Karol Bielecki
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 1982 Sandomierz | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 202 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | lewy rozgrywający | ||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
 
| |||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Karol Bielecki (ur. 23 stycznia 1982 w Sandomierzu) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji lewego rozgrywającego, reprezentant Polski, uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009, brązowy medalista z Mistrzostw Świata 2015 w Katarze. W 2016 roku pełnił rolę chorążego reprezentacji Polski podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Po sezonie klubowym 2017/2018 ogłosił zakończenie kariery sportowej.
Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Swą przygodę ze sportem Karol rozpoczął w sandomierskiej szkole podstawowej od gry w piłkę nożną. Gdy ukończył 11 lat, zapisał się do sekcji futbolowej Wisły Sandomierz. Uczęszczając na zajęcia drużyn dziecięcych i juniorskich[1], jego talent dostrzegli szkoleniowcy grup juniorskich – wówczas pierwszoligowej – Siarki Tarnobrzeg. Mały Karol zaliczył tam jednak wyłącznie epizod, bowiem w międzyczasie do podjęcia treningów piłki ręcznej nakłonił go nauczyciel wychowania fizycznego i trener tej dyscypliny z rodzinnego miasta Ryszard Kiljański, który wraz z Mieczysławem Gospodarczykiem uczył Karola podstaw szczypiorniaka[2]. Zasady gry Bielecki poznawał w czasie zajęć WF i po paru miesiącach wyraźnie postawił na piłkę ręczną, jednakże swych sił próbował również w koszykówce. W wieku 15 lat wyjechał na testy do specjalizującej się w szkoleniu piłkarzy ręcznych gdańskiej Szkoły Mistrzostwa Sportowego, by podjąć w niej naukę po ukończeniu podstawówki. Mógł tam trafić do grupy prowadzonej przez Jana Prześlakiewicza (znanego opiekuna młodzieżowych reprezentacji Polski), jednak podczas oględzin lekarskich uznano go za zbyt wychudzonego i odmówiono przyjęcia do tej placówki. Jeszcze w tym samym roku (1997) zupełnie niespodziewanie eksplodował talent młodego Bieleckiego.
Junior wśród seniorów[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 1997/1998 został przez Mieczysława Gospodarczyka włączony do kadry drużyny seniorów Wisły Sandomierz i zgłoszony do rozgrywek II ligi, jako najmłodszy zawodnik w Polsce. W 1999, dzięki staraniom Marka Adamczaka, trafił do Iskry Kielce[3]. W barwach tego klubu został mistrzem Polski juniorów (2001), zadebiutował w Ekstraklasie (23.10.1999 r. przeciwko Warszawiance), europejskich pucharach – w tym Lidze Mistrzów (1999, 2003) – wywalczając mistrzostwo kraju (2003) i Puchar Polski (2003). Będąc zawodnikiem Iskry (wówczas Vive). W wieku 20 lat zadebiutował w reprezentacji narodowej. Nastąpiło to 20 grudnia 2002 r. w Kielcach podczas towarzyskiego meczu przeciwko Słowacji, wygranego przez „biało-czerwonych” 28:19[4] (Bielecki zdobył w nim 6 goli)[5]. W sezonie 2003/2004 został najskuteczniejszym strzelcem fazy grupowej Ligi Mistrzów[6].
