Kanczyl
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Tragulus[1] | |
| Brisson, 1762[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – kanczyl jawajski (T. javanicus) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd |
Tragulina |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Tragulus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Cervus javanicus Osbeck, 1765 | |
| Synonimy | |
| Zasięg występowania | |
 Azja Południowo-Wschodnia - obszar występowania kanczyli z rodzaju Tragulus | |
Kanczyl[4] (Tragulus) – rodzaj ssaka parzystokopytnego z rodziny kanczylowatych (Tragulidae). Wobec zwierząt z tego rodzaju potocznie bywa używana nazwa „myszojeleń”[5][6][7][8][9], która jest dosłownym tłumaczeniem angielskiej nazwy zwyczajowej mouse-deer[10].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Występują w Azji Południowo-Wschodniej[11][12][13].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 37–68 cm, ogona 4–9 cm; masa ciała 1,5–4,5 kg[12]. Charakteryzują się budową ciała delikatniejszą od wodnokanczyla afrykańskiego, cienkimi kończynami i małymi racicami.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Tragulus: łac. tragus „koza”, od gr. τραγος tragos „koza”; przyrostek zdrabniający -ulus[14].
- Lagonebrax: Gr. λαγώς lagōs „zając”; νεβραξ nebrax „młody jeleń, jelonek”[15]. Gatunek typowy: Moschus javanicus J.F. Gmelin, 1788 (= Cervus javanicus Osbeck, 1765).
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[11][4]:
- Tragulus versicolor O. Thomas, 1910 – kanczyl srebrnogrzbiety
- Tragulus kanchil (Raffles, 1821) – kanczyl orientalny
- Tragulus williamsoni Kloss, 1961 – kanczyl skryty
- Tragulus javanicus (Osbeck, 1765) – kanczyl jawajski
- Tragulus napu (F. Cuvier, 1822) – kanczyl okazały
- Tragulus nigricans O. Thomas, 1892 – kanczyl ciemny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tragulus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ M.J.Brisson: Regnum animale in classes IX. distributum, sive, Synopsis methodica, sistens generalem animalium distributionem in classes IX, & duarum primarum classium, quadrupedum scilicet & cetaceorum, particularem divisionem in ordines, sectiones, genera & species, cum brevi cujusque speciei descriptione, citationibus auctorum de iis tractantium, nominibus eis ab ipsis & nationibus impositis, nominibusque vulgaribus. Wyd. Editio altera auctior. Lugduni Batavorum: Apud Theodorum Haak, 1762, s. 65. (łac.)
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Cz. 1. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 137. (niem.)
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169–170. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ W Wietnamie odnaleziono myszo-jelenia. Naukowcy sądzili, że ten gatunek wyginął. gazeta.pl, 2019-11-13. [dostęp 2021-05-01].
- ↑ kanczyl jawajski Arnold. Zoo Warszawa. [dostęp 2021-05-01]. Cytat: Nowy współlokator, szerzej znany jako „myszojeleń”, zrobił duże wrażenie na stałym mieszkańcu woliery - wieloszponie rdzawogrzbietym (Polyplectron inopinatum), ale wygląda na to że nie będą sobie przeszkadzały – oba gatunki pochodzą z Azji Południowo - Wschodniej.
- ↑ Marlena Chudzio: Malutki myszojeleń w łódzkim zoo to samiczka. RMF24.pl, 2021-04-08. [dostęp 2021-05-01].
- ↑ W zoo w Bristolu urodził się myszojeleń. Jest wysokości ołówka. Wprost.pl, 2021-04-23. [dostęp 2021-05-01].
- ↑ Nowy myszojeleń w łódzkim Zoo!. Urząd Miasta Łodzi, 2021-04-08. [dostęp 2021-05-01].
- ↑ Myszojeleń w Ogrodzie Zoologicznym w Łodzi. TVP3 Łódź, 2021-04-08. [dostęp 2021-05-01]. Cytat: Tłumacząc z języka angielskiego (mouse-deer) nazwa tego zwierzęcia to myszojeleń.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 304–306. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.)
- ↑ a b E. Meijaard: Family Tragulidae (Chevrotains). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. 2011, s. 330–333. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.)
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Tragulus (ang.). W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-05].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 685.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 361.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904 (ang.).
- H. Komosińska & E. Podsiadło: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.