Karłogacek
Micronycteris | |||||
J.E. Gray, 1866[1] | |||||
Przedstawiciel rodzaju – karłogacek zwyczajny (M. microtis) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Nadrodzina | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj |
karłogacek | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Phyllophora megalotis J.E. Gray, 1842 | |||||
| |||||
Podrodzaje i gatunki | |||||
|
Karłogacek[11] (Micronycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny Micronycterinae w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące od Meksyku przez Amerykę Środkową do Ameryki Południowej[12][13][14].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 37–75 mm, długość ogona 7–20 mm, długość ucha 13–33 mm, długość tylnej stopy 7–18 mm, długość przedramienia 30,3–48,6 mm; masa ciała 4,3–18,4 g[13][15].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1866 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym przeglądowi taksonomicznemu rodziny liścionosowatych, opublikowanym na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) karłogacka wielkouchego (M. megalotis). Wcześniejsza nazwa Schizostoma, którą ukuł w 1856 roku francuski paleontolog Paul Gervais, okazała się młodszym homonimem rodzaju mięczaków opisanego w 1834 roku.
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Schizostoma (Schizastoma): gr. σχιζώ skhizō ‘podzielić’; στομα stoma, στοματος stomatos ‘usta’[16]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Schizostoma minutum Gervais, 1842.
- Micronycteris (Mycronycteris, Chronycteris, Mycronicteris, ÑMicronycteris): gr. μικρος mikros ‘mały’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[17].
- Vampirella: rodzaj Vampyrus[e] Leach, 1821 (widmowiec); łac. przyrostek zdrabniający -ella[18]. Gatunek typowy: nie podany.
- Xenoctenes: gr. ξενος xenos ‘obcy, dziwny’[19] ; κτεις kteis, κτενος ktenos ‘grzebień’[20]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Shizostoma hirsutum W. Peters, 1869.
- Leuconycteris: w mitologii greckiej Leukonoe (gr. Λευκονοη Leukonoē) była córką Minyasa, która została zamieniona w nietoperza (por. gr. λευκος leukos ‘biały’); gr. νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Micronycteris brosseti Simmons & Voss, 1998.
- Schizonycteris: gr. σχιζώ skhizō ‘podzielić‘; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Schizostoma minutum P. Gervais, 1856.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki zgrupowane w czterech podrodzajach[21][15][12][11]:
- Schizonycteris Porter, Hoofer, Cline, F.G. Hoffmann & R.J. Baker, 2007
- Micronycteris minuta (P. Gervais, 1856) – karłogacek białobrzuchy
- Micronycteris simmonsae Siles & R.J. Baker, 2020
- Micronytteris sanborni Simmons, 1996 – karłogacek brazylijski
- Micronycteris schmidtorum Sanborn, 1935 – karłogacek leśny
- Micronycteris yatesi Siles & Brooks, 2013 – karłogacek boliwijski
- Micronycteris tresamici Siles & R.J. Baker, 2020
- Xenoctenes G.S. Miller, 1907
- Micronycteris hirsuta (W. Peters, 1869) – karłogacek kosmaty
- Leuconycteris Porter, Hoofer, Cline, F.G. Hoffmann & R.J. Baker, 2007
- Micronycteris brosseti Simmons & Voss, 1998 – karłogacek amazoński
- Micronycteris J.E. Gray, 1866
- Micronycteris giovanniae R.J. Baker & Fonseca, 2007 – karłogacek ekwadorski
- Micronycteris matses Simmons, Voss & Fleck, 2002 – karłogacek samotny
- Micronycteris megalotis (J.E. Gray, 1842) – karłogacek wielkouchy
- Micronycteris microtis G.S. Miller, 1898 – karłogacek zwyczajny
- Micronycteris buriri P.A. Larsen, Siles, Pedersen & Kwiecinski, 2011 – karłogacek wyspowy
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J.E. Gray. Revision of the Genera of Phyllostomidæ, or Leaf-nosed Bats. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1866, s. 113, 1866. (ang.).
- ↑ P. Gervais: Documents zoologiques pour servir a la monographie des Chéiroptères Sud-américains. W: F. de Castelnau: Expédition dans les parties centrales de l’Amérique du Sud: de Rio de Janeiro à Lima, et de Lima au Para. Cz. 1: Mammifères. Paris: Chez P. Bertrand, 1855, s. 49. (fr.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of the bones of Mammalia in the collection of the British museum. London: Printed by Order of the Trustees, 1862, s. 38. (ang.).
- ↑ J.T. Reinhardt. Gjorde derefter en Meddelelse om den til Vampyrerne (Vampyri) horende Flagermus-Slægt Schizostoma og oplyste, at det var bleven overset, at Orene ere forskjelllgt byggede hos de forskjellige Arter, som i den nyeste Tid ere blevne indordnede i denne Slægt. „Videnskabelige meddelelser fra den Naturhistoriske forening i Kjöbenhavn”. 1872, s. iii, 187. (duń.).
- ↑ E. Festa. Viaggio del Dr. Enrico Festa nel Darien, nell’Ecuadore regioni vicine. „ollettino dei Musei di Zoologia ed Anatomia comparata della R. Università di Torino”. 21, s. 1, 1906. (wł.).
- ↑ G.S. Miller. The families and genera of bats. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 57, s. 124, 1907. (ang.).
- ↑ V.A. Taddei. The reproduction of some Phyllostomidae (Chiroptera) from the northwestern region of the state of São Paulo. „Boletim de Zoologia, Universidade de São Paulo”. 1, s. 325, 1976. (ang.).
- ↑ C.E.A. Coimbra, Jr., M.M. Borges, D.Q. Guerra & D.A. Mello. Contribuição à zoogeografia e ecologia de morcegos em regiões de cerrado do Brasil central. „Boletim Técnico do Instituto Brasileiro de Desenvolvimento Florestal”. 7, s. 34, 1982. (hiszp.).
- ↑ C.A. Cuartas-Calle & J. Muñoz-Arango. Nemátodos en la cavidad abdominal y el tracto digestivo de algunos murciélagos colombianos. „Caldasia”. 28 (1), s. 16, 1999. (hiszp.).
- ↑ a b c d C.A.. Porter, S.R. Hoofer, Ch.A. Cline, F.G. Hoffmann & R.J. Baker. Molecular phylogenetics of the phyllostomid bat genus Micronycteris with descriptions of two new subgenera. „Journal of Mammalogy”. 88 (5), s. 1212, 2007. DOI: 10.1644/06-MAMM-A-292R.1. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 104. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 162. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 490–495. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Micronycteris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-09]. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 494–495. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 624.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 422.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 704.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 284.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 71.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).