Gwiazda Bundesligi[edytuj | edytuj kod]
W 2004 r. został wykupiony z kieleckiego klubu przez SC Magdeburg za sumę 200 000 euro (wówczas równowartość 1 000 000 złotych)[7], która do dziś pozostaje najwyższą kwotą transferu polskiego piłkarza ręcznego w historii, a w grudniu 2007 r. – wspólnie z Grzegorzem Tkaczykiem – trafił do Rhein-Neckar Löwen (kontrakt do 30 czerwca 2012 r.). Dość szybko stawał się gwiazdą swych zespołów, która decydowała o grze na boisku i była w stanie przesądzać losy meczów. Otrzymał pseudonim boiskowy „Machine”[8]
W reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]
W sierpniu 2002 r. wraz z polską reprezentacją do lat 20 brał udział w młodzieżowych mistrzostwach Europy rozgrywanych w Trójmieście. Młodzi „Biało-czerwoni” – z Bieleckim jako liderem – wywalczyli pierwszy złoty medal w historii polskiej piłki ręcznej, a Karol indywidualnie tytuł króla strzelców turnieju finałowego. Rok później w młodzieżowych mistrzostwach świata zajął siódme miejsce i został królem strzelców turnieju[9]. Należy do tzw. „złotego pokolenia”, czyli grupy młodych zawodników, którzy kilka lat po wywalczeniu młodzieżowego mistrzostwa, stali się liderami kadry seniorów (wraz z Bieleckim również Krzysztof Lijewski, Patryk Kuchczyński i Mariusz Jurkiewicz). W seniorskiej kadrze narodowej zadebiutował mając 20 lat i 11 miesięcy – 20 grudnia 2002 r. w wygranym 28:19 towarzyskim meczu przeciwko Słowacji w Kielcach[10]. 5 lutego 2007 r. został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[11]. 30 października 2008 r. ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej z powodu problemów fizycznych. Jednak dzięki namowom Bogdana Wenty zgodził się powrócić i dalej reprezentować nasze barwy narodowe. W 2009 r. wywalczył brązowy medal mistrzostw Świata. W małym finale ekipa Polski pokonała Danię 31:23. Karol Bielecki zdobył w tym meczu 10 bramek zostając MVP meczu. Po nieudanych dla reprezentacji Polski kwalifikacjach do Igrzysk Olimpijskich w Londynie, ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[12]. Jednak dość szybko dał się namówić nowemu selekcjonerowi kadry Michaelowi Bieglerowi do powrotu i znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata 2013. Polacy odpadli w 1/8 finału po porażce z Węgrami 19:27. Na mistrzostwach świata w 2015 r. zdobył brązowy medal. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13]. W 2016 r. poprowadził kadrę do czwartego miejsca Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, zdobywając 55 bramek i zostając królem strzelców turnieju[14].
Kontuzja oka[edytuj | edytuj kod]
11 czerwca 2010 podczas towarzyskiego meczu z Chorwacją w Kielcach Bielecki doznał poważnego urazu oka. W 10. minucie spotkania został przypadkowo trafiony kciukiem w lewe oko przez Josipa Valčićia, wskutek czego doszło u niego do pęknięcia gałki ocznej[15]. Bielecki został niezwłocznie przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kielcach, gdzie przeprowadzono tomografię komputerową. Następnie sportowca przetransportowano do kliniki okulistycznej w Lublinie. Tam wykonano doraźny zabieg operacyjny, po którym oko reagowało na bodźce świetlne. 13 czerwca szczypiornista trafił do niemieckiej kliniki w Tybindze, gdzie 2 dni później przeszedł drugą operację, mającą na celu dalszą korektę oka[16]. Mimo starań lekarzy oka nie udało się uratować. 18 czerwca 2010 r. Bielecki ogłosił zakończenie kariery sportowej[17]. Jednak kilka dni później oświadczył, że po przejściu rehabilitacji, mimo negatywnych opinii lekarzy, zamierza podjąć próbę powrotu do gry w piłkę ręczną[18]. 22 lipca 2010 r. pierwszy raz po kontuzji wystąpił w sparingowym meczu, pomiędzy Rhein-Neckar Löwen i TSB HN-Horkheim, w którym rzucił jedną bramkę[19]. 26 lipca wystąpił w meczu charytatywnym na rzecz rodziny zmarłego Olega Velyky pomiędzy Rhein-Neckar Löwen a drużyną Reszta Świata, w którym zanotował 3 trafienia[20]. W celu ochrony zdrowego oka występował w specjalnych okularach ochronnych[19]. 31 sierpnia 2010 r. rozegrał swoje pierwsze po przerwie spotkanie w Bundeslidze zdobywając 11 bramek i zostając najlepszym zawodnikiem na boisku. 28 października 2010 r. zagrał pierwszy mecz w reprezentacji od czasu utraty oka. Polski zespół wygrał spotkanie 23:15, a Karol rzucił jedną bramkę.
