Przejdź do zawartości

Kanon (liturgia bizantyjska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rękopis kanonu paschalnego w języku cerkiewnosłowiańskim

Kanon (gr. κανών, transkr. kanōn; cs. канонъ) – w obrządku bizantyjskim jeden z elementów niektórych godzin kanonicznych i innych nabożeństw.

Kanony to swego rodzaju dłuższe hymny, śpiewane między innymi podczas jutrzni i komplety. Kompozycje poetyckie śpiewa się je na przemian z odami, co w terminologii bizantyjskiej jest określeniem kantyków ze Starego i Nowego Testamentu; ostatnia (dziewiąta) oda to Magnificat i Benedictus[1]. Istnieją również krótsze kanony[1]. Autorami kanonów byli między innymi Andrzej z Krety (Wielki Kanon Pokutny[2]), Jan z Damaszku (Kanon Paschalny) i German z Konstantynopola[1][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Liturgy: Elements: Canons [online], Byzantine Catholic Archeparchy of Pittsburgh, Metropolitan Cantor Institute [dostęp 2025-09-12].
  2. Monachos.net Webmaster, Monachos.net - Andrew of Crete, Great Canon of Repentance [online], www.monachos.net [dostęp 2025-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-07] (ang.).
  3. Damaskinos Olkinuora0009-0000-7871-9048, Liturgy of the Byzantine Rite, „St Andrews Encyclopaedia of Theology”, 7 stycznia 2025 [dostęp 2025-09-12] (ang.).