Kanie (województwo mazowieckie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanie
wieś
Ilustracja
Kanie, ul. Józefa Piłsudskiego
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

pruszkowski

Gmina

Brwinów

Liczba ludności (31–12–2020)

2443[2]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-805[3]

Tablice rejestracyjne

WPR

SIMC

0000572[4]

Położenie na mapie gminy Brwinów
Mapa konturowa gminy Brwinów, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kanie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kanie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kanie”
Położenie na mapie powiatu pruszkowskiego
Mapa konturowa powiatu pruszkowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kanie”
Ziemia52°07′59″N 20°46′25″E/52,133056 20,773611[1]

Kaniewieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów[4][5]. Leży przy drodze nr 719.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Miejscowość leży na gruntach należących dawniej do rodziny hrabiów Potockich. W 1827[7] roku ta wieś liczyła 11 domów i 90 mieszkańców[8]. W 1847 roku Potoccy zdecydowali o przeniesieniu kilku rodzin z zamianą gruntów z Gąsina (obecnie dzielnica Pruszkowa) i przesiedlenia ich do wsi Kanie.

Według wyników spisu przeprowadzonego w 1921 roku w odrodzonej II Rzeczypospolitej wieś liczyła 26 domów oraz 160 mieszkańców, wszyscy narodowości polskiej i wyznania rzymskokatolickiego[9].

Kanie stały się miejscem bitwy podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, pomiędzy 36. Pułkiem Piechoty Legii Akademickiej a jednostką pancerną wojsk niemieckich. Dzięki temu udało się opóźnić marsz jednostek Wehrmachtu na Warszawę.

Rozwój miejscowości przypada w okresie po 1955 roku, gdy dzięki staraniom mieszkańców udało się zlokalizować przystanek na wybudowanej w 1936 roku linii WKD (wówczas EKD) łączącej Grodzisk Mazowiecki z centrum Warszawy. Od lat 80. XX wieku pozwolono na przekształcenie części gruntów rolnych pod budownictwo mieszkaniowe, dzięki czemu wzrosła liczba mieszkańców.

Na terenie Kań odkryto w latach 70. XX wieku ponad sto starodawnych dymarek, służących w średniowieczu do wytopu żelaza. Odkryto tutaj także dwie osady hutnicze[10] datowane na okres od połowy drugiego wieku przed naszą erą do prawie końca drugiego wieku naszej ery, które wchodziły w skład Mazowieckiego Centrum Metalurgicznego[11].

W Kaniach znajdują się przystanki: WKD (Kanie Helenowskie) i PKS. Istnieje tu także klub jeździecki „Pa-ta-taj”

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Kanie[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1057440 Helenówek przysiółek
0000589 Popówek część wsi

Osoby związane z Kaniami[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 50042
  2. BIP. Gmina Brwinów w liczbach [dostęp 2020-01-02].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 419 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  6. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 278, Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  7. Prawdopodobnie autorowi w źródle chodzi o rok 1847, bo w podanym roku miejscowość jeszcze nie istniała.
  8. Kanie 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 803.
  9. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 1, M. st. Warszawa ; Województwo warszawskie. Polona. [dostęp 2021-09-23].
  10. „Hutnictwo Świętokrzyskie oraz inne centra i ośrodki starożytnej metalurgii żelaza na ziemiach polskich”, praca zbiorowa, Kielce 2002.
  11. https://web.archive.org/web/20140407073252/http://www.kanieforum.republika.pl/Wykopaliska.html, Opis badań archeologicznych na terenie Kań.
  12. Antoni Heda, Wspomnienia „Szarego”. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7399-342-6, s. 8.
  13. Józef Warzeszak, Ks. Antoni Słomkowski 1900-1982. Rektor i odnowiciel KUL, teolog - rekolecjonista, człowiek sumienia. Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa 1999, ISBN 83-87802-19-0, s. 380.
  14. Strona Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Wspomnienie o prof. Leszku Kryście

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]