Karol Bielecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Karol Bielecki
Ilustracja
Data i miejsce
urodzenia		 23 stycznia 1982
Sandomierz, Polska
Pseudonim Kola[1]
Pozycja lewy rozgrywający
Wzrost 202 cm
Masa ciała 100 kg
Informacje klubowe
Obecny klub Vive Tauron Kielce
Numer klub 14
reprezentacja 8
Kariera seniorska
Lata Klub M (G)
1997–1999
1999–2004
2004–2007
2007–2012
2012–		 Wisła Sandomierz
Vive Kielce
SC Magdeburg
Rhein-Neckar Löwen
Vive Targi Kielce
147 (681)
114 (545)
147 (528)
64 (229)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja
2002–  Polska 253 (954)[2]
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Karol Bielecki (ur. 23 stycznia 1982 w Sandomierzu) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji lewego rozgrywającego, reprezentant Polski, uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009, brązowy medalista z Mistrzostw Świata 2015 w Katarze. Od 1 lipca 2012 r. reprezentuje ponownie barwy Vive Tauron Kielce[3].

Karol Bielecki w czasie gry

W 2016 roku chorąży reprezentacji Polski podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro.

Przebieg kariery[edytuj]

Początki[edytuj]

Swą przygodę ze sportem Karol rozpoczął w sandomierskiej szkole podstawowej od gry w piłkę nożną. Ponadto w wieku 11 lat zapisał się do sekcji futbolowej Wisły Sandomierz, uczęszczając na zajęcia drużyn dziecięcych i juniorskich[4]. Dość wcześnie jego talent dostrzegli szkoleniowcy grup juniorskich – wówczas pierwszoligowej – Siarki Tarnobrzeg. Mały Karol zaliczył tam jednak wyłącznie epizod, bowiem w międzyczasie do podjęcia treningów piłki ręcznej nakłonił go nauczyciel wychowania fizycznego i trener tej dyscypliny z rodzinnego miasta Ryszard Kiljański, który wraz z Mieczysławem Gospodarczykiem uczył Karola podstaw szczypiorniaka[5]. Zasady gry Bielecki poznawał w czasie zajęć WF i po paru miesiącach wyraźnie postawił na piłkę ręczną, choć swych sił próbował również w koszykówce. W wieku 15 lat wyjechał na testy do specjalizującej się w szkoleniu piłkarzy ręcznych gdańskiej Szkoły Mistrzostwa Sportowego, by podjąć w niej naukę po ukończeniu podstawówki. Mógł tam trafić do grupy prowadzonej przez Jana Prześlakiewicza (znanego opiekuna młodzieżowych reprezentacji Polski), jednak podczas oględzin lekarskich uznano go za zbyt wychudzonego i odmówiono przyjęcia do tej placówki. Jeszcze w tym samym roku (1997) zupełnie niespodziewanie eksplodował talent młodego Bieleckiego.

Junior wśród seniorów[edytuj]

W sezonie 1997/1998 został przez Mieczysława Gospodarczyka włączony do kadry drużyny seniorskiej Wisły Sandomierz i zgłoszony do rozgrywek II ligi, jako najmłodszy zawodnik w Polsce. W 1999, dzięki staraniom Marka Adamczaka, trafił do Iskry Kielce[6]. W barwach tego klubu został mistrzem Polski juniorów (2001), zadebiutował w Ekstraklasie (23.10.1999 r. przeciwko Warszawiance), europejskich pucharach – w tym Lidze Mistrzów (1999, 2003) – wywalczając mistrzostwo kraju (2003) i Puchar Polski (2003). Będąc zawodnikiem Iskry (wówczas Vive). W wieku 20 lat zadebiutował w reprezentacji narodowej. Nastąpiło to 20 grudnia 2002 r. w Kielcach podczas towarzyskiego meczu przeciwko Słowacji, wygranego przez „biało-czerwonych” 28:19[7] (Bielecki zdobył w nim 6 goli)[8]. W sezonie 2003/2004 został najskuteczniejszym strzelcem fazy grupowej Ligi Mistrzów[9].

Gwiazda Bundesligi[edytuj]

W 2004 r. został wykupiony z kieleckiego klubu przez SC Magdeburg za sumę 200 000 euro (wówczas równowartość 1 000 000 złotych)[10], która do dziś pozostaje najwyższą kwotą transferu polskiego piłkarza ręcznego w historii, a w grudniu 2007 r. – wspólnie z Grzegorzem Tkaczykiem – trafił do Rhein-Neckar Löwen (kontrakt do 30 czerwca 2012 r.). Dość szybko stawał się gwiazdą swych zespołów, która decydowała o grze na boisku i była w stanie przesądzać losy meczów.

