Kara większa

Kara większa

Autor	Marek S. Huberath
Typ utworu	opowiadanie fantastyczne
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Polska
Język	polski
Data wydania	1991

Kara większa – opowiadanie fantastyczne Marka S. Huberatha z 1991 roku zaliczane do fantastyki religijnej, nagrodzone Nagrodą im. Janusza A. Zajdla.

Historia wydań

Tekst ukazał się po raz pierwszy w „Nowej Fantastyce” nr 7/1991. Był także publikowany w autorskich zbiorach opowiadań Ostatni, którzy wyszli z raju i Balsam długiego pożegnania, antologiach: Co większe muchy i Rakietowe szlaki (tom 3), oraz fanzinie „Czerwony Karzeł” #12.

Opowiadanie zostało przetłumaczone na język angielski przez Wieśka Powagę pod tytułem The Greater Punishment i opublikowane w tomie The Dedalus Book of Polish Fantasy (1996).

Treść

Główny bohater, Ruder Milenkowicz, odpokutowując swe winy przebywa w zaświatach, które przypominają hitlerowski obóz koncentracyjny lub sowiecki gułag. Okaleczony po licznych torturach, zostaje przeniesiony do lżejszej sekcji, gdzie powoli układa sobie byt. Okazuje się jednak, że to tylko faza przejściowa.

Odbiór

W 1992 na Polconie w Białymstoku, Marek S. Huberath otrzymał za Karę większą Nagrodę im. Janusza A. Zajdla w kategorii najlepsze opowiadanie.

Opowiadanie, mimo niedawnej publikacji, zaliczane jest do klasyki polskiej fantastyki.

Konrad Walewski pisze, że jest to, wraz z „Wrócieeeś Sneogg, wiedziaam...”, najbardziej charakterystyczny tekst Huberatha, ponieważ „porusza kwestię moralnych i etycznych konsekwencji poddania ludzkości skrajnie wrogim warunkom, niepewności ontologicznej oraz nieprzejrzystym, trudno rozpoznawalnym regułom rządzącym światem”.

Joanna Kułakowska pisze, że opowiadanie „poraża wizją”, a także „przykuwa uwagę hiperrealistyczną dosadnością odmalowanego przez autora obrazu”.

Recenzentka katolickiego portalu Christianitas, odnosząc się do jednego z wątków opowiadania, porównuje tekst z opowiadaniem Philipa K. Dicka Przedludzie (opisującego społeczeństwo, gdzie granica dopuszczalności aborcji została przesunięta do 12 roku życia). Ocenia, że Huberath podjął wątek „we wstrząsający sposób”, ale oryginalnie: „z perspektywy świata «po tamtej stronie», z jednej strony jako krzyczącą niesprawiedliwość wyrządzoną zupełnie bezbronnym, z drugiej słychać u niego echo teologicznej dysputy na temat pośmiertnego losu dzieci nieochrzczonych”.