Karl Geiger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Karl Geiger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1993
Oberstdorf

Klub

SC 1906 Oberstdorf

Debiut w PŚ

24 listopada 2012 w Lillehammer (21. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

24 listopada 2012 w Lillehammer (21. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

21 lutego 2016 w Lahti (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

15 grudnia 2018 w Engelbergu

Rekord życiowy

243,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2017)[1][2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 duża druż.
brąz Pekin 2022 duża
brąz Pekin 2022 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld 2019 duża druż.
złoto Seefeld 2019 druż. miesz.
złoto Oberstdorf 2021 druż. miesz.
złoto Oberstdorf 2021 duża druż.
złoto Planica 2023 druż. miesz.
srebro Seefeld 2019 duża
srebro Oberstdorf 2021 normalna
brąz Oberstdorf 2021 duża
brąz Planica 2023 normalna
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Planica 2020 indywidualnie
srebro Planica 2020 drużynowo
srebro Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Liberec 2013 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2019/2020
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2021/2022
Puchar Świata w lotach
FIS Crystal Globe.svg Mała kryształowa kula
2020/2021
Turniej Czterech Skoczni
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2020/2021
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2019/2020
Raw Air
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2022
Letnie Grand Prix
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2018
Puchar Kontynentalny
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2015/2016
Inne
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2022
Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Geiger (ur. 11 lutego 1993 w Oberstdorfie[3]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC 1906 Oberstdorf. Indywidualny brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 na skoczni dużej, drużynowy srebrny medalista z 2018 i brązowy z 2022. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata na skoczni dużej z 2019 oraz na normalnej z 2021, brązowy medalista na skoczni dużej z 2021 i normalnej z 2023, dwukrotny złoty medalista w drużynie męskiej z 2019 i 2021 oraz trzykrotny w drużynie mieszanej z 2019, 2021 i 2023. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich (2020) oraz drużynowy srebrny medalista MŚ w lotach z 2020 i 2022. Brązowy medalista drużynowy Mistrzostw Świata Juniorów 2013. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonach 2019/2020 i 2021/2022, zwycięzca Pucharu Świata w lotach 2020/2021. Drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2018, trzeci w Pucharze Kontynentalnym 2015/2016. Medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Do 2012[edytuj | edytuj kod]

W 2005 zajął trzecie miejsce w roczniku 1993 na nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen. Na podium obok Geigera stanęli Tomasz Byrt i Rok Justin[4].

W zawodach FIS Cup zadebiutował 23 stycznia 2010 w Lauschy, dzień później zdobył pierwsze punkty[5]. Aż do sezonu 2011/2012 rzadko występował na arenie międzynarodowej. Po dobrych występach w zawodach FIS Cup i Alpen Cup został powołany na zawody Pucharu Kontynentalnego w Kuopio. Drugiego dnia tych zawodów, 11 marca 2012, zajął 14. miejsce[6].

Sezon 2012/2013[edytuj | edytuj kod]

W letniej części sezonu osiągnął dobre wyniki w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie stając na podium. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 5. pozycji[7]. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix, zajmując 14. miejsce w Klingenthal[8].

Został powołany przez trenera Wernera Schustera na inaugurujące Puchar Świata zawody w Lillehammer[9]. W pierwszym konkursie sezonu zajął 21. miejsce[10]. 9 grudnia 2012 na próbie przedolimpijskiej w Krasnej Polanie ukończył zawody na 6. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu. Indywidualnie był siódmy[8], a w zawodach drużynowych zdobył brązowy medal[11]. Poza szóstym miejscem z zawodów w Rosji, najwyższym miejscem, jakie zajął Geiger w Pucharze Świata w sezonie 2012/2013 było 20. z lutego 2013 z mamuciej skoczni w Oberstdorfie[8].

Lata 2013–2015[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2013/2014 w zawodach Pucharu Świata Geiger kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został na 12. miejscu, w Sapporo. Pięciokrotnie stawał na podium w Pucharze Kontynentalnym[12]. W sezonie 2014/2015 występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w zimowej edycji raz stając na podium. Punkty PŚ zdobył tylko raz, w Sapporo[13].

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Przez większość sezonu 2015/2016 Geiger startował w Pucharze Kontynentalnym, w grudniu i styczniu pięciokrotnie stając na podium. W lutym 2016 zaczął być regularnie powoływany na zawody Pucharu Świata, początkowo zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. 21 lutego po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów z cyklu Pucharu Świata dzięki zajęciu 2. miejsca w konkursie w Lahti, który rozgrywany był na nietypowej w tym cyklu skoczni normalnej. Po tym występie powrócił do wyników na poziomie drugiej i trzeciej dziesiątki. W dniach 12-13 marca wystąpił w ostatnich zawodach Pucharu Kontynentalnego 2015/2016, dwukrotnie zajmując miejsce na podium[14]. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 sklasyfikowany został na 30. miejscu ze 174 punktami[15], zaś w klasyfikacji PK znalazł się na trzeciej pozycji[16].

Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał dobre rezultaty w Letnim Grand Prix 2016. 10 września w Czajkowskim zajął 3. miejsce, kilka innych konkursów również kończył w pierwszej dziesiątce. Puchar Świata w skokach narciarskich 2016/2017 Geiger rozpoczął od 6. miejsca w Ruce, które okazało się być dla niego najlepszym w sezonie. Wystąpił w nim we wszystkich konkursach Pucharu Świata, regularnie zdobywając punkty. Łącznie pięciokrotnie zajmował pozycje w najlepszej dziesiątce w konkursach indywidualnych[17]. Cały sezon ukończył na 18. miejscu z 369 punktami[15].

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

Zajął 3. miejsce w otwierającym Letnie Grand Prix 2017 konkursie w Wiśle[18].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata sześciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany został na 6. miejscu w grudniu 2017 w Niżnym Tagile. W pozostałych występach najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 14. miejscu z 427 punktami[15]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 10. miejsce na skoczni normalnej i 7 na skoczni dużej, zaś w konkursie drużynowym, startując wraz z Stephanem Leyhe, Richardem Freitagiem i Andreasem Wellingerem, zdobył srebrny medal[18].

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2018 czterokrotnie stawał na podium: zajął 2. miejsce w konkursie w Hinterzarten, dwukrotnie zwyciężył w Râșnovie, a w Hinzenbach zajął 3. lokatę. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajmował również w dwóch pozostałych występach[19]. Cały cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[20].

W otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata konkursach zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 15 grudnia 2018 w Engelbergu odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach cyklu[19]. W styczniu 2019 osiągał nieco słabsze wyniki, najwyżej sklasyfikowany został w Bischofshofen, na 10. miejscu. 16 lutego w Willingen po raz drugi zwyciężył w konkursie Pucharu Świata. Dzień później był 6.[19], a całe Willingen Five 2019 ukończył na 3. pozycji[21].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych na skoczni dużej, a także dwa złote medale w konkursach drużynowych: w zespole męskim z Richardem Freitagiem, Stephanem Leyhe i Markusem Eisenbichlerem, a także w zespole mieszanym z Kathariną Althaus, Juliane Seyfarth i Eisenbichlerem. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 18. miejsce. W marcowych zawodach Pucharu Świata jeszcze trzykrotnie zajmował lokaty w najlepszej dziesiątce[19]. Cały cykl zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej z 765 punktami[15].

Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]

Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2019 rozgrywanym w lipcu w Hinterzarten. Miejsca w pierwszej dziesiątce zajął jeszcze w trzech innych konkursach cyklu[22].

Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 stawał na podium zawodów indywidualnych w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile, gdzie był drugi, a także w pierwszych zawodach w Engelbergu, gdzie zajął 3. miejsce. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zajął 2. pozycję w zawodach w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen i Bischofshofen, a w zawodach w Innsbrucku znalazł się na 8. lokacie[22]. Cały cykl zakończył na 3. miejscu[15]. 11 i 12 stycznia 2020 dwukrotnie zwyciężył w rozgrywanych na skoczni normalnej zawodach w Predazzo[22]. Po pierwszym z tych zwycięstw objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[23].

W kolejnych tygodniach Geiger zajmował w Pucharze Świata głównie miejsca w pierwszej dziesiątce, ale poza najlepszą trójką[22]. Po zajęciu 11. pozycji w Sapporo 1 lutego 2020 stracił pozycję lidera cyklu na rzecz Stefana Krafta[24]. Na przełomie lutego i marca powrócił na podium, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce na skoczni normalnej w Râșnovie oraz 2. i 1. miejsce w Lahti. W kończących sezon zawodach w Lillehammer w ramach Raw Air 2020 dwukrotnie zajął najgorszą w sezonie, 19. pozycję[22]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1519 punktami, o 140 punktów za Kraftem[15].

Sezon 2020/2021[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata 2020/2021 rozpoczął od 2. miejsca w Wiśle 22 listopada 2020. W kolejnym tygodniu w Ruce zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, jak również srebro w zawodach drużynowych, w których wystąpił wraz z Constantinem Schmidem, Piusem Paschke i Markusem Eisenbichlerem. 69. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa w Oberstdorfie. Następnie zajął 5. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, 16. w Innsbrucku oraz 3. w Bischofshofen[25]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 2. pozycji, przegrywając jedynie z Kamilem Stochem[15].