Powrót do Kielc[edytuj]

7 lutego 2012 r. podpisał 3-letni kontrakt z Vive Targi Kielce, a do zespołu dołączył 1 lipca 2012 r.[3] We wrześniu 2014 przedłużył kontrakt z klubem o kolejne 2 lata – do czerwca 2017 r.[11]

W reprezentacji Polski[edytuj]

W sierpniu 2002 r. wraz z polską reprezentacją do lat 20 brał udział w młodzieżowych mistrzostwach Europy rozgrywanych w Trójmieście. Młodzi „Biało-czerwoni” – z Bieleckim jako liderem – wywalczyli pierwszy złoty medal w historii polskiej piłki ręcznej, a Karol indywidualnie tytuł króla strzelców turnieju finałowego. Rok później w młodzieżowych mistrzostwach świata zajął siódme miejsce i został królem strzelców turnieju[12]. Należy do tzw. „złotego pokolenia”, czyli grupy młodych zawodników, którzy kilka lat po wywalczeniu młodzieżowego mistrzostwa, stali się liderami kadry seniorów (wraz z Bieleckim również Krzysztof Lijewski, Patryk Kuchczyński i Mariusz Jurkiewicz). W seniorskiej kadrze narodowej zadebiutował mając 20 lat i 11 miesięcy – 20 grudnia 2002 r. w wygranym 28:19 towarzyskim meczu przeciwko Słowacji w Kielcach[13]. 5 lutego 2007 r. został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[14]. 30 października 2008 r. ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej z powodu problemów fizycznych. Jednak dzięki namowom Bogdana Wenty zgodził się powrócić i dalej reprezentować nasze barwy narodowe. W 2009 r. wywalczył brązowy medal mistrzostw Świata. W małym finale ekipa Polski pokonała Danię 31:23. Karol Bielecki zdobył w tym meczu 10 bramek zostając MVP meczu. Po nieudanych dla reprezentacji Polski kwalifikacjach do IO w Londynie, ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[15]. Jednak dość szybko dał się namówić nowemu selekcjonerowi kadry Michaelowi Bieglerowi do powrotu i znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata 2013. Polacy odpadli w 1/8 finału po porażce z Węgrami 19:27. Na mistrzostwach świata w 2015 r. zdobył brązowy medal. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[16]. W 2016 r. poprowadził kadrę do czwartego miejsca Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, zdobywając 55 bramek i zostając królem strzelców turnieju[17].

Kontuzja oka[edytuj]

11 czerwca 2010 podczas towarzyskiego meczu z Chorwacją w Kielcach Bielecki doznał poważnego urazu oka. W 10. minucie spotkania został przypadkowo trafiony kciukiem w lewe oko przez Josipa Valčićia, wskutek czego doszło u niego do pęknięcia gałki ocznej[18]. Bielecki został niezwłocznie przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kielcach, gdzie przeprowadzono tomografię komputerową. Następnie sportowca przetransportowano do kliniki okulistycznej w Lublinie. Tam wykonano doraźny zabieg operacyjny, po którym oko reagowało na bodźce świetlne. 13 czerwca szczypiornista trafił do niemieckiej kliniki w Tybindze, gdzie 2 dni później przeszedł drugą operację, mającą na celu dalszą korektę oka[19]. Mimo starań lekarzy oka nie udało się uratować. 18 czerwca 2010 r. Bielecki ogłosił zakończenie kariery sportowej[20]. Jednak kilka dni później oświadczył, że po przejściu rehabilitacji, mimo negatywnych opinii lekarzy, zamierza podjąć próbę powrotu do gry w piłkę ręczną[21]. 22 lipca 2010 r. pierwszy raz po kontuzji wystąpił w sparingowym meczu, pomiędzy Rhein-Neckar Löwen i TSB HN-Horkheim, w którym strzelił jedną bramkę[22]. 26 lipca wystąpił w meczu charytatywnym na rzecz rodziny zmarłego Olega Velyky pomiędzy Rhein-Neckar Löwen a drużyną Reszta Świata, w którym zanotował 3 trafienia[23]. W celu ochrony zdrowego oka występował w specjalnych okularach ochronnych[22]. 31 sierpnia 2010 r. rozegrał swoje pierwsze po przerwie spotkanie w Bundeslidze zdobywając 11 bramek i zostając najlepszym zawodnikiem na boisku. 28 października 2010 r. zagrał pierwszy mecz w reprezentacji od czasu utraty oka. Polski zespół wygrał spotkanie 23:15, a Karol rzucił jedną bramkę.

Osiągnięcia[edytuj]

Klubowe[edytuj]

Z Vive Kielce:

  • Mistrzostwo Polski juniorów: 2001
  • Mistrzostwo Polski seniorów: 2003, 2013, 2014, 2015, 2016
  • Puchar Polski: 2003, 2013, 2014, 2015
  • brązowy medal Ligi Mistrzów: 2013, 2015
  • Złoty Medal Ligi Mistrzów: 2016

Z SC Magdeburg:

Z Rhein-Neckar Löwen:

  • brązowy medal Bundesligi: 2009

Reprezentacyjne[edytuj]

  • Młodzieżowe Mistrzostwo Europy: 2002
  • 2 miejsce Mistrzostw Świata: 2007
  • Superpuchar Europy: 2008
  • 3 miejsce Mistrzostw Świata: 2009, 2015
  • 4 miejsce Igrzyska Olimpijskich w Rio: 2016

