Kamionka (Katowice)
50°15′00″N 19°00′05″E/50,249904 19,001456
| Kolonia Katowic | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Data założenia |
połowa XIX wieku |
| W granicach Katowic |
15 października 1924 |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
| 50°15′00″N 19°00′05″E/50,249904 19,001456
| |
Kamionka – nieistniejąca kolonia robotnicza w Katowicach[1], która była położona na pograniczu Śródmieścia i Brynowa części wschodniej-Osiedla Zgrzebnioka, w rejonie obecnej ulicy Mikołowskiej.
Powstała w połowie XIX wieku dla pracowników uruchomionej w 1823 roku huty cynku „Henriette” („Henrietta”)[2]. Znajdował się ona przy ulicy Mikołowskiej, lecz dokładna lokalizacja kolonii jest różnie podawana: według Lecha Szarańca była ona położona w rejonie dzisiejszej ulicy Pięknej[3], a według Michała Bulsy bliżej centrum Katowic, na odcinku od skrzyżowania z ulicą J. Poniatowskiego do węzła autostradowego Mikołowska[4].
Kamionka składała się z ośmiu familoków pozbawionych dostępu do wodociągu i kanalizacji, w których mieszkało po kilka rodzin[5].
W podobnym czasie w pobliżu została wzniesiona kolonia robotnicza Dwunastu Apostołów[6]. Huta „Henriette” działała do 1870 roku, kiedy to z uwagi na przestarzałość technologiczną zakładu zdecydowano o wygaszeniu pieców destylacyjnych[2]. Około 1912 roku w rejonie Kamionki powstała kolonia domków willowych dla urzędników kopalni „Oheim” (od 1922 roku „Wujek”), które zostały włączone do Katowickiej Hałdy, będącej częścią gminy Brynów, a samo określenie Kamionka było używane do początku XX wieku[3]. Dnia 15 października 1924 roku rejon dawnej kolonii wraz z całym Brynowem został włączony do Katowic[7]. Dawny budynek cechowni huty „Henrietta” przetrwał do lat 70. XX wieku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chmielewska 2016 ↓, s. 47.
- ↑ a b c Frużyński, Grzegorek i Rygus 2017 ↓, s. 357.
- ↑ a b Szaraniec 1996 ↓, s. 119.
- ↑ Bulsa 2018 ↓, s. 147.
- ↑ Barciak, Chojecka i Fertacz 2012b ↓, s. 667.
- ↑ Frużyński, Grzegorek i Rygus 2017 ↓, s. 151-152.
- ↑ Barciak, Chojecka i Fertacz 2012a ↓, s. 140.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Barciak, Ewa Chojecka, Sylwester Fertacz (red.), Katowice. Środowisko, dzieje, kultura, język i społeczeństwo, t. 1, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2012a, ISBN 978-83-87727-24-6.
- Antoni Barciak, Ewa Chojecka, Sylwester Fertacz (red.), Katowice. Środowisko, dzieje, kultura, język i społeczeństwo, t. 2, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2012b, ISBN 978-83-87727-29-1.
- Michał Bulsa, Ulice i place Katowic, wyd. trzecie, Katowice: Wydawnictwo „Prasa i Książka”, 2018, ISBN 978-83-63780-28-9 (pol.).
- Marta Chmielewska, Morfologiczne przekształcenia przestrzeni miejskiej Katowic, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2016, ISBN 978-83-8012-837-8 (pol.).
- Adam Frużyński, Grzegorz Grzegorek, Piotr Rygus, Kopalnie i huty Katowic, Katowice: Wydawnictwo „Prasa i Książka” Grzegorz Grzegorek, 2017, ISBN 978-83-63780-23-4 (pol.).
- Lech Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice: Oficyna „Artur”, 1996, ISBN 83-905115-0-9.