W dalszej części sezonu, w zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu i lutym najczęściej zajmował lokaty w trzeciej dziesiątce. Dwukrotnie w tym okresie stawał na podium indywidualnie: 24 stycznia 2021 w Lahti i 19 lutego w Râșnovie zajmował 3. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie zdobył srebrny medal na skoczni normalnej oraz brązowy na skoczni dużej, zaś w konkursach drużynowych, zarówno w zespole mieszanym (wraz z Kathariną Althaus, Eisenbichlerem i Anną Rupprecht) oraz w męskim (wraz z Paschke, Severinem Freundem i Eisenbichlerem) wywalczył złoty medal. W kończących sezon zawodach Pucharu Świata w Planicy zajął 3. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym, a w drugim i trzecim zwyciężył[25]. Wygrał dzięki temu klasyfikację turnieju Planica 7 oraz Pucharu Świata w lotach narciarskich 2020/2021[26]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej z 826 punktami[15].

Sezon 2021/2022[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2021 wystąpił w czterech konkursach. Najwyżej sklasyfikowany był 25 września w Hinzenbach, na 3. miejscu[27].

Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął od zwycięstwa w Niżnym Tagile. Dzień później na tej samej skoczni zajął 2. miejsce. W listopadzie 2021 stanął jeszcze na podium w drugim konkursie w Ruce, gdzie był 2., a w grudniu zajął 1. i 2. pozycję w zawodach w Engelbergu. Utrzymywał w tym okresie prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[27]. W trakcie 70. Turnieju Czterech Skoczni, po zawodach w Garmisch-Partenkirchen, stracił je na rzecz Ryōyū Kobayashiego[28]. W zawodach turnieju zajął kolejno 5., 7. 4. i 3. miejsce[27] i ukończył go na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej[15].

W kolejnych tygodniach był 2. w zawodach Pucharu Świata w Zakopanem i dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt[27]. Po pierwszym zwycięstwie, 22 stycznia 2022, odzyskał prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu[29]. Tydzień później, po pierwszym konkursie w Willingen, w którym zajął 19. miejsce, utracił je na rzecz Kobayashiego[30], ale po drugim konkursie, który ukończył na 2. pozycji, ponownie został liderem PŚ[31]. Wystartował następnie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Zdobył na nich dwa brązowe medale: indywidualnie na skoczni dużej oraz w drużynie męskiej, w której wystąpił wraz z Constantinem Schmidem, Stephanem Leyhe i Markusem Eisenbichlerem. Indywidualnie na skoczni normalnej był 15., a w drużynie mieszanej zajął 9. lokatę[27].

W lutowych zawodach Pucharu Świata w Lahti dwukrotnie zajął 5. pozycję[27] i ponownie utracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu na rzecz Kobayashiego[32]. W ramach Raw Air 2022 zajął 3. miejsce w Lillehammer oraz 7. i 5. w Oslo[27]. W klasyfikacji generalnej turniej ukończył na 2. pozycj[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie indywidualnie zajął 8. miejsce, a w drużynie, wraz z Severinem Freundem, Andreasem Wellingerem i Eisenbichlerem, zdobył srebrny medal. W kończących sezon Pucharu Świata zawodach na skoczniach mamucich najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji[27]. Ostatecznie ukończył cykl na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1515 punktami, o 106 za Kobayashim[15].

Mistrzostwa Niemiec[edytuj | edytuj kod]

Zajmował miejsca na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2019[33] i 2021[34], srebrny w 2013[35] i 2017[36] oraz brązowy w 2014[37] i 2020[38]. W zawodach drużynowych, reprezentując Bawarię, zdobywał złoty medal w 2012[39], 2013[40], 2014[41], 2016[42], 2018[43], 2019[44], 2020[38] i 2021[45] oraz srebrny w 2015[46].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – 10. miejsce (K-98), 7. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou – 15. miejsce (K-95), brązowy medal (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – srebrny medal[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], brązowy medal[c]

Starty K. Geigera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
10. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 103,5 m 105,0 m 236,7 pkt 22,6 pkt Andreas Wellinger
7. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 132,0 m 137,5 m 267,6 pkt 18,1 pkt Kamil Stoch
2.Silver medal.svg 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 136,0 m 134,0 m 1075,7 pkt (271,1 pkt) 22,8 pkt Norwegia
15. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 99,0 m 252,8 pkt 22,2 pkt Ryōyū Kobayashi
9. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. mix.[b] 101,5 m – 350,9 pkt (127,8 pkt) 650,6 pkt Słowenia
3.Bronze medal.svg 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 138,0 m 138,0 m 281,3 pkt 14,8 pkt Marius Lindvik
3.Bronze medal.svg 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 121,0 m 128,0 m 922,9 pkt (224,7 pkt) 19,8 pkt Austria

