Karabin maszynowy M73
M73A1 (M239) | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja |
1959 – ? |
Dane techniczne | |
Kaliber |
7,62 mm |
Nabój | |
Taśma nabojowa |
M13, rozsypna |
Wymiary | |
Długość |
889 mm |
Wysokość |
135 mm |
Szerokość |
112 mm |
Długość lufy |
559 mm |
Masa | |
karabinu właściwego |
14,1 kg (M73), 13,5 kg (M73A1) |
lufy |
2,38 kg |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
853 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna |
500-625 strz./min |
Zasięg maks. |
3700 m |
Zasięg skuteczny |
900 |
M73 – amerykański, czołgowy karabin maszynowy
Do końca lat 50 XX wieku podstawowym czołgowym karabinem maszynowym US Army był M37, czyli odpowiednio przystosowany Browning M1919. W 1959 roku w efekcie długiego programu badawczego (zawieszonego w latach 1953–1956) wprowadzono do uzbrojenia nowy czołgowy karabin maszynowy oznaczony jako Machine Gun, 7.62-mm, M73.
Nowy karabin maszynowy strzelał standardowym nabojem 7,62 mm NATO, był zasilany przy pomocy standardowej taśmy M13. M73 strzelał z zamka otwartego, miał szybkowymienną lufę i wydawał się pod każdym względem lepszy od M37. Jednak już po krótkim okresie eksploatacji karabinów zamontowanych w czołgach M48 pojawiły się raporty o częstych zacięciach.
Początkowo były one ignorowane, ale po wojnie Jom Kipur w czasie której M73 czołgów M60 okazały się praktycznie bezużyteczne rozpoczęto program modernizacji M73. W efekcie zmodernizowano wyrzutnik, jak się okazało główne źródło zacięć. Zmodernizowany karabin maszynowy standaryzowano jako M73A1.
Pomimo modernizacji niezawodność tej broni była nadal niska. W efekcie po próbie opracowania czołgowego karabinu maszynowego na bazie ukm-u M60 (w czołgowe karabiny maszynowe M60E2 uzbrojono część pojazdów US Marine Corps) ostatecznie w 1977 zdecydowano o przyjęciu na uzbrojenie karabinu maszynowego M240, czyli wersji belgijskiego FN MAG. Zastąpił on M73, jak również równie nieudany czołgowy karabin maszynowy M85.
Karabin maszynowy M73 był instalowany w czołgach M48A3, M60 i M551, oraz maszynach inżynieryjno-drogowych M728.
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- M73 – pierwsza wersja seryjna
- M73A1 – wersja zmodernizowana. Przed standaryzacją byłą oznaczona jako M73E1, a po 1977 roku oznaczenie zmieniono na M219.
- M73C – ciężki karabin maszynowy. M73 wyposażony w chwyt pistoletowy, osadzony na trójnogu XM132 (trójnóg M2 ckm-u Browning M1919 z adapterem umożliwiającym montaż M73).
Opis
[edytuj | edytuj kod]M73 był bronią samoczynną. Zasada działania oparta na krótkim odrzucie lufy. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma rozsypna M13). Możliwe zasilanie prawo- lub lewostronne (w większości przypadków lewostronne). Broń strzela wyłącznie ogniem ciągłym z zamka otwartego. M73 posiadał lufę szybkowymienną zakończoną odrzutnikiem.