Kaper-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kaper-2 (SG-312)
Ilustracja
„Kaper-2” w 2013 roku
Klasa

jednostka patrolowa

Projekt

SKS-40

Historia
Stocznia

Stocznia Wisła

Wodowanie

lipiec 1991

 Straż Graniczna
Nazwa

„Kaper-2”

Wejście do służby

3 kwietnia 1992

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 414 ton

Długość

42,6 m

Szerokość

7,7 m (8,37 m z odbojnicami)

Zanurzenie

2,95 m

Napęd
dwa silniki napędzające dwie śruby napędowe
Prędkość

maksymalna: 17,6 węzła
ekonomiczna: 14 węzłów

Zasięg

2800 Mm na jednym silniku
1200 Mm na dwóch silnikach

Załoga

14 osób

Kaper-2 (SG-312)polska jednostka patrolowa projektu SKS-40, zbudowana w latach 1991–1992 w Stoczni Wisła w Gdańsku, pierwotnie dla jednego z urzędów morskich, przekazana później Straży Granicznej (SG). Jednostka przeznaczona jest do patrolowania i ochrony morskiej granicy państwa, ochrony zewnętrznych granic Unii Europejskiej oraz usuwania zanieczyszczeń z powierzchni wody.

Zamówienie i budowa[edytuj | edytuj kod]

„Kaper-2” o numerze budowy SKS-40/2 zwodowany został w lipcu 1991 roku[1]. „Kaper-2” przyjęty został do Straży Granicznej 3 kwietnia 1992 roku, otrzymując numer burtowy SG-312[1]. Wcielono go do ówczesnego Bałtyckiego Dywizjonu Straży Granicznej w Kołobrzegu[1], obecnie znajduje się w siłach Pomorskiego Dywizjonu Straży Granicznej w Świnoujściu[2].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Opis ogólny[edytuj | edytuj kod]

Patrolowiec „Kaper-2” to jednostka projektu SKS-40 wybudowana w klasycznym układzie kadłuba o wyporności pełnej 414 ton[3]. Jednostka ma długość całkowitą wynoszącą 42,6 m, zaś długość między pionami wynosi 38,76 m. Szerokość konstrukcyjna kadłuba wynosi 7,7 m, natomiast szerokość całkowita kadłuba to 8,37 m (wraz z odbojnicami)[3]. Zanurzenie konstrukcyjne wynosi 2,8 m zaś pełne 2,95 m[3]. Napęd stanowią dwa silniki napędzające dwie śruby napędowe[4], które pozwalają osiągnąć prędkość maksymalną wynoszącą 17,6 węzła[3]. Zasięg wynosi odpowiednio 2800 mil morskich na jednym silniku i 1200 mil morskich na dwóch. Załogę stanowi 14 osób[3].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Kaper-2” wcielono do służby w Straży Granicznej 3 kwietnia 1992 roku, z numerem burtowym SG-312[1]. W 2011 roku „Kaper-2” uczestniczył razem z patrolowcami: niemieckim BP 26 „Eschwege”, fińskim CGV „Tursas”, szwedzkim KBV 003 „Amfitrite”, rosyjskim PSKR 017, duński mMHV 903 „Hjortø” oraz litewskmi „Kihu” 102 w międzynarodowych manewrach na wodach Zatoki Gdańskiej[5]. W 2019 roku jednostka uczestniczyła w manewrach „Gniazdo-19”, gdzie ćwiczono usuwanie skażeń ropopochodnych z powierzchni wody[6].

Modernizacja[edytuj | edytuj kod]

Przez większość służby patrolowiec nie przechodził głębokich modernizacji. Pewne zmiany dotyczyły instalacji nowego systemu łączności oraz nawigacji w celu zintegrowania statku (wraz z bliźniaczym „Kaper-1”) z systemem ZSRN – Zautomatyzowanego Systemu Radarowego Straży Granicznej[1]. SG starała się w latach 2007–2009 o pozyskanie dwóch fabrycznie nowych jednostek patrolowych o większych możliwościach niż używane jednostki SKS-40, jednak plan ten nie został zrealizowany. Poszukiwanie następcy patrolowców proj. SKS-40 wynikało z nałożenia większego zakresu obowiązków na MOSG, w tym zwalczania zanieczyszczeń na morzu, jak i patrolowania granic morskich Rzeczypospolitej Polskiej. Finalnie po fiasku planów zakupu nowych jednostek, zdecydowano się na głęboką modernizację patrolowców SKS-40 w taki sposób, aby były zdolne do nałożonych na Straż Graniczną zadań[7].

W wyniku prac modernizacyjnych prowadzonych w 2016 roku patrolowiec wyposażono w specjalistyczne wyposażenie, przeznaczone do usuwania zanieczyszczeń z powierzchni wody. Składa się na nie zapora przeciwrozlewowa, zestaw do zbierania zanieczyszczeń ropopochodnych oraz zbiorniki do ich przechowywania w ładowni. Na rufie jednostki zamontowano żuraw hydrauliczny, przeznaczony do obsługi łodzi motorowej oraz instalacji do usuwania zanieczyszczeń[8][9].

Dodatkowo przebudowano sterówkę i pomieszczenia załogi, zmodernizowano systemy nawigacji, przeciwpożarowe oraz urządzenia siłowni[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Gurgurewicz 2016 ↓, s. 22.
  2. Pełnomorski patrolowiec dla MOSG [online], MILMAG, 5 sierpnia 2019 [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  3. a b c d e Gurgurewicz 2016 ↓, s. 27.
  4. Remont dokowy jednostki pływającej SG -311 (KAPER 1) [online], www.facebook.com [dostęp 2021-04-25].
  5. Panbałtyckie partnerstwo, „Na Morskiej Granicy”, 2011.
  6. Kaper w ćwiczeniu „Gniazdo-19” [online], Także.pl, 28 września 2019 [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  7. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 22–24.
  8. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 23.
  9. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 24–26.
  10. SG-312 Kaper 2 zmodernizowany – Magnum-x [online], www.magnum-x.pl [dostęp 2021-04-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przemysław Gurgurewicz. Kaper-1 po modernizacji. „Morze Statki i Okręty”. marzec-kwiecień 2016, s. 22–27, 2016. Magnum X. ISSN 1426-529X. 
  • SG-312 zmodernizowany. „Morze Statki i Okręty”. styczeń-luty 2017, s. 14–15, 2017. Magnum X. ISSN 1426-529X.