Kaplica św. Józefa w Dołżycy

Kaplica
św. Józefa
w Dołżycy
	kościół filialny
	; Widok ogólny (stan 2020)
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Dołżyca
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Józefa w Komańczy
Wezwanie	św. Józefa
Wspomnienie liturgiczne	19 marca
Historia
Data zakończenia budowy	druga połowa XX w.
	Położenie na mapie gminy Komańcza Dołżyca, kaplica drewniana
	Położenie na mapie Polski Dołżyca, kaplica drewniana
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Dołżyca, kaplica drewniana
	Położenie na mapie powiatu sanockiego Dołżyca, kaplica drewniana
	49°19′37,3″N 22°01′04,8″E/49,327028 22,018000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Józefa w Dołżycy – drewniana rzymskokatolicka kaplica pw. św. Józefa, urządzona w 1990, znajdująca się w miejscowości Dołżyca.

Po wybudowaniu nowego kościoła filialnego w 2005 kaplica przestała pełnić funkcje kultowe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Poprzednia świątynia, jaka istniała w Dołżycy, została rozebrana 1954. Była to wybudowana w 1840 filialna cerkiew greckokatolicka św. Michała Archanioła, z drewnianą dwukondygnacyjną dzwonnicą. Posiadała ikony namalowane przez Antoniego i Michała Bogdańskich. Znajdowała się obok cmentarza^[1]^[2]. Po 1947, po deportacji ludności ukraińskiej, wieś zasiedlono osadnikami z całej Polski. Włączono ich do rzymskokatolickiej parafii Komańczy. Dla zaspokojenia potrzeb religijnych nowych mieszkańców dopiero po przełomie 1989 powstała kaplica w Dołżycy. Urządzono ją w 1990, adaptując do tego celu istniejący drewniany budynek mieszkalny. Służyła wiernym do 2005^[2]^[3].

Budynek konstrukcji zrębowej, nieorientowany. Przykryty jednokalenicowym blaszanym dachem, zwieńczonym niewielkim cebulastym hełmem z krzyżem. Wewnątrz sala o powierzchni 40 m². Wyposażenie współczesne. Na predelli ołtarza wizerunek św. Huberta^[3].

Elewacja boczna
Otoczenie: cmentarz greckokatolicki
Nowy kościół filialny bł. Edmunda Bojanowskiego

↑ Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 351. ISBN 978-83-61577-68-3.
↑ ^a ^b Witold Grzesik, Tomasz Graczyk, Bartłomiej Wadas: Beskid Niski. Od Komańczy do Wysowej. Sklep Poróżnika, Warszawa 2012, s. 28. ISBN 978-83-7136-087-9.
↑ ^a ^b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 203. ISBN 83-85557-88-1.

[KZ-1] Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 351. ISBN 978-83-61577-68-3.

[BN-2] Witold Grzesik, Tomasz Graczyk, Bartłomiej Wadas: Beskid Niski. Od Komańczy do Wysowej. Sklep Poróżnika, Warszawa 2012, s. 28. ISBN 978-83-7136-087-9.

[KD-3] Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 203. ISBN 83-85557-88-1.

[1]

[2]

[3]