Kaplica Betlejemska w Pradze
50°05′03″N 14°25′03″E/50,084167 14,417500 nr rej. 11734/1-129 z dnia 3 maja 1958[1]
| |||||||||||||
| gotyk | |||||||||||||
 Kaplica Betlejemska | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Pragi  | |||||||||||||
Położenie na mapie Czech  | |||||||||||||
| 50°05′03″N 14°25′03″E/50,084167 14,417500
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Kaplica Betlejemska[2] (czes. Betlémská kaple v Praze) – budowla w Pradze szczególnie ważna w historii Czech. Miejsce wygłaszania słynnych kazań Jana Husa i Thomasa Müntzera.
Kaplica powstała w 1391 na polecenie Jana z Mühlheimu; kazania mogły być tu wygłaszane wyłącznie po czesku (a nie po łacinie i niemiecku). Zbudowano ją w stylu gotyckim. We wnętrzu dominowała ambona a nie ołtarz, co podkreślało funkcję świątyni. W kaplicy mogło się zmieścić 3.000 osób.
Od 1402 wygłaszał tu kazania Jan Hus, przyciągając tłumy słuchaczy. Po wyklęciu Husa, zgodnie z rozkazem papieża budynek kaplicy miał zostać zrównany z ziemią. Uzbrojeni w kilofy niemieccy mieszkanie nie zdołali go jednak wyburzyć z powodu oporu czeskich zwolenników Husa[3]. Po jego śmierci w 1415, przemawiali z ambony kolejni kaznodzieje husyccy. W 1521 w kaplicy wygłosił kazania słynny niemiecki działacz reformacji Thomas Müntzer.
W latach 1536–39 wnętrze kaplicy podzielono rzędami kolumn na 6 naw i nakryto sklepieniem siatkowo-żebrowym.
Po bitwie na Białej Górze (1620) kaplicę odkupili jezuici, którzy starali się zatrzeć jej pierwotną funkcję. W 1786 na polecenie władz austriackich zrujnowaną kaplicę zburzono, z wyjątkiem 3 murów zewnętrznych, a w XIX wieku wbudowano w te mury czynszową kamienicę.
W latach 1948–53 z inicjatywy Zdenka Nejedlego kamienicę wyburzono, a z ocalonych fragmentów kaplicy i na podstawie starych rysunków i planów budynek zrekonstruowano według projektu architekta J. Fragnera. W 1962 obiekt wpisano na listę narodowych zabytków kultury Republiki Czeskiej. Aktualnie właścicielem jest miejscowy uniwersytet techniczny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Národní památkový ústav: Ústřední seznam kulturních památek České republiky. Nemovité památky. [dostęp 2015-04-04]. (cz.).
- ↑ Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
- ↑ Reformatorzy chrześcijaństwa 1970 ↓, s. 193.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Wierusz-Kowalski: Reformatorzy chrześcijaństwa. Warszawa: Wydawnictwo ISKRY, 1970.