Indywidualne[edytuj]

  • Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Europy: 2002
  • Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata: 2003
  • MVP meczu o 3 miejsce Mistrzostwa Świata: 2009
  • Król strzelców Igrzysk Olimpijskich: 2016

Bilans klubowy[edytuj]

Sezon Klub Liga Mecze Bramki
1999/2000 Strzelec-Lider Market Kielce Ekstraklasa 23 42
2000/2001 Strzelec-Lider Market Kielce Ekstraklasa 31 111
2001/2002 Kolporter-Lider Market Kielce Ekstraklasa 31 138
2002/2003 KS Vive Kielce Ekstraklasa 32 210
2003/2004 KS Vive Kielce Ekstraklasa 30 180
1999-2004 razem Ekstraklasa 147 681
2004/2005 SC Magdeburg Bundesliga 32 189
2005/2006 SC Magdeburg Bundesliga 34 130
2006/2007 SC Magdeburg Bundesliga 33 157
2007/2008 SC Magdeburg Bundesliga 15 70
2007/2008 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 19 70
2008/2009 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 122
2009/2010 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 155
2010/2011 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 114
2011/2012 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 26 67
2004-2012 razem Bundesliga 261 1073
2012/2013 Vive Targi Kielce Superliga 26 78
2013/2014 Vive Targi Kielce Superliga 25 105
2012-2014 razem Superliga 51 183
1999-2014 RAZEM 459 1937

Edukacja[edytuj]

Absolwent Szkoły Podstawowej nr 1 imienia Mikołaja Kopernika w Sandomierzu (1989-1997)

Przypisy

  1. ↑ Jakub Baranowski: „Dzidziuś”, „Zegarmistrz” i „Gadżet”. Skąd wzięły się pseudonimy polskich gladiatorów?. polsatsport.pl, 13 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-20].
  2. ↑ Marcin Górczyński: Z nimi walczylibyśmy o medal mistrzostw świata. 10 wielkich nieobecnych w reprezentacji Polski piłkarzy ręcznych. sportowefakty.wp.pl, 12 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-21].
  3. ↑ a b Lijewski i Bielecki zawodnikami Vive Targów Kielce!. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-02-07].
  4. ↑ Łukasz Gładysiewicz (Dziennik Wschodni: Bielecki z Pudzianowskim w jednym teamie (pol.). [dostęp 24.06.2008].
  5. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  6. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Adamczak jak ojciec (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  7. ↑ Damian Maj (sport1.pl): Poznaj naszych „brązowych” chłopaków (pol.). [dostęp 4.02.2009].
  8. ↑ Wojciech Osiński (sports.pl): Możemy stracić Bieleckiego! (pol.). [dostęp 5.05.2008].
  9. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Król Ligi Mistrzów (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  10. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Rekordowy transfer (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  11. ↑ mts: Dwie gwiazdy Vive Tauron przedłużyły kontrakty. Sport.pl. [dostęp 2015-02-03].
  12. ↑ Adrian Tyrkiel: Oficjalna strona Mistrzostw Europy do lat 20 Gdańsk'2002 (pol.). [dostęp 10.09.2002].
  13. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013, s. 574.
  14. ↑ Informacja o odznaczeniu piłkarzy ręcznych na stronie prezydent.pl.
  15. ↑ Bielecki kończy karierę reprezentacyjną (pol.). [dostęp 15.04.2012].
  16. ↑ Dziękuję za wzruszenia i sportowy sukces. prezydent.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-12].
  17. ↑ Rio 2016. Piłka ręczna. Bielecki królem strzelców, Hansen MVP turnieju [dostęp 2016-08-22] (pol.).
  18. ↑ Konsylium będzie radzić ws. Bieleckiego (pol.). sport.wp.pl, 2010-06-12. [dostęp 2010-06-12].
  19. ↑ Karol Bielecki przeszedł drugą operację. kielce.gazeta.pl. [dostęp 2010-06-17].
  20. ↑ Karol Bielecki stracił oko. „Urwało się wszystko, trzeba robić coś innego”.. sport.pl. [dostęp 2010-06-21].
  21. ↑ Karol Bielecki rozpoczął walkę o powrót na parkiet. sport.pl. [dostęp 2010-06-21].
  22. ↑ a b Bielecki już strzela!. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
  23. ↑ Reszta Świata górą w meczu z Rhein Neckar Löwen. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
p • d • e
Vive Tauron Kielce – skład na sezon 2016/2017

1 Szmal • 2 Vujović • 4 Grabowski • 5 M. Jurecki • 7 Walczak • 9 Reichmann • 10 Chrapkowski • 11 Kus • 12 Markowski • 13 Aguinagalde • 14 Bielecki • 15 Jachlewski • 16 Ivić • 17 Štrlek • 18 Bis • 19 Lijewski • 20 Jurkiewicz • 22 Paczkowski • 23 Zorman • 27 Skowron • 44 Bombač • 45 Đukić • trener: Dujszebajew
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Bielecki&oldid=49354199”