Przejdź do zawartości

Karol I Liechtenstein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol I Liechtenstein
Karl I von Liechtenstein
Ilustracja
ilustracja herbu
Książę tytularny Liechtensteinu
Okres

od 20 grudnia 1608
do 12 lutego 1627

Następca

Karol Euzebiusz I

Książę opawski
Okres

od 4 kwietnia 1614
do 12 lutego 1627

Następca

Karol Euzebiusz I

Książę karniowski
Okres

od 15 marca 1623
do 12 lutego 1627

Następca

Karol Euzebiusz I

Dane biograficzne
Dynastia

Liechtensteinowie

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1569
Valtice (daw. Feldsberg)

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1627
Praga

Ojciec

Hartmann II

Matka

Anna Maria (hrabina Ortenburga)

Rodzeństwo

Maksymilian I, Gundakar

Małżeństwo

Anna Maria von Czernahora und Boskowitz

Dzieci

Henryk, Anna Maria, Franciszka Barbara, Karol Euzebiusz I

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania)

Karol I Liechtenstein, niem. Karl I von Liechtenstein (ur. 30 lipca 1569 r., zm. 12 lutego 1627 r. w Pradze) – książę opawski i karniowski, pierwszy przedstawiciel rodu Liechtensteinów z tytułem książęcym nadanym przez Cesarza, hrabia Rietbergu. Najstarszy syn hrabiego Hartmanna II.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Książę Karol urodził się w 1569 roku jako pierworodny syn Hartmanna II Liechtensteina[1]. Wychowywał się w wierze protestanckiej, ale w 1599 roku zmienił wyznanie na katolicyzm[1]. Uczęszczał do szkoły zakonnej braci morawskich w Eibenschütz, a następnie studiował w Bazylei[1].

W roku 1592 arcyksiążę austriacki Maciej Habsburg mianował go skarbnikiem[1]. W 1596 roku po śmierci swojego wuja Jana Septymiusza został najstarszym członkiem rodu.

W 1600 roku cesarz Rudolf II mianował go najwyższym hofmistrzem w Pradze i przewodniczącym tajnej rady[1]. Pełnił tę funkcję do 1607 roku. W latach 1604–1607 był namiestnikiem Moraw[1]. W 1606 roku podpisał umowę rodzinną ze swoimi młodszymi braćmi – Maksymilianem i Gundakarem, która stała się podstawą dla książęcego układu rodzinnego (niem. Hausgesatz) z 1593 roku[1][2]. Od tamtej pory tytuły w rodzinie miał być dziedziczone na zasadzie primogenitury (najstarszy potomek płci męskiej, najstarszego członka rodu)[1]. Był właścicielem posiadłości w Dolnej Austrii: Feldsberg i Herrnbaumgarten oraz na Morawach: Plumenau (Plumlov), Aussee (Úsov), Czernahora (Černá Hora) i Eisgrub (Lednice)[1].

W roku 1608 Karol I poparł arcyksięcia Macieja w walce o sukcesje władzy Habsburgów[2], za co został wynagrodzony 20 grudnia 1608 roku nobilitacją, a 4 kwietnia 1614 roku nadaniem księstwa opawskiego[1][2]. Tytuł szlachecki potwierdził potem cesarz Ferdynand II[1].

W latach 1619–1620 utracił posiadłości w Czechach (łącznie z Opawą) w wyniku powstania przeciwko Cesarstwu[1]. Wraz z młodszym bratem Maksymilianem uczestniczył w bitwie na Białej Górze, za co otrzymał tytuł wicekróla Czech oraz Order Złotego Runa[2], a 15 marca 1623 roku Ferdynand II nadał mu księstwo karniowskie[1][2].

Karol zmarł w 1627 roku, a po jego śmierci zaczęły obowiązywać nowe prawa dziedziczenia[2], więc wszystkie tytuły przypadły jego jedynemu synowi Karolowi Euzebiuszowi I (do 1632 roku był niepełnoletni i pozostawał pod protekcją wuja Maksymiliana)[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Liechtenstein, Karl I. von – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-02-11] (niem.).
  2. a b c d e f Biografien der Fürsten und Fürstinnen [online], LGT Group [dostęp 2021-02-11].