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – srebrny medal (K-120), 18. miejsce (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf – srebrny medal (K-95), brązowy medal (K-120)
2023 Słowenia Planica – brązowy medal (K-95), 8. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2019 Austria Seefeld/Innsbruck – złoty medal (K-120)[d], złoty medal (drużyna mieszana/K-99)[e]
2021 Niemcy Oberstdorf – złoty medal (K-120)[f], złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[g]
2023 Słowenia Planica – złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[h], 5. miejsce (K-125)[i]

Starty K. Geigera na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.FIS Medal Silver.svg 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 131,0 m 130,5 m 267,3 pkt 12,1 pkt Markus Eisenbichler
1.FIS Medal Gold.svg 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 129,0 m 130,0 m 987,5 pkt (259,8 pkt) –
18. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 100,0 m 92,5 m 199,0 pkt 19,3 pkt Dawid Kubacki
1.FIS Medal Gold.svg 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[e] 103,5 m 107,0 m 1012,2 pkt (264,0 pkt) –
2.FIS Medal Silver.svg 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 103,5 m 102,0 m 265,2 pkt 3,6 pkt Piotr Żyła
1.FIS Medal Gold.svg 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[g] 99,5 m 99,5 m 1000,8 pkt (258,5 pkt) –
3.FIS Medal Bronze.svg 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 132,0 m 132,0 m 267,4 pkt 9,1 pkt Stefan Kraft
1.FIS Medal Gold.svg 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[f] 133,5 m 136,0 m 1046,6 pkt (277,3 pkt) –
3.FIS Medal Bronze.svg 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 100,0 m 101,5 m 257,7 pkt 4,1 pkt Piotr Żyła
1.FIS Medal Gold.svg 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. mix.[h] 92,5 m 98,0 m 1017,2 pkt (250,2 pkt) –
8. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 137,5 m 133,5 m 268,9 pkt 18,6 pkt Timi Zajc
5. 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[i] 136,0 m 135,5 m 1127,7 pkt (279,7 pkt) 301,3 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2020 Słowenia Planica – złoty medal
2022 Norwegia Vikersund – 8. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2020 Słowenia Planica – srebrny medal[j]
2022 Norwegia Vikersund – srebrny medal[k]

Starty K. Geigera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
1.FIS Medal Gold.svg 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 241,0 m 223,5 m 240,5 m 231,5 m 877,2 pkt –
2.FIS Medal Silver.svg 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[j] 238,0 m 224,5 m 1708,5 pkt (456,7 pkt) 19,2 pkt Norwegia
8. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 209,0 m 199,0 m 234,5 m 220,5 m 769,2 pkt 85,0 pkt Marius Lindvik
2.FIS Medal Silver.svg 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[k] 222,0 m 238,0 m 1583,5 pkt (433,5 pkt) 128,0 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2013 Czechy Liberec – 7. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Czechy Liberec – brązowy medal[l]

Starty K. Geigera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 94,5 m 246,5 pkt 37,0 pkt Jaka Hvala
3.Bronze medal with cup.svg 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[l] 96,5 m 101,0 m 1038,5 pkt (262,5 pkt) 48,0 pkt Słowenia

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012/2013 41.
2013/2014 42.
2014/2015 75.
2015/2016 30.
2016/2017 18.
2017/2018 14.
2018/2019 10.
2019/2020 2.
2020/2021 6.
2021/2022 2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 15 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 141,0 m 302,0 pkt [47]
2. 16 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 142,0 m 150,5 m 311,1 pkt * WF 2019
3. 11 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 104,5 m 103,5 m 294,6 pkt –
4. 12 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 107,0 m 103,5 m 285,2 pkt –
5. 21 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 100,0 m 100,0 m 270,3 pkt –
6. 1 marca 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 122,5 m 130,0 m 266,4 pkt –
7. 29 grudnia 2020 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 127,0 m 136,5 m 291,1 pkt * TCS 2020/2021
8. 26 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 232,0 m – 237,3 pkt –
9. 28 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 231,0 m 232,5 m 459,3 pkt –
10. 20 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 134,5 m 133,0 m 252,4 pkt –
11. 18 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,0 m 140,0 m 287,4 pkt –
12. 22 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,0 m 141,0 m 288,3 pkt –
13. 23 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 131,0 m 143,0 m 282,7 pkt –

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2012/2013 – – – –
2013/2014 – – – –
2014/2015 – – – –
2015/2016 – 1 – 1
2016/2017 – – – –
2017/2018 – – – –
2018/2019 2 – – 2
2019/2020 4 6 1 11
2020/2021 3 1 4 8
2021/2022 4 5 2 11
2022/2023 – – 4 4
Suma 13 13 11 37

