Karol Harasimowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Harasimowicz
major major
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1894
Lwów

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1977
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów,
9 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
II wojna światowa (powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Karol Harasimowicz (ur. 4 listopada 1894 we Lwowie, zm. 28 lipca 1977 w Londynie) – major Wojska Polskiego, oficer AK.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 listopada 1894 we Lwowie[1][2]. Był synem Piotra i Marii[2]. W 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Mickiewicza we Lwowie (w jego klasie był m.in. Iwo Skałkowski)[3].

Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, służył w szeregach 2 pułku ułanów[1]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień rotmistrza jazdy ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[5][6]. W latach 20. był oficerem 9 pułku ułanów w Czortkowie[7][8][9]. W 1934 jako rotmistrz przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VIII jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VIII i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz[10]. Ukończył studia prawa[1].

Podczas II wojny światowej był oficerem Armii Krajowej[1]. Służył w Referacie Bezpieczeństwa[2]. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944, po którym opuścił stolicę[2].

Po wojnie pozostał na emigracji[1]. Był współpracownikiem Instytutu im. gen. Sikorskiego w Londynie[1]. Do końca życia pozostawał w stopniu majora[1]. Zmarł 28 lipca 1977 w Londynie[1]. Był żonaty z Marią z domu Rodowską (1899–1944)[11][12].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 96, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ a b c d Karol Harasimowicz. 1944.pl. [dostęp 2018-11-29].
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi Gimnazyum im. Mickiewicza we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: 1914, s. 12, 21.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 605.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 348.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 617.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 559.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 298.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 1013.
  11. ↑ Maria Harasimowicz. myheritage.pl. [dostęp 2018-11-29].
  12. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA HARASIMOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-11-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Harasimowicz&oldid=68879973”