żona Makbeta (reż. Piotr Kruszczyński)
Krakowski Teatr Scena STU
Teatr Telewizji

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

26 listopada 2012 roku otrzymała nagrodę Złotej Kaczki w kategorii najlepsza aktorka filmów sensacyjnych za rolę w Vincim reż. Juliusza Machulskiego[18]. 6 kwietnia 2013 roku została laureatką nagrody Wiktora w kategorii „Odkrycie telewizyjne roku”, m.in. za rolę w serialu Na dobre i na złe[19]. 3 lutego 2014 roku aktorka została nagrodzona Telekamerą 2014 w kategorii „Aktorka”[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Biografia Kamilli Baar w film.onet.pl. onet.pl. [dostęp 2008-04-11].
  2. R. Gowarzewska-Griessgraber. Świat Kamilli. „Polska Dziennik Zachodni”. 34/2008, 2008-02-09. [dostęp 2008-04-11]. 
  3. M. Gawrońska. Tramwaje są lepsze od biblotek. „Dziennik”. 120/2006, 2006-09-08. [dostęp 2008-04-11]. 
  4. a b c L. Śnieg-Czaplewska. Obyś się zakochał. „Gala”. 36/2007, 2007-09-11. [dostęp 2008-04-11]. 
  5. Sen nocy letniej – William Shakespeare. E-Teatr, 2001-11-19. [dostęp 2015-09-23].
  6. T. Miłkowski. Młodzież wchodzi coraz mocniej. „Przegląd”. 35/2007, 2007-08-27. [dostęp 2012-02-26]. 
  7. T. Miłkowski. W teatrach coraz lepiej. „Przegląd”. 36/2006, 2006-09-04. [dostęp 2012-02-26]. 
  8. a b Życiowy wybór (164). [w:] Odcinki serialu Na dobre i na złe [on-line]. filmpolski.pl. [dostęp 2013-03-29].
  9. Machulski o „Damie z łasiczką”. Gazeta Wyborcza, 2004-04-15. [dostęp 2021-10-29].
  10. a b Kamilla Baar. Teraz Teatr. [dostęp 2015-09-23].
  11. Kamilla Baar wyszła za mąż!. gwiazdy.wp.pl, 2015-07-01. [dostęp 2015-09-23].
  12. Kamilla Baar wzięła sekretny ślub w Portugalii. film.onet.pl. [dostęp 2015-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
  13. Rozwiodła się w tajemnicy. To nie koniec zmian w jej życiu [online], Plejada, 13 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  14. Kamilla Baar od jesieni w „Pierwszej miłości”. Kogo zagra? [online], Fakt24.pl, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-14] (pol.).
  15. Kamilla Baar nową gwiazdą serialu „Pierwsza miłość” [online], www.polsat.pl [dostęp 2021-08-14] (pol.).
  16. Trzeci sezon serialu „Komisarz Mama” od 2 marca w Polsacie [online], www.polsat.pl [dostęp 2022-03-09] (pol.).
  17. „Doktor Strange w multiwersum obłędu”: obsada polskiego dubbingu – wSyncu [online], web.archive.org, 6 maja 2022 [dostęp 2022-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-06].
  18. Złote Kaczki 2012 rozdane. Złote Kaczki, 2012. [dostęp 2015-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-06)].
  19. Wiktory 2012 rozdane!. TVP, 2013-04-07. [dostęp 2015-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-23)].
  20. Telekamery 2014: znamy laureatów!. film.onet.pl. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]