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 96,0 m 99,5 m 232,2 pkt 2. 9,2 pkt Michael Hayböck
2. 15 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 141,0 m 302,0 pkt 1. –
3. 16 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 142,0 m 150,5 m 311,1 pkt 1. –
4. 7 grudnia 2019 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 130,0 m 130,0 m 250,1 pkt 2. 1,5 pkt Yukiya Satō
5. 21 grudnia 2019 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 133,5 m 135,0 m 277,6 pkt 3. 11,1 pkt Kamil Stoch
6. 29 grudnia 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,0 m 134,0 m 295,9 pkt 2. 9,2 pkt Ryōyū Kobayashi
7. 1 stycznia 2020 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 132,0 m 141,5 m 285,0 pkt 2. 4,8 pkt Marius Lindvik
8. 6 stycznia 2020 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 140,0 m 136,0 m 291,0 pkt 2. 9,9 pkt Dawid Kubacki
9. 11 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 104,5 m 103,5 m 294,6 pkt 1. –
10. 12 stycznia 2020 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-104 107,0 m 103,5 m 285,2 pkt 1. –
11. 21 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 100,0 m 100,0 m 270,3 pkt 1. –
12. 22 lutego 2020 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,5 m 96,0 m 266,7 pkt 2. 3,6 pkt Stefan Kraft
13. 28 lutego 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,5 m 130,5 m 279,1 pkt 2. 5,0 pkt Stefan Kraft
14. 1 marca 2020 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 122,5 m 130,0 m 266,4 pkt 1. –
15. 22 listopada 2020 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 133,5 m 128,0 m 258,6 pkt 2. 9,0 pkt Markus Eisenbichler
16. 29 grudnia 2020 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 127,0 m 136,5 m 291,1 pkt 1. –
17. 6 stycznia 2021 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 138,0 m 133,5 m 277,3 pkt 3. 23,4 pkt Kamil Stoch
18. 24 stycznia 2021 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 130,5 m 126,0 m 264,0 pkt 3. 1,9 pkt Robert Johansson
19. 19 lutego 2021 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,5 m 96,5 m 255,7 pkt 3. 2,2 pkt Ryōyū Kobayashi
20. 25 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 224,5 m 238,0 m 431,3 pkt 3. 21,2 pkt Ryōyū Kobayashi
21. 26 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 232,0 m – 237,3 pkt 1. –
22. 28 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 231,0 m 232,5 m 459,3 pkt 1. –
23. 20 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 134,5 m 133,0 m 252,4 pkt 1. –
24. 21 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 126,0 m 122,5 m 226,5 pkt 2. 8,8 pkt Halvor Egner Granerud
25. 28 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,0 m 142,5 m 310,3 pkt 2. 1,6 pkt Anže Lanišek[48]
26. 18 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,0 m 140,0 m 287,4 pkt 1. –
27. 19 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 131,5 m 293,8 pkt 2. 12,2 pkt Ryōyū Kobayashi
28. 6 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 140,5 m 132,0 m 281,9 pkt 3. 4,9 pkt Daniel Huber
29. 16 stycznia 2022 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 134,5 m 135,5 m 284,6 pkt 2. 10,0 pkt Marius Lindvik
30. 22 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,0 m 141,0 m 288,3 pkt 1. –
31. 23 stycznia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 131,0 m 143,0 m 282,7 pkt 1. –
32. 30 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 139,5 m 140,0 m 238,7 pkt 2. 5,1 pkt Marius Lindvik
33. 3 marca 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,0 m 134,5 m 286,2 pkt 3. 7,9 pkt Stefan Kraft
34. 9 grudnia 2022 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 135,0 m 141,5 m 269,2 pkt 3. 3,6 pkt Anže Lanišek
35. 18 lutego 2023 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 91,0 m 99,0 m 237,9 pkt 3. 2,5 pkt Andreas Wellinger
36. 11 marca 2023 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 119,0 m 137,5 m 253,5 pkt 3. 6,7 pkt Anže Lanišek
37. 26 marca 2023 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 133,0 m – 137,0 pkt 3. 8,9 pkt Ryōyū Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 26 marca 2023

Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
21 30 26 29 6 29 35 q 36 - - 33 q - - - - - - 42 20 40 21 46 26 34 - 86
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
25 14 15 46 29 23 28 32 q 47 32 34 - - - - 13 12 - - 20 q 31 36 - - - - 106
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - q q 45 31 - - 38 q - - - - - 26 39 - - - - - - - - - - - - - 5
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - 26 32 31 40 36 - - - 16 40 28 28 18 2 25 17 20 24 - 21 33 24 174
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
6 9 14 12 14 24 47 27 28 15 9 29 10 11 36 32 23 13 16 9 25 25 31 11 16 23 369
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
17 18 6 9 14 11 12 17 7 12 16 q 21 14 22 9 14 11 7 34 q 7 427
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
9 5 8 10 5 1 4 12 19 24 10 19 19 24 42 35 16 18 30 6 1 6 17 20 8 22 9 7 765
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
7 7 2 6 5 3 4 2 2 8 2 1 1 12 5 5 11 5 5 4 6 1 2 2 1 19 19 1519
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
2 9 8 - - - - 1 5 16 3 25 11 25 3 11 23 32 38 23 22 3 3 1 1 826
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
1 2 5 2 4 4 22 1 2 5 7 4 3 8 2 1 1 19 2 5 5 3 7 5 9 9 12 16 1515
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
34 17 6 33 3 5 22 10 4 11 q 23 14 20 22 34 - - 5 21 8 4 3 3 12 5 37 21 17 3 722
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 19 lutego 2023

