Karol Bielecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Karol Bielecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 23 stycznia 1982
Sandomierz, Polska
Wzrost 202 cm
Pozycja lewy rozgrywający
Informacje klubowe
Numer w klubie 14 (klub)
8 (reprezentacja)
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1997–1999 Wisła Sandomierz
1999–2004 Vive Kielce 147 (681)
2004–2007 SC Magdeburg 114 (545)
2007–2012 Rhein-Neckar Löwen 147 (528)
2012–2018 PGE VIVE Kielce 64 (229)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2017  Polska 255 (955[1])
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
Srebro Niemcy 2007 drużynowo
Brąz Chorwacja 2009 drużynowo
Brąz Katar 2015 drużynowo
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Karol Bielecki w czasie gry

Karol Bielecki (ur. 23 stycznia 1982 w Sandomierzu) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji lewego rozgrywającego, reprezentant Polski, uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009, brązowy medalista z Mistrzostw Świata 2015 w Katarze. W 2016 roku pełnił rolę chorążego reprezentacji Polski podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Po sezonie klubowym 2017/2018 zakończył karierę sportową.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Swą przygodę ze sportem Karol rozpoczął w sandomierskiej szkole podstawowej od gry w piłkę nożną. Ponadto w wieku 11 lat zapisał się do sekcji futbolowej Wisły Sandomierz, uczęszczając na zajęcia drużyn dziecięcych i juniorskich[2]. Dość wcześnie jego talent dostrzegli szkoleniowcy grup juniorskich – wówczas pierwszoligowej – Siarki Tarnobrzeg. Mały Karol zaliczył tam jednak wyłącznie epizod, bowiem w międzyczasie do podjęcia treningów piłki ręcznej nakłonił go nauczyciel wychowania fizycznego i trener tej dyscypliny z rodzinnego miasta Ryszard Kiljański, który wraz z Mieczysławem Gospodarczykiem uczył Karola podstaw szczypiorniaka[3]. Zasady gry Bielecki poznawał w czasie zajęć WF i po paru miesiącach wyraźnie postawił na piłkę ręczną, choć swych sił próbował również w koszykówce. W wieku 15 lat wyjechał na testy do specjalizującej się w szkoleniu piłkarzy ręcznych gdańskiej Szkoły Mistrzostwa Sportowego, by podjąć w niej naukę po ukończeniu podstawówki. Mógł tam trafić do grupy prowadzonej przez Jana Prześlakiewicza (znanego opiekuna młodzieżowych reprezentacji Polski), jednak podczas oględzin lekarskich uznano go za zbyt wychudzonego i odmówiono przyjęcia do tej placówki. Jeszcze w tym samym roku (1997) zupełnie niespodziewanie eksplodował talent młodego Bieleckiego.

Junior wśród seniorów[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1997/1998 został przez Mieczysława Gospodarczyka włączony do kadry drużyny seniorskiej Wisły Sandomierz i zgłoszony do rozgrywek II ligi, jako najmłodszy zawodnik w Polsce. W 1999, dzięki staraniom Marka Adamczaka, trafił do Iskry Kielce[4]. W barwach tego klubu został mistrzem Polski juniorów (2001), zadebiutował w Ekstraklasie (23.10.1999 r. przeciwko Warszawiance), europejskich pucharach – w tym Lidze Mistrzów (1999, 2003) – wywalczając mistrzostwo kraju (2003) i Puchar Polski (2003). Będąc zawodnikiem Iskry (wówczas Vive). W wieku 20 lat zadebiutował w reprezentacji narodowej. Nastąpiło to 20 grudnia 2002 r. w Kielcach podczas towarzyskiego meczu przeciwko Słowacji, wygranego przez „biało-czerwonych” 28:19[5] (Bielecki zdobył w nim 6 goli)[6]. W sezonie 2003/2004 został najskuteczniejszym strzelcem fazy grupowej Ligi Mistrzów[7].

Gwiazda Bundesligi[edytuj | edytuj kod]

W 2004 r. został wykupiony z kieleckiego klubu przez SC Magdeburg za sumę 200 000 euro (wówczas równowartość 1 000 000 złotych)[8], która do dziś pozostaje najwyższą kwotą transferu polskiego piłkarza ręcznego w historii, a w grudniu 2007 r. – wspólnie z Grzegorzem Tkaczykiem – trafił do Rhein-Neckar Löwen (kontrakt do 30 czerwca 2012 r.). Dość szybko stawał się gwiazdą swych zespołów, która decydowała o grze na boisku i była w stanie przesądzać losy meczów.

W reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2002 r. wraz z polską reprezentacją do lat 20 brał udział w młodzieżowych mistrzostwach Europy rozgrywanych w Trójmieście. Młodzi „Biało-czerwoni” – z Bieleckim jako liderem – wywalczyli pierwszy złoty medal w historii polskiej piłki ręcznej, a Karol indywidualnie tytuł króla strzelców turnieju finałowego. Rok później w młodzieżowych mistrzostwach świata zajął siódme miejsce i został królem strzelców turnieju[9]. Należy do tzw. „złotego pokolenia”, czyli grupy młodych zawodników, którzy kilka lat po wywalczeniu młodzieżowego mistrzostwa, stali się liderami kadry seniorów (wraz z Bieleckim również Krzysztof Lijewski, Patryk Kuchczyński i Mariusz Jurkiewicz). W seniorskiej kadrze narodowej zadebiutował mając 20 lat i 11 miesięcy – 20 grudnia 2002 r. w wygranym 28:19 towarzyskim meczu przeciwko Słowacji w Kielcach[10]. 5 lutego 2007 r. został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[11]. 30 października 2008 r. ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej z powodu problemów fizycznych. Jednak dzięki namowom Bogdana Wenty zgodził się powrócić i dalej reprezentować nasze barwy narodowe. W 2009 r. wywalczył brązowy medal mistrzostw Świata. W małym finale ekipa Polski pokonała Danię 31:23. Karol Bielecki zdobył w tym meczu 10 bramek zostając MVP meczu. Po nieudanych dla reprezentacji Polski kwalifikacjach do IO w Londynie, ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[12]. Jednak dość szybko dał się namówić nowemu selekcjonerowi kadry Michaelowi Bieglerowi do powrotu i znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata 2013. Polacy odpadli w 1/8 finału po porażce z Węgrami 19:27. Na mistrzostwach świata w 2015 r. zdobył brązowy medal. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13]. W 2016 r. poprowadził kadrę do czwartego miejsca Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, zdobywając 55 bramek i zostając królem strzelców turnieju[14].

Kontuzja oka[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 2010 podczas towarzyskiego meczu z Chorwacją w Kielcach Bielecki doznał poważnego urazu oka. W 10. minucie spotkania został przypadkowo trafiony kciukiem w lewe oko przez Josipa Valčićia, wskutek czego doszło u niego do pęknięcia gałki ocznej[15]. Bielecki został niezwłocznie przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kielcach, gdzie przeprowadzono tomografię komputerową. Następnie sportowca przetransportowano do kliniki okulistycznej w Lublinie. Tam wykonano doraźny zabieg operacyjny, po którym oko reagowało na bodźce świetlne. 13 czerwca szczypiornista trafił do niemieckiej kliniki w Tybindze, gdzie 2 dni później przeszedł drugą operację, mającą na celu dalszą korektę oka[16]. Mimo starań lekarzy oka nie udało się uratować. 18 czerwca 2010 r. Bielecki ogłosił zakończenie kariery sportowej[17]. Jednak kilka dni później oświadczył, że po przejściu rehabilitacji, mimo negatywnych opinii lekarzy, zamierza podjąć próbę powrotu do gry w piłkę ręczną[18]. 22 lipca 2010 r. pierwszy raz po kontuzji wystąpił w sparingowym meczu, pomiędzy Rhein-Neckar Löwen i TSB HN-Horkheim, w którym rzucił jedną bramkę[19]. 26 lipca wystąpił w meczu charytatywnym na rzecz rodziny zmarłego Olega Velyky pomiędzy Rhein-Neckar Löwen a drużyną Reszta Świata, w którym zanotował 3 trafienia[20]. W celu ochrony zdrowego oka występował w specjalnych okularach ochronnych[19]. 31 sierpnia 2010 r. rozegrał swoje pierwsze po przerwie spotkanie w Bundeslidze zdobywając 11 bramek i zostając najlepszym zawodnikiem na boisku. 28 października 2010 r. zagrał pierwszy mecz w reprezentacji od czasu utraty oka. Polski zespół wygrał spotkanie 23:15, a Karol rzucił jedną bramkę.

Powrót do Kielc[edytuj | edytuj kod]

7 lutego 2012 r. podpisał 3-letni kontrakt z Vive Targi Kielce, a do zespołu dołączył 1 lipca 2012[21]. We wrześniu 2014 przedłużył kontrakt z klubem o kolejne 2 lata – do czerwca 2017.[22]

Koniec kariery[edytuj | edytuj kod]

20 maja 2018 ogłosił w trakcie specjalnej konferencji prasowej, że wraz z końcem sezonu 2017/2018 (3 czerwca 2018) kończy karierę sportową. Pozostanie w klubie PGE Vive Kielce w roli ambasadora i trenera młodzieży[23].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Z Vive Kielce:

  • Mistrzostwo Polski juniorów: 2001
  • Mistrzostwo Polski seniorów: 2003, 2013, 2014, 2015, 2016
  • Puchar Polski: 2003, 2013, 2014, 2015
  • brązowy medal Ligi Mistrzów: 2013, 2015
  • Złoty Medal Ligi Mistrzów: 2016

Z SC Magdeburg:

Z Rhein-Neckar Löwen:

