Karabin maszynowy Typ 92

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Typ 92
Ilustracja
92-Shiki (karabin właściwy)
Państwo

 Japonia

Rodzaj

ciężki karabin maszynowy

Historia
Produkcja

19321941

Dane techniczne
Kaliber

7,7 mm

Nabój

7,7 × 58 mm SR

Taśma nabojowa

sztywna, 30 nab.

Wymiary
Długość

1156 mm

Długość lufy

721 mm

Masa
broni

55,3 kg (na podstawie)

karabinu właściwego

29 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

800 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

450 strz./min

Szybkostrzelność praktyczna

200 strz./min

Zasięg maks.

4500 m

Zasięg skuteczny

2200 m

Karabin maszynowy Typ 92 (92-Shiki) (九二式重機関銃, kyūni-shiki jū-kikanjū) – japoński ciężki karabin maszynowy.

W drugiej połowie lat dwudziestych Cesarska Armia Japońska niezadowolona z parametrów balistycznych naboju 6,5 × 50 mm SR postanowiła wprowadzić do uzbrojenia nową amunicję karabinową. Opracowując nowy nabój, wzorowano się na brytyjskim naboju .303 (7,7 × 56 mm R), ale zastosowano łuskę z kryzą częściowo wystającą (SR)[1].

Jako pierwszy do zasilania nową amunicją 7,7 × 58 mm SR przystosowano ciężki karabin maszynowy Typ 3. Wyposażono go w nową lufę kalibru 7,7 mm, zakończoną stożkowym tłumikiem płomienia. Przeprojektowano także mechanizmy wewnętrzne przystosowując je do współpracy z nowym nabojem[1].

Karabin maszynowy Typ 92 był produkowany od 1932 roku. W 1939 przeprojektowano nabój 7,7 mm (zastosowano łuskę bez kryzy) co wiązało się z koniecznością ponownego przekonstruowania mechanizmów karabinu maszynowego. Przy okazji zmieniono także konstrukcję tylca zastępując chwyt pistoletowy dwoma uchwytami. Zmodernizowaną wersję oznaczono jako Typ 99 (takie samo oznaczenie miał wprowadzony do uzbrojenia w typ samym roku karabin i ręczny karabin maszynowy). Produkcję ciężkiego karabinu maszynowego Typ 99 zakończono w 1941 roku po rozpoczęciu produkcji cekaemu Typ 1[1].

Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Ciężki karabin maszynowy Typ 92 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie ryglem wahliwym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma sztywna, trzydziestonabojowa). Lufa niewymienna, chłodzona powietrzem, z żebrami przyspieszającymi chłodzenie, zakończona tłumikiem płomienia. Podstawa trójnożna (umożliwiała prowadzenie ognia przeciwlotniczego). Nogi podstawy wyposażone w obejmy (wkładano w nie drążki ułatwiające przenoszenie karabinu)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Type 3 Type 92 Heavy Machine Guns. Modern Firearms. [dostęp 2020-06-23]. (ang.).