Sezon
2013/2014 		Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
2 4 - - -
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
- - - 4 - -
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- - - - 5 2
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - 3 - 1 4 4 -
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
2 1 2 2 5 2 2
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
5 6 1 1 2
Sezon
2020/2021 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
2 6 3 5 1
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
2 6 2 4 3 5 5
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
3 3 3 4 1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012/2013 59.
2013/2014 48.
2014/2015 58.
2015/2016 31.
2016/2017 18.
2017/2018 11.
2018/2019 11.
2019/2020 3.
2020/2021 2.
2021/2022 4.
2022/2023 23.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2017 23.
2018 20.
2019 11.
2020 12.
2022 2.

Willingen Six[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 20.
2019 3.
2020 4.
2021 20.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 35.
2019 6.
2021 1.
2022 11.

Titisee-Neustadt Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2020 5.

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012/2013 47.
2015/2016 29.
2016/2017 18.
2017/2018 24.
2018/2019 13.
2019/2020 5.
2020/2021 1.
2021/2022 10.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012 58.
2013 42.
2014 41.
2015 niesklasyfikowany
2016 9.
2017 20.
2018 2.
2019 5.
2021 14.
2022 8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 22 września 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 98,0 m 99,0 m 269,9 pkt
2. 23 września 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,5 m 100,5 m 269,4 pkt
3. 27 lipca 2019 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 106,0 m 99,0 m 253,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 września 2016 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 136,5 m 137,0 m 259,5 pkt 3. 16,0 pkt Robert Kranjec
2. 15 lipca 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,0 m 128,0 m 251,5 pkt 3. 4,1 pkt Dawid Kubacki
3. 28 lipca 2018 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 104,0 m 99,0 m 256,3 pkt 2. 14,8 pkt Kamil Stoch
4. 22 września 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 98,0 m 99,0 m 269,9 pkt 1. –
5. 23 września 2018 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,5 m 100,5 m 269,4 pkt 1. –
6. 30 września 2018 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 87,0 m 88,0 m 237,3 pkt 3. 8,4 pkt Daniel Huber
7. 27 lipca 2019 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 106,0 m 99,0 m 253,6 pkt 1. –
8. 25 września 2021 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 85,5 m 88,0 m 244,2 pkt 3. 2,5 pkt Yukiya Satō
9. 23 lipca 2022 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 123,5 m 126,0 m 252,5 pkt 3. 8,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2022

2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 14 18
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
14 30 12 16 - - - - - - 33 56
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
22 q 25 22 16 - - - 19 51
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
- 49 - - - - 40 32 - - - 0
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 15 6 11 4 8 3 16 18 28 253
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
3 12 21 - - - - 21 17 116
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
7 2 - 6 - - 1 1 3 416
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
6 1 8 13 - - 17 10 232
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
6 23 - - - - 3 8 140
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
3 6 - - 7 21 146
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2022