Powrót do Kielc[edytuj | edytuj kod]
7 lutego 2012 r. podpisał 3-letni kontrakt z Vive Targi Kielce, a do zespołu dołączył 1 lipca 2012[21]. We wrześniu 2014 przedłużył kontrakt z klubem o kolejne 2 lata – do czerwca 2017.[22]
Koniec kariery[edytuj | edytuj kod]
20 maja 2018 w trakcie specjalnej konferencji prasowej ogłosił, że wraz z końcem sezonu 2017/2018 (3 czerwca 2018) kończy karierę sportową. Pozostanie w klubie PGE Vive Kielce w roli ambasadora i trenera młodzieży[23].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Klubowe[edytuj | edytuj kod]
Z Vive Kielce:
- Mistrzostwo Polski juniorów: 2001
- Mistrzostwo Polski seniorów: 2003, 2013, 2014, 2015, 2016
- Puchar Polski: 2003, 2013, 2014, 2015
- brązowy medal Ligi Mistrzów: 2013, 2015
- Złoty Medal Ligi Mistrzów: 2016
Z SC Magdeburg:
- Puchar EHF: 2007
Z Rhein-Neckar Löwen:
- brązowy medal Bundesligi: 2009
Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
- Młodzieżowe Mistrzostwo Europy: 2002
- 2. miejsce Mistrzostw Świata: 2007
- Superpuchar Europy: 2008
- 3. miejsce Mistrzostw Świata: 2009, 2015
- 4. miejsce Igrzysk Olimpijskich w Rio: 2016
Indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Europy: 2002
- Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata: 2003
- MVP meczu o 3 miejsce Mistrzostwa Świata: 2009
- Król strzelców Igrzysk Olimpijskich: 2016
Bilans klubowy[edytuj | edytuj kod]
|
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Szkoły Podstawowej nr 1 imienia Mikołaja Kopernika w Sandomierzu (1989-1997)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łukasz Gładysiewicz (Dziennik Wschodni): Bielecki z Pudzianowskim w jednym teamie (pol.). [dostęp 24.06.2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-03)].
- ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie (pol.). [dostęp 14.01.2005]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Adamczak jak ojciec (pol.). [dostęp 14.01.2005]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Damian Maj (sport1.pl): Poznaj naszych „brązowych” chłopaków (pol.). [dostęp 4.02.2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-08)].
- ↑ Wojciech Osiński (sports.pl): Możemy stracić Bieleckiego! (pol.). [dostęp 5.05.2008].
- ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Król Ligi Mistrzów (pol.). [dostęp 14.01.2005]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Rekordowy transfer (pol.). [dostęp 14.01.2005]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Warszawa: Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 241.
- ↑ Adrian Tyrkiel: Oficjalna strona Mistrzostw Europy do lat 20 Gdańsk'2002 (pol.). [dostęp 10.09.2002].
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz, 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013, s. 574.
- ↑ Informacja o odznaczeniu piłkarzy ręcznych na stronie prezydent.pl.
- ↑ Bielecki kończy karierę reprezentacyjną (pol.). [dostęp 15.04.2012]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
- ↑ Dziękuję za wzruszenia i sportowy sukces. prezydent.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-12].
- ↑ Rio 2016. Piłka ręczna. Bielecki królem strzelców, Hansen MVP turnieju [dostęp 2016-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-26] (pol.).
- ↑ Konsylium będzie radzić ws. Bieleckiego (pol.). sport.wp.pl, 2010-06-12. [dostęp 2010-06-12].
- ↑ Karol Bielecki przeszedł drugą operację. kielce.gazeta.pl. [dostęp 2010-06-17].
- ↑ Karol Bielecki stracił oko. „Urwało się wszystko, trzeba robić coś innego”.. sport.pl. [dostęp 2010-06-21].
- ↑ Karol Bielecki rozpoczął walkę o powrót na parkiet. sport.pl. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b Bielecki już strzela!. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
- ↑ Reszta Świata górą w meczu z Rhein Neckar Löwen. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
- ↑ Lijewski i Bielecki zawodnikami Vive Targów Kielce!. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-02-07].
- ↑ mts: Dwie gwiazdy Vive Tauron przedłużyły kontrakty. Sport.pl. [dostęp 2015-02-03].
- ↑ Bielecki kończy karierę!, „Polsat Sport”, 20 maja 2018 [dostęp 2018-06-12] (pol.).
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- Urodzeni w 1982
- Polscy olimpijczycy (Pekin 2008)
- Piłkarze ręczni Vive Kielce
- Piłkarze ręczni SC Magdeburg
- Piłkarze ręczni Rhein-Neckar Löwen
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Sandomierzu
- Reprezentanci Polski w piłce ręcznej
- Polscy olimpijczycy (Rio de Janeiro 2016)
- Piłkarze ręczni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016