  • brązowy medal Bundesligi: 2009

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

  • Młodzieżowe Mistrzostwo Europy: 2002
  • 2 miejsce Mistrzostw Świata: 2007
  • Superpuchar Europy: 2008
  • 3 miejsce Mistrzostw Świata: 2009, 2015
  • 4 miejsce Igrzysk Olimpijskich w Rio: 2016

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Europy: 2002
  • Król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata: 2003
  • MVP meczu o 3 miejsce Mistrzostwa Świata: 2009
  • Król strzelców Igrzysk Olimpijskich: 2016

Bilans klubowy[edytuj | edytuj kod]

Sezon Klub Liga Mecze Bramki
1999/2000 Strzelec-Lider Market Kielce Ekstraklasa 23 42
2000/2001 Strzelec-Lider Market Kielce Ekstraklasa 31 111
2001/2002 Kolporter-Lider Market Kielce Ekstraklasa 31 138
2002/2003 KS Vive Kielce Ekstraklasa 32 210
2003/2004 KS Vive Kielce Ekstraklasa 30 180
1999-2004 razem Ekstraklasa 147 681
2004/2005 SC Magdeburg Bundesliga 32 189
2005/2006 SC Magdeburg Bundesliga 34 130
2006/2007 SC Magdeburg Bundesliga 33 157
2007/2008 SC Magdeburg Bundesliga 15 70
2007/2008 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 19 70
2008/2009 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 122
2009/2010 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 155
2010/2011 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 34 114
2011/2012 Rhein-Neckar Löwen Bundesliga 26 67
2004-2012 razem Bundesliga 261 1073
2012/2013 Vive Targi Kielce Superliga 26 78
2013/2014 Vive Targi Kielce Superliga 25 105
2012-2014 razem Superliga 51 183
1999-2014 RAZEM 459 1937

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Szkoły Podstawowej nr 1 imienia Mikołaja Kopernika w Sandomierzu (1989-1997)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Marcin Górczyński: Z nimi walczylibyśmy o medal mistrzostw świata. 10 wielkich nieobecnych w reprezentacji Polski piłkarzy ręcznych. sportowefakty.wp.pl, 12 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-21].
  2. ↑ Łukasz Gładysiewicz (Dziennik Wschodni): Bielecki z Pudzianowskim w jednym teamie (pol.). [dostęp 24.06.2008]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie (pol.). [dostęp 14.01.2005]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Adamczak jak ojciec (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  5. ↑ Damian Maj (sport1.pl): Poznaj naszych „brązowych” chłopaków (pol.). [dostęp 4.02.2009].
  6. ↑ Wojciech Osiński (sports.pl): Możemy stracić Bieleckiego! (pol.). [dostęp 5.05.2008].
  7. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Król Ligi Mistrzów (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  8. ↑ Maciej Cender (Słowo Ludu – Magazyn Sport numer 2374): Stopy stawiał dziwnie/Rekordowy transfer (pol.). [dostęp 14.01.2005].
  9. ↑ Adrian Tyrkiel: Oficjalna strona Mistrzostw Europy do lat 20 Gdańsk'2002 (pol.). [dostęp 10.09.2002].
  10. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013, s. 574.
  11. ↑ Informacja o odznaczeniu piłkarzy ręcznych na stronie prezydent.pl.
  12. ↑ Bielecki kończy karierę reprezentacyjną (pol.). [dostęp 15.04.2012]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  13. ↑ Dziękuję za wzruszenia i sportowy sukces. prezydent.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-12].
  14. ↑ Rio 2016. Piłka ręczna. Bielecki królem strzelców, Hansen MVP turnieju [dostęp 2016-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-26] (pol.).
  15. ↑ Konsylium będzie radzić ws. Bieleckiego (pol.). sport.wp.pl, 2010-06-12. [dostęp 2010-06-12].
  16. ↑ Karol Bielecki przeszedł drugą operację. kielce.gazeta.pl. [dostęp 2010-06-17].
  17. ↑ Karol Bielecki stracił oko. „Urwało się wszystko, trzeba robić coś innego”.. sport.pl. [dostęp 2010-06-21].
  18. ↑ Karol Bielecki rozpoczął walkę o powrót na parkiet. sport.pl. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  19. ↑ a b Bielecki już strzela!. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
  20. ↑ Reszta Świata górą w meczu z Rhein Neckar Löwen. sportowefakty.pl. [dostęp 2010-07-29].
  21. ↑ Lijewski i Bielecki zawodnikami Vive Targów Kielce!. sportowefakty.pl. [dostęp 2012-02-07].
  22. ↑ mts: Dwie gwiazdy Vive Tauron przedłużyły kontrakty. Sport.pl. [dostęp 2015-02-03].
  23. ↑ Bielecki kończy karierę!, „Polsat Sport”, 20 maja 2018 [dostęp 2018-06-12] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Bielecki&oldid=54913314”