2016 Wisła HS134
3
2017 Wisła HS134
3
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
2 -
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
4 1 4
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2011/2012 97.
2012/2013 60.
2013/2014 5.
2014/2015 13.
2015/2016 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 14 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,5 m 272,2 pkt
2. 16 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 112,5 m 260,0 pkt
3. 19 grudnia 2015 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 98,0 m 99,5 m 266,2 pkt
4. 30 stycznia 2016 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 139,0 m 282,9 pkt
5. 13 marca 2016 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 132,5 m 128,0 m 262,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 12 stycznia 2014 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-90 HS-96 94,0 m 96,0 m 273,0 pkt 2. 5,1 pkt Rok Justin
2. 7 lutego 2014 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain K-120 HS-133 126,0 m 129,0 m 247,6 pkt 2. 3,9 pkt Klemens Murańka
3. 14 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 115,5 m 272,2 pkt 1. –
4. 15 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 111,5 m 108,0 m 261,8 pkt 2. 1,3 pkt Manuel Fettner
5. 16 lutego 2014 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 112,5 m 260,0 pkt 1. –
6. 15 lutego 2015 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 121,0 m 123,5 m 271,3 pkt 3. 15,9 pkt Anže Lanišek
7. 13 grudnia 2015 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 134,0 m 133,0 m 264,6 pkt 3. 9,6 pkt Tilen Bartol
8. 19 grudnia 2015 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 98,0 m 99,5 m 266,2 pkt 1. –
9. 20 grudnia 2015 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 94,0 m 94,5 m 247,8 pkt 2. 0,5 pkt David Siegel
10. 24 stycznia 2016 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 130,0 m 124,0 m 255,2 pkt 2. 23,5 pkt Jaka Hvala
11. 30 stycznia 2016 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 139,0 m 282,9 pkt 1. –
12. 12 marca 2016 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 141,0 m 134,5 m 272,6 pkt 2. 10,2 pkt Markus Eisenbichler
13. 13 marca 2016 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 132,5 m 128,0 m 262,7 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 32 14 18
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 42 4 25 6 - - - - 96
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - 6 2 12 5 9 28 2 47 1 2 1 40 39 - - 38 12 - 601
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - 4 10 18 39 14 - - 4 26 14 6 3 16 15 23 9 43 39 22 9 17 410
Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 punkty
7 9 3 1 2 - - - - 14 15 28 10 2 1 10 - - - - - - - - - 2 1 754
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2012 5.
2014 14.
2015 27.
2016 55.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 28 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 132,5 m 258,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 września 2012 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 127,5 m 133,5 m 242,8 pkt 3. 8,5 pkt Wolfgang Loitzl
2. 23 września 2012 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,0 m 140,5 m 282,1 pkt 2. 7,3 pkt Wolfgang Loitzl
3. 28 września 2014 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-140 130,0 m 132,5 m 258,2 pkt 1. –
4. 4 lipca 2015 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 107,0 m 104,5 m 279,1 pkt 2. 13,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2022

2012
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Krasnaja Polana HS140 Krasnaja Polana HS140 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Czajkowski HS140 Czajkowski HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
16 20 - - - - 14 13 10 6 6 3 7 2 346
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - - - - - 12 16 10 13 11 1 207
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
2 6 - - - - - - 35 54 - - 14 22 147
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
7 13 - - - - - - - - - - - - 56
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009/2010 245.
2010/2011 niesklasyfikowany
2011/2012 76.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 33 29 - - - - - - - 2
Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 48 54 - - 0
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - - - 12 10 - - 23 25 15 - - - - - - 78
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  − zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
  2. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Constantin Schmid, Katharina Althaus i Karl Geiger
  3. ↑ a b Skład zespołu: Constantin Schmid, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
  4. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Richard Freitag, Stephan Leyhe i Markus Eisenbichler
  5. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Juliane Seyfarth i Karl Geiger
  6. ↑ a b Skład zespołu: Pius Paschke, Severin Freund, Markus Eisenbichler i Karl Geiger
  7. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Anna Rupprecht i Karl Geiger
  8. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Karl Geiger, Katharina Althaus i Andreas Wellinger
  9. ↑ a b Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Constantin Schmid, Andreas Wellinger i Karl Geiger
  10. ↑ a b Skład zespołu: Constantin Schmid, Pius Paschke, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
  11. ↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Andreas Wellinger, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
  12. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Michael Dreher, Tobias Löffler, Andreas Wellinger

