Kaplica św. Agaty w Barcelonie
41°23′03,5″N 2°10′38,5″E/41,384306 2,177361| kaplica | |||||||||||||
 Wejście do kaplicy połączonej z Pałacem Królewskim | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wspólnota autonomiczna | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Barcelony  | |||||||||||||
Położenie na mapie Hiszpanii  | |||||||||||||
Położenie na mapie Katalonii  | |||||||||||||
Położenie na mapie prowincji Barcelony  | |||||||||||||
| 41°23′03,5″N 2°10′38,5″E/41,384306 2,177361
| |||||||||||||
Kaplica św. Agaty w Barcelonie – gotycka kaplica rzymskokatolicka wzniesiona w latach 1302-1316, położona przy Plaça del Rei (Plac Królewski), na terenie Barri Gòtic. Obecnie stanowi, razem z Pałacem Królewskim, część Muzeum Historii Barcelony. Ze względu na swoje położenie zwana również Kaplicą Królewską[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Została zbudowana dla małżeństwa króla Jakuba II i Blanki Andegaweńskiej i miała zastąpić wcześniejszą, skromną kaplicę położoną w obrębie kompleksu Pałacu Królewskiego. Prace, prowadzone pod kierunkiem Bertrana Riquera, a następnie Pere d'Olivery, trwały do 1316. Dalszych przebudów i upiększeń budynku dokonywano za panowania Marcina I. W tym czasie patronką kaplicy była Matka Boska. Dopiero w 1601, kiedy w obiekcie znalazł się relikwiarz św. Agaty, papież specjalną bullą wyraził zgodę na zmianę wezwania.
W 1835 w ramach akcji przejmowania majątków kościelnych państwo odebrało katolikom kaplicę, która do 1856 pełniła różne świeckie funkcje. W 1856 Elies Rogent podjął prace restauracyjne w budynku, który jednak nie wrócił już do funkcji sakralnych, lecz został zaadaptowany na muzeum. W 1990 nowe prace konserwatorskie przeprowadzili architekci Jordi Casadevall i Alfred Pastor. Kaplica św. Agaty pozostaje częścią kompleksu muzealnego[2].
Kaplica reprezentuje gotyk kataloński, jest połączona z wcześniejszym murem pałacowym. Posiada jedną prostokątną nawę i pojedynczą absydę z chrzcielnicą. Okna kaplicy posiadają maswerki i są wypełnione witrażami. Całość podtrzymują przypory. W zakrystii znajduje się mechaniczny zegar z 1576[3].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Benson, T. Fischer, C. Hyman: Barcelona, Pascal 2003, ISBN 83-7304-118-4