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2019-04-06].
  2. ↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Planicy: Był rekord czy nie?. skokinarciarskie.pl, 2017-03-25. [dostęp 2019-04-06].
  3. ↑ Karl Geiger (Niemcy). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2019-04-07].
  4. ↑ Katarzyna Socha: Murańka, Byrt oraz Słowiok ze złotymi medalami MŚ dzieci w Ga-Pa!. skijumping.pl, 2005-07-30. [dostęp 2013-05-01].
  5. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  6. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  7. ↑ Klasyfikacja Letniego Pucharu Kontynentalnego w sezonie 2012/2013. skijumping.pl. [dostęp 2019-06-29].
  8. ↑ a b c GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  9. ↑ Tadeusz Mieczyński: Odmłodzony skład Niemców na Lillehammer. skijumping.pl, 2012-11-16. [dostęp 2011-11-24].
  10. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Lillehammer: Freund wyprzedził Morgensterna i Bardala, słaby występ Polaków. skokinarciaskie.pl, 2012-11-24. [dostęp 2011-11-24].
  11. ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem!. skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
  12. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  13. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang.).
  14. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e f g h i j k GEIGER Karl - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: PK w Czajkowskim: Geiger wygrywa konkurs, Hilde cały cykl. skijumping.pl, 2016-03-13. [dostęp 2019-06-29].
  17. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  18. ↑ a b c GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  19. ↑ a b c d GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  20. ↑ GEIGER Karl - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  21. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-06].
  22. ↑ a b c d e GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
  23. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Predazzo: Geiger wygrywa i zostaje liderem cyklu, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-21].
  24. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Sapporo: Triumf Y. Sato, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-02-01. [dostęp 2020-04-21].
  25. ↑ a b GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
  26. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Geiger wygrywa finał sezonu, klasyfikację lotów oraz turniej Planica 7. skijumping.pl, 2021-03-28. [dostęp 2021-05-09].
  27. ↑ a b c d e f g h GEIGER Karl - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2021-04-06]. (ang.).
  28. ↑ Adam Bucholz: TCS w Ga-Pa: R. Kobayashi ponownie najlepszy, Żyła jedenasty. skijumping.pl, 2022-01-01. [dostęp 2022-04-06].
  29. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Geiger wygrywa i odzyskuje plastron lidera, Wolny z dwoma punktami. skijumping.pl, 2022-01-22. [dostęp 2022-04-06].
  30. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Willingen: Kobayashi wygrywa jednoseryjny konkurs i powraca na prowadzenie. Żyła i Hula zdyskwalifikowani, Stoch 21.. skokinarciarskie.pl, 2022-01-29. [dostęp 2022-04-06].
  31. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Lindvik najlepszy, Kubacki czternasty. skijumping.pl, 2022-01-30. [dostęp 2022-04-06].
  32. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Lahti: Wspólny triumf Graneruda i R. Kobayashiego, Kubacki siódmy. skijumping.pl, 2022-02-27. [dostęp 2022-04-06].
  33. ↑ Dominik Formela: Geiger i Seyfarth mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2019-10-18. [dostęp 2020-04-10].
  34. ↑ Dominik Formela: Geiger i Althaus mistrzami Niemiec. Padł rekord skoczni w Oberhofie. skijumping.pl, 2021-10-23. [dostęp 2022-04-05].
  35. ↑ Anna Szczepankiewicz: Mistrzostwa Niemiec: Althaus i Kraus triumfują w Oberstdorfie. skijumping.pl, 2013-10-05. [dostęp 2018-04-15].
  36. ↑ Dominik Formela: Wellinger mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2017-10-05. [dostęp 2019-05-29].
  37. ↑ Aleksandra Kruc: Freitag zwycięża w mistrzostwach Niemiec. skokinarciarskie.pl, 2014-09-06. [dostęp 2018-04-15].
  38. ↑ a b Dominik Formela: Eisenbichler mistrzem Niemiec, bezkonkurencyjni Bawarczycy. skijumping.pl, 2020-10-22. [dostęp 2021-05-09].
  39. ↑ Adrian Dworakowski: Ekipa z Bawarii drużynowym Mistrzem Niemiec. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2019-05-29].
  40. ↑ Anna Szczepankiewicz: Mistrzostwa Niemiec: Bawarczycy obronili tytuł. skijumping.pl, 2013-10-06. [dostęp 2018-04-15].
  41. ↑ Deutsche Meisterschaften Teamspringen – Adler Skistadion Hinterzarten Rothaus Schanze HS 108 – 07.09.2014 – Teamspringen. sommerskispringen-hinterzarten.de, 2014-09-07. [dostęp 2018-04-15]. (niem.).
  42. ↑ Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-05-29].
  43. ↑ Dominik Formela: Bawarczycy najlepsi w Niemczech. skijumping.pl, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-24].
  44. ↑ Adam Bucholz: Bawarczycy nokautują w konkursie drużynowym mistrzostw Niemiec. skijumping.pl, 2019-10-19. [dostęp 2020-04-10].
  45. ↑ Dominik Formela: Geiger ponownie mistrzem Niemiec - tym razem w drużynie. skijumping.pl, 2021-10-24. [dostęp 2022-04-05].
  46. ↑ Deutsche Meisterschaft 2015 Skisprung Team – Garmisch-Partenkirchen – 23. Oktober 2015. rennmeldung.de, 2015-10-23. [dostęp 2018-04-15]. (niem.).
  47. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Engelbergu: Pierwszy w karierze triumf Geigera, Żyła drugi!. skijumping.pl, 15 grudnia 2018. [dostęp 2021-11-29].
  48. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Ruka: Pierwsze zwycięstwo Laniska, Polacy bez przełamania. Skokinarciarskie.pl, 28 listopada 2021. [dostęp 2021-11-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Olympic flag.svg
Skoczek.svg

Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Olympic flag.svg
Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużyn mieszanych)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Mistrzowie świata w lotach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Skoczek.svg

Zdobywcy Pucharu Świata w lotach narciarskich
Zwycięzcy skoków narciarskich na Igrzyskach Narciarskich w Lahti
Wyróżnienia przyznawane przez Forum Nordicum
Mistrzowie Niemiec w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Drużynowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_Geiger&